tag:blogger.com,1999:blog-30633404834527222562024-03-13T09:03:36.074+02:00CrazyTourists blogging...Live, Love, Dream...Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.comBlogger366125tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-20834757715104829752017-10-23T23:35:00.001+03:002017-10-24T11:28:58.225+03:00#MeToo<p dir="ltr">Άλλη μια ανάρτηση-πρόκληση, αρκετά καθυστερημένη.. Αλλά τι να κάνω που οι τελευταιες μέρες είναι γεμάτες "όμορφα" πράγματα; Μύξες, φλέματα, εμετούς, διάρροιες και ατελείωτα πλυντήρια; Το κάνατε εικόνα; Φρίκη!<br>
Στο θέμα μας όμως. Κατι που με απασχολεί πολύ, πέρα απο τα καθημερινά/προσωπικά/οικογενειακά είναι, για να το θέσω σε όρους τρέχοντες, το <u>#metoo</u><br>
Θεωρώ αδιανόητο το οτι δεν υπάρχει γυναίκα που να μπορεί να πει πως δεν έχει πέσει θύμα παρενόχλησης ούτε μια φορά ατη ζωή της από την ηλικια των 12-13 ετών και μετά.... Θεωρώ αδιανοητο πως εν έτη 2017 ακόμα υπάρχουν όροι όπως η "κουλτούρα βιασμού" και πεποιθήσεις πως οι γυναίκες θέλουν και τη σφαλιάρα τους ή οταν λένε όχι εννοούν στην πραγματικότητα ναι και πως ο άντρας είναι άντρας και άλλα τέτοια "χαριτωμένα". <br>
Με τρομάζει πολύ το οτι η κόρη μου αργά ή γρήγορα, θα έρθει αντιμέτωπη με καποια σεξουαλικη επίθεση, λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνη για την σωματική και ψυχολογική της ακεραιότητα. Με τρομάζει ακόμα και το ενδεχόμενο ο γιος μου να σκεφτεί να φερθεί με ανάρμοστο τρόπο σε κάποια κοπέλα, θα του κόψω τα πόδια.... <br>
Με τρομάζει το ότι σε πολλά μερη του πλανήτη, οι γυναικες, τα μικρά κορίτσια, είναι ακόμα κτήμα του πατέρα ή του αδερφού ή του άντρα τους. Που αντιμετωπιζονται ως εμπόρευμα. Με τρομάζει το οτι σε πολλά μερη του πλανήτη είναι εγκλημα να σε βιάσουν, ειναι έγκλημα να τερματίσεις μια κύηση, ειναι έγκλημα ακόμα και να αποβαλεις ή να γεννήσεις το μωρό σου νεκρό. Με τρομάζει που σε πολλά μερη του πλανήτη ενα θηλυκό μωρό είναι ανεπιθύμητο. <br>
Διαβαζα προχτές ενα άρθρο, οπου ενας Αμερικανός, υπέρμαχος του γυναικείου κινήματος, δηλωνε ότι οι φρασεολογια που χρησιμοποιουμε για τη βια εναντίον των γυναικών ουσιαστικά απαλλάσσει τους άνδρες. Το έχετε προσέξει πως λέμε, χ γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμών ή ενδοοικογενειακής βίας; Σα να είναι κατι που συμβαίνει, οπως καποιο φυσικό φαινόμενο; Πού είναι οι άντρες σε αυτό, οι θύτες; <br>
Νομίζω πως σε μια άλλη ζωή θα ήμουν σουφραζέτα. Για την ακρίβεια νομιζω οτι χρειάζεται να γινουμε ξανά σουφραζέτες. Οχι για να διεκδικησουμε ισότιμη μεταχείριση αλλά για να σταματήσουμε να είμαστε θύματα. Για να υπάρξει επιτέλους μια γενιά που το #metoo θα παραπέμπει σε κατι όμορφο και όχι σε άλλη μια ιστορία παρενόχλησης... <br><br></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://lh3.googleusercontent.com/-m8J20ttbi_A/We5UHz6PZPI/AAAAAAAAFog/_T2IoOUTi7Ubnj5mflcScbgHDyb9RZs7QCHMYCw/s1600/metoo-2859980_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" src="https://lh3.googleusercontent.com/-m8J20ttbi_A/We5UHz6PZPI/AAAAAAAAFog/_T2IoOUTi7Ubnj5mflcScbgHDyb9RZs7QCHMYCw/s640/metoo-2859980_960_720.jpg"> </a> </div>Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-70220897068497992602017-10-18T16:51:00.001+03:002017-10-19T12:23:15.723+03:00Τρία πράγματα που θέλω να "μάθω" στα παιδιά μου<p dir="ltr">Αυτή η ανάρτηση άργησε λιγάκι για λόγους ανωτέρας βίας, αλλά μπαινοντας δειλά δειλά σε φυσιολογικούς και πάλι ρυθμούς, ξέκλεψα λίγο χρόνο και την ετοίμασα.<br>
Από τα χιλιάδες πράγματα που θέλω να μάθουν τα παιδιά μου μεγαλώνοντας αυτά είναι τα τρια πιο σημαντικά...<br>
1. Το σώμα τους και ο εαυτός τους τους ανήκει. Να μην αφήσουν ποτέ κανέναν να καθορίσει αντί γι αυτά το πώς θα πρεπει να διαθέτουν τον εαυτό τους. Να μην προσπαθήσουν ποτέ να αλλαξουν τον εαυτό τους ή να υπομεινουν κάτι που δεν τους αρέσει προκειμένου να αρέσουν στους άλλους. <br>
2. Η αγάπη δεν πονάει. Η αγάπη μας κάνει χαρούμενους, γελαστους, πλήρεις. Εαν καποιος μας προκαλεί πόνο, με οποιοδήποτε τρόπο, δε μας αγαπά. Εαν καποιος δε μας αγαπά, δεν εχει λογο ύπαρξης κοντά μας, ακομα κι αν εμείς τον αγαπάμε.<br>
3. Μπορεί να είμαστε ολοι διαφορετικοί μεταξύ μας, είμαστε όμως όλοι ίσοι. Η ανθρώπινη ύπαρξη έχει την ιδια αξία ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, σωματότυπου, αυτοδιάθεσης, σεξουαλικής προτίμησης ή οποιουδήποτε άλλου επίκτητου ή γενετικού χαρακτητιστικού. </p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://lh3.googleusercontent.com/-2bsK2wioG8Q/WedjabyYHlI/AAAAAAAAFoM/RPBLGRnhnyoAuVJezSVI2FgrlJw4lR-LwCHMYCw/s1600/_20171018_151518.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" src="https://lh3.googleusercontent.com/-2bsK2wioG8Q/WedjabyYHlI/AAAAAAAAFoM/RPBLGRnhnyoAuVJezSVI2FgrlJw4lR-LwCHMYCw/s640/_20171018_151518.JPG"> </a> </div>Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-32878477974334321302017-10-13T14:31:00.000+03:002017-10-13T14:31:50.007+03:00Πέντε πράγματα που μου αρέσουν στον εαυτό μου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-hjqV2LkmA-M/WeCj6cUFk7I/AAAAAAAAFn8/KZ03GLriN9wB_f3-NPVululH8QZpR50kgCLcBGAs/s1600/love.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://1.bp.blogspot.com/-hjqV2LkmA-M/WeCj6cUFk7I/AAAAAAAAFn8/KZ03GLriN9wB_f3-NPVululH8QZpR50kgCLcBGAs/s1600/love.jpg" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Αυτή η ανάρτηση ίσως είναι η δυσκολότερη αυτής της πρόκλησης. Θα μου πεις σιγά το δύσκολο να βρεις πέντε καλά πράγματα για εσένα. Και όμως. Όταν διανύεις μια φάση της ζωής σου στην οποια δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου, το να βρεις πέντε πράγματα ειναι πολύ δύσκολο. Γι αυτό όμως αποφάσισα να τα βρω. Για να μου θυμίσω οτι είμαι ακόμα εδώ...</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
1. Μου αρέσει που θέλω συνέχεια να μαθαίνω και να κάνω καινούρια πράγματα. Βαριέμαι τη ρουτίνα, βαριέμαι να κάνω συνέχεια τα ίδια. </div>
<div dir="ltr">
2. Μου αρέσει που προσπαθώ πάντα να στηρίζω τους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Ακόμα και όταν δυσκολεύομαι να στηριξω τον εαυτό μου... <br />
3. Μου αρέσουν τα μάτια μου. Παρότι οι μαύροι κύκλοι κοντεύουν να φτάσουν στα μάγουλα. <br />
4. Μου αρεσουν οι πατούσες μου. Ξέρετε, που οταν πηγαίνω για πεντικιουρ, ακόμα κι αν έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από το προηγούμενο, δε χρειάζονται τρίψιμο! <br />
5. Μου αρέσει που δεν είμαι girly. Μ' αρέσουν τα εργαλεία και οι επισκευές, αντιπαθώ το make up και τα τακούνια </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Αλήθεια δυσκολεύτηκα πολύ και δε θα έπρεπε. Θα έπρεπε να ήταν πιο εύκολο να γραφω όμορφα πράγματα για τον εαυτό μου. Μ' αρέσει όμως που εχω μπει στη διαδικασία να το προσπαθήσω. Εσεις; </div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-43990611678155495602017-10-10T22:35:00.001+03:002017-10-11T11:16:53.988+03:00Πέντε μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ για πρώτη φορά <p dir="ltr">Όσοι με ξέρετε από παλιά, από τότε που γραφαμε στο ταξιδιωτικό μας blog, αλλά και όσοι διαβάζετε το BlogTravels, γνωρίζετε ότι αγαπώ πολύ τα ταξίδια. Κοντινά ή μακρινά, για λίγες μέρες ή για πολλές, με οποιοδήποτε μέσο..<br>
Αν είχα πολλά χρήματα, θα γύριζα όλο τον κόσμο.. Για αυτή την ανάρτηση όμως, θα πρέπει να περιορίσω κάπως τον εαυτό μου και να διαλέξω πέντε μερη που δεν εχω επισκεφθεί ξανά. Το δικό μου, λοιπόν, ταξιδιωτικό bucket list, περιλαμβάνει....<br>
1. Τα κουφονήσια. Θέλω να παω εδώ και χρόνια, αλλά ο τρελοτουριστας βαριέται τα μεγάλα ταξιδια με πλοίο...<br>
2. Την Πυρσόγιαννη. Είναι το χωριό στο οποιο γεννήθηκε ο πατέρας μου, βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα και είναι ένα από τα ξακουστά ηπειρώτικα μαστοροχωρια... Και δεν έχω πάει ποτέ...<br>
3. Την Αγία Πετρούπολη ή τη Μόσχα. Βασικά αυτό που στα αλήθεια θέλω, είναι να κανω ενα ταξιδι με τον υπερσιβηρικό, το θρυλικό τρένο που συνδέει τη Μοσχα με το Βλαδιβοστόκ, αλλά αυτό διασχίζει περισσότερα από ένα μέρη. <br>
4. Το φαράγγι της Σαμαριάς. Να το περπατήσω, να ξεκινήσω από το βουνό και να καταλήξω στο λιβυκό <u>πέλαγος</u>. <br>
5. Το Νεπάλ. Θέλω να περπατήσω σε πόλεις που αγγίζουν τα σύννεφα, θα δω μέρη που λαμπουν στο φως του ηλιου, να μου κοπεί η ανάσα στη θέα των Ημαλαΐων... <br>
Αυτή η λίστα ήταν πολύ δύσκολη για εμένα, γιατί οπως έγραψα ήδη, θελω να γυρίσω όλο τον κόσμο... A girl can dream big! </p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://lh3.googleusercontent.com/-FuIWa6UVOLM/Wd3N2f_ygtI/AAAAAAAAFnc/J4KyMNEiY6oH4KZn96TZk6YC5jNeDHI0wCHMYCw/s1600/_20171011_085224.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" src="https://lh3.googleusercontent.com/-FuIWa6UVOLM/Wd3N2f_ygtI/AAAAAAAAFnc/J4KyMNEiY6oH4KZn96TZk6YC5jNeDHI0wCHMYCw/s640/_20171011_085224.JPG"> </a> </div>Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-49503644749096872872017-10-09T08:22:00.001+03:002017-10-09T09:29:53.196+03:00Ένα γράμμα σε κάποιον... <p dir="ltr">Αγαπημένη μου,<br>
Ελπίζω να θυμάσαι ποια είσαι. Κάποτε έχασες τον εαυτό σου και τον ξαναβρηκες. Ελπίζω όταν κοιτάζεις πίσω να μη βλέπεις λάθη αλλά στιγμές χαράς, ανείπωτης ευτυχίας, στιγμές πλημμυρισμένες αγάπη. Ελπίζω να έχεις άσπρα σαν το χιόνι μαλλιά, χέρια απαλά γεμάτα ρυτίδες, αγκαλιά γεμάτη εγγόνια και καρδιά γεμάτη αγάπη. Ελπίζω να σταμάτησες να τιμωρείς τον εαυτό σου για κάθε μικρό λάθος· στο τέλος της ημέρας, λίγο πριν κλείσουμε τα μάτια μας το μόνο που έχει σημασία είναι η αγάπη. Για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Ελπίζω να σε έχεις αγαπήσει ξανά όπως σου αξίζει. Να θυμάσαι πως έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Έπεφτες, έκανες λάθη, πολλά αν θες, αλλά πάντα η αγκαλιά σου ηταν ανοιχτή, πάντα αγωνιζόσουν να γίνεις καλύτερη. Ελπίζω να μην έχασες τίποτα απο τη ζωή των παιδιών σου. Να καθόσουν σε μια άκρη, να τα καμάρωνες να είναι ευτυχισμένα. Να είναι ο εαυτός τους. Ελπίζω να γέρασες στην αγκαλιά του αγαπημένου σου, να είστε ακόμη αγκαλιά. Σε αγάπησε, το θυμασαι;<br>
Ελπίζω οι αναμνήσεις σου να μην έχουν θολώσει, να βλέπεις καθαρά οτι, ακόμη και τις στιγμές που πονούσες και απελπιζόσουν, η ζωή σου ήταν γεμάτη αγάπη. Γιατί αυτό που έχει τελικά σημασία, είναι η αγάπη ...<br>
Χαμογέλα! Σ'αγαπώ... </p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://lh3.googleusercontent.com/-X8AX0koLnUE/WdsJRx6XeTI/AAAAAAAAFnM/YoyZ8UxzOS4kD_UoSYKM3Prf8x5MZHqXgCHMYCw/s1600/DSC_0015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" src="https://lh3.googleusercontent.com/-X8AX0koLnUE/WdsJRx6XeTI/AAAAAAAAFnM/YoyZ8UxzOS4kD_UoSYKM3Prf8x5MZHqXgCHMYCw/s640/DSC_0015.JPG"> </a> </div>Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-4095492725966187442017-10-07T11:23:00.001+03:002017-10-07T11:23:08.238+03:00Τρέξιμο; Ποια ; Εγώ; Εγώ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Η <a href="http://amprakatampra.blogspot.co.uk/">Άννα</a> μου έστειλε ένα απολαυστικό κείμενο για τη "γνωριμία" της με το τρέξιμο και φυσικά το αναρτώ με πολλή χαρά! <br />
Άννα σε ευχαριστώ πολύ πολύ και καλή (μας) συνέχεια! </div>
<div dir="ltr">
"Τέλη Ιουνίου και εγώ κάθομαι οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι έχοντας ανοιχτή την τηλεόραση και ταυτόχρονα σερφάρω από εδώ και από εκεί. Το σχολείο έχει κλείσει και έχουν ξεκινήσει οι διακοπές. Ναι ναι , είμαι δασκάλα. Αυτή που για τους πολλούς δουλεύει λίγο και κάθεται πολύ. Χμ κάθεται πολύ…..Η αλήθεια είναι πως η ζωή που έκανα ήταν καθιστική. Το πρωί στο σχολείο (εντάξει εκεί γράφω χιλιόμετρα μέσα στην τάξη) και μετά κυρίως σπίτι. Τη χρονιά που πέρασε το σχολείο μου ήταν περίπου 20 λεπτά από το σπίτι (με χαλαρό περπάτημα, αναμονή στο φανάρι). Δεν έπαιρνα συγκοινωνία ενώ υπήρχε η επιλογή οπότε κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι περπατούσα 15-20 λεπτά. Το Σαββατοκύριακο κάποιες φορές ακολουθούσα τον σύζυγο στο πάρκο Τρίτση, εκείνος έτρεχε και εγώ χαλαρά περπατούσα.<br />
Ας πάμε πάλι από την αρχή. Κάθομαι που λέτε στο κρεβάτι και χαζεύω. Μπαίνω στο ιστολόγιο της Αντωνίας και πετυχαίνω ανάρτηση με τίτλο «Τρέξιμο! Ποιος; Εγω;». Ταυτόχρονα σκέφτομαι «Τρέξιμο; Ποια; Εγώ; Ας γελάσω!» . Διαβάζω την ανάρτηση της Αντωνίας και εκεί που κάπου διαβάζω «Μου είναι αρκετά δύσκολο, εχω να γυμναστώ περιπου 5 χρόνια» και γελάω με τα χάλια μου αφού εγώ έχω να γυμναστώ από το Λύκειο. Θυμάμαι και τον κουμπάρο μας τον Γιώργο που από τον καναπέ βρέθηκε να τρέχει στον Μαραθώνιο. Είχα ένα ζωντανό παράδειγμα στην παρέα μου. Και σκέφτομαι πως όλα μπορεί να συμβούν…..αλλά στους άλλους , σε μένα λίγο δύσκολο.Είχα κάνει κάτι απόπειρες 2-3 φορές να πάω γυμναστήριο. Πήγαινα 1-2 μήνες και μετά άρχιζαν οι δικαιολογίες. Φυσάει, βρέχει, κάνει κρύο, κάνει ζέστη, έχω περίοδο, πονάει λίγο ο λαιμός….. και τελειωμό δεν είχαν οι δικαιολογίες. Τελειώνω την ανάρτηση, πάω στην κουζίνα τρώω ένα κομμάτι κέικ και μετακομίζω στον καναπέ (τρελή απόσταση).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-epNY6XfDcf0/WdiOVgfTJuI/AAAAAAAAFm4/xlZiNjUMFpId823rmr9lJjau8bbPhL3RACLcBGAs/s1600/shoes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-epNY6XfDcf0/WdiOVgfTJuI/AAAAAAAAFm4/xlZiNjUMFpId823rmr9lJjau8bbPhL3RACLcBGAs/s320/shoes.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br />
Περνάνε οι μέρες και ετοιμαζόμαστε για τις διακοπές μας στην Κρήτη. Βλέπω μια φωτογραφία με αθλητικά παπούτσια στον λογαριασμό της Αντωνίας στο instagram , θυμάμαι την ανάρτηση και μπαίνω ξανά να τη διαβάσω. Δε ξέρω πως και τι αλλά δηλώνω στον σύζυγο «Μόλις κατέβουμε Κρήτη, αρχίζω τρέξιμο. Σε 8 εβδομάδες θα τρέχω 30 λεπτά». Με κοίταξε , με ρώτησε αν είμαι καλά γιατί είχε και καύσωνα και πως αν όντως το εννοώ θα μου κάνει παρέα και θα με στηρίξει. Πιστεύω πως δε με πίστεψε. Ούτε εγώ με πίστευα. Λίγο πριν το check in της πτήσης μας κατέβασα την εφαρμογή που είχε κατεβάσει και η Αντωνία. Πρώτη μέρα στην Κρήτη. Φαγητό, ύπνος και θάλασσα. <br />
Δεύτερη μέρα φοράω το κάπρι παντελόνι μου, βάζω τα ακουστικά και ξεκινώ…..Περπατάω 5 λεπτά για προθέρμανση και μετά αρχίζει το πανηγύρι….Πρέπει να τρέξω 1 λεπτό, να περπατήσω 1,5 και αυτό να γίνει 8 φορές. Ακουγόταν εύκολο. Αμ δε! Το 1 λεπτό μου φάνηκε αιώνας. Άντε το 1 λεπτό κάτι έκανα. Την 2η φορά που έπρεπε να τρέξω το 1 λεπτό ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Μάλιστα σκεφτόμουν καθώς έτρεχα « Μπα, θα κόλλησε η εφαρμογή, δε μπορεί, έχει περάσει το λεπτό». Τα κατάφερα αλλά απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα πως αποκλείεται την επόμενη εβδομάδα να τρέχω 1,5. Την δεύτερη μέρα ένιωσα λίγο καλύτερα. Και κάθε φορά ένιωθα ακόμα πιο καλά. Και ήρθε η δεύτερη εβδομάδα και έτρεξα τελικά 1,5 λεπτό σκεφτόμενη βέβαια πως αποκλείεται την επόμενη να τρέχω 3. Κάθε φορά που τέλειωνε μια εβδομάδα σκεφτόμουν πως η επόμενη δε θα βγει…..Πέρναγαν οι μέρες και ενώ θα μπορούσα να βρω ένα σωρό δικαιολογίες «έχει όντως ζέστη, είμαι διακοπές» εγώ δεν έχασα ούτε μία προπόνηση. Φανταστείτε πως θα πηγαίναμε ένα τριήμερο στο Ηράκλειο και τη μέρα που θα φεύγαμε ξύπνησα πρωί για να τρέξω και να μη χάσω την προπόνηση. Και φυσικά τη μέρα που γυρίσαμε πάλι πήγα για τρέξιμο. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-dPeEbmRucqE/WdiObG0PGgI/AAAAAAAAFm8/aJORBE5xJXQFIfoVubLxYKws3PYEHDxoQCLcBGAs/s1600/park.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="960" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-dPeEbmRucqE/WdiObG0PGgI/AAAAAAAAFm8/aJORBE5xJXQFIfoVubLxYKws3PYEHDxoQCLcBGAs/s320/park.jpg" width="240" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br />
Γυρίσαμε μετά από ένα μήνα στην Αθήνα και το μόνο που με απασχολούσε είναι πού θα τρέχω. Έφτασε και η εβδομάδα που θα έτρεχα 20 λεπτά και ήμουν 100% πως οκ μέχρι τώρα Άννα τα κατάφερνες, αυτό όμως δεν γίνεται!<br />
Και έγινε….και τα 20 έγιναν 25 και τα 25 έγιναν 28 και τα 28 ….30.<br />
Την Κυριακή που μας πέρασε έτρεχα 50 λεπτά χωρίς να σταματήσω και έκανα 5 χιλιόμετρα συμμετέχοντας στον Αγώνα «<a href="https://www.greecerace.gr/">Race for the cure</a>» που διοργάνωσε ο Σύλλογος «<a href="https://www.almazois.gr/">Άλμα Ζωής</a>» στο Ζάππειο για την πρόληψη του καρκίνου του γυναικείου στήθους. Για κάποιον που ασχολείται συστηματικά με το τρέξιμο τα 5 χιλιόμετρα σε 50 λεπτά είναι χάλια χρόνος. Για μένα όμως είναι άθλος. Σίγουρα ένας άντρας με γρήγορο περπάτημα θα μπορούσε να με φτάσει αλλά αλήθεια δε με απασχολεί. Απέκτησα μια νέα συνήθεια, έκανα και κάνω ένα σπουδαίο δώρο σε μένα. Στο σώμα μου, στην υγεία μου, στην ψυχολογία μου. Και δε σκοπεύω να το σταματήσω. Σήμερα δήλωσα συμμετοχή και σε άλλο αγώνα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-4SUcv3TCcRg/WdiN8-FVqsI/AAAAAAAAFm0/2_Fdx5BdHG0ASkmCuhWsu2FwthedqgtZgCLcBGAs/s1600/Anna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-4SUcv3TCcRg/WdiN8-FVqsI/AAAAAAAAFm0/2_Fdx5BdHG0ASkmCuhWsu2FwthedqgtZgCLcBGAs/s320/Anna.jpg" width="240" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br />
Αφού λοιπόν μπόρεσα εγώ , όλοι μπορείτε. Εγώ που ήμουν παντελώς αγύμναστη που έχω 20 κιλά να χάσω τα κατάφερα. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα καλό ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, έναν καλό αθλητικό στηθόδεσμο και πείσμα και υπομονή. Σηκωθείτε από τον καναπέ, βρείτε μέρη κοντά σας που μπορείτε να τρέξετε και ξεκινήστε. Αύριο κιόλας!"</div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-43987486851953605022017-10-04T13:13:00.001+03:002017-10-04T14:12:56.942+03:00Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία <p dir="ltr">Και ξαφνικά διαβάζεις κάτι και τα μάτια βουρκώνουν. Παγώνεις σα να σε φυσήξει κρύος αέρας, το μυαλό σταματά. Διαβάζεις κάτι, και ξαφνικά τίποτα δεν έχει σημασία. <br>
Το οτι τσακώθηκες με τον άντρα σου, τα tantrums των παιδιών σου που δεν ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις, η μοναξιά, το άγχος της καθημερινότητας και της αναμενομενης επιστροφής στη δουλειά. Η έλλειψη ύπνου, το ακατάστατο σπίτι και τα "οδοφραγματα" από παιχνίδια. Γιατί έχεις δυο μικρά κρεβάτια γεμάτα από κορμάκια ζεστά. Γιατί η ρυθμική τους ανάσα σε νανουριζει τη νύχτα, γιατί χεράκια τους χαϊδευουν τα μάγουλα και τα μαλλιά σου, γιατι οι φωνές τους γεμίζουν τη μέρα σου. Γιατί παρά την τρέλα και την κούραση και τα νεύρα, μπορείς να σφιξεις τα μικρά τους κορμάκια στην αγκαλιά σου και ο χρόνος να σταματήσει και η ευτυχία να σε πλημμυρίσει. Γιατί στο τέλος της ημέρας, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία παρά μόνο η αγκαλιά σου να είναι γεμάτη... Μόνο αυτό....</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://lh3.googleusercontent.com/-KzF5iIcuDmg/WdS6g2zNHPI/AAAAAAAAFmk/nb1wE9G6F-45NgmhVKVqVZGmyr0ljEUuwCHMYCw/s1600/_20171004_113800.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" src="https://lh3.googleusercontent.com/-KzF5iIcuDmg/WdS6g2zNHPI/AAAAAAAAFmk/nb1wE9G6F-45NgmhVKVqVZGmyr0ljEUuwCHMYCw/s640/_20171004_113800.JPG"> </a> </div>Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-53695784522507340382017-10-02T22:46:00.001+03:002017-10-03T20:21:56.963+03:00Μια νέα πρόκληση <p dir="ltr">Τη Δευτέρα που μας έρχεται, μιας και όλα τα σχέδια ξεκινάνε μια Δευτέρα, θα ξεκινήσω ένα καινούριο παιχνίδι/πρόκληση. Μια συγγραφική-φωτογραφική πρόκληση. Μέρα παρά μέρα, για ένα μήνα, θα γράφω κάτι το οποίο θα δημοσιεύω εδώ και θα το συνοδεύω με μια φωτογραφία την οποια θα ανεβάζω και στο instagram. <br>
Και επειδή τίποτα δεν πρέπει να αφήνεται εντελώς στην τύχη και όχι απαραίτητα με αυτή τη πυσειρά, όπως εμπνεομαι δηλαδή, θα γράψω τα εξής:<br>
1. Δέκα πράγματα που με κανουν ευτυχισμένη <br>
2. Κάποιος που θαυμάζω <br>
3. Πέντε μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ για πρωτη φορά <br>
4. Πεντε μερη τα οποία θα ήθελαν να επισκεφθώ ξανά <br>
5. Κάτι που παλεύω να ξεπεράσω <br>
6. Δυο σοφές φράσεις (quotes) που με αγγίζουν <br>
7. Κάτι που με απασχολεί (πέρα από τα καθημερινά, οικογενειακά - προσωπικά) <br>
8. Τι θα γινόταν αν... <br>
9. Κάτι που μου λείπει και κάτι που δε θα βρω αλλού <br>
10. Ένα γράμμα σε κάποιον...<br>
11. Τρία πράγματα που θέλω να “μάθω“ στα παιδιά μου<br>
12. Πέντε πράγματα που μου αρέσουν στον εαυτό μου<br>
13. Πέντε πράγματα για τα οποία νιώθω ευλογημένη <br>
14. Μια λέξη, που να αρχίζει από το γράμμα που αντιστοιχεί στην ώρα που θα ανοίξω τον blogger<br>
15. Ένα όνειρο ή/και ένα παραμύθι <br>
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, θα προσπαθήσω όμως και ό,τι γίνει. <br>
Τι λετε; θα μου κάνετε παρέα σε αυτή την καινούρια τρέλα; </p>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-5843505110817856162017-09-17T22:51:00.001+03:002017-09-19T14:39:02.157+03:00Αύριο είναι μια καινούρια μέρα! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Εδώ και αρκετό καιρό δεν έχω καταφέρει μα βρω το χρόνο να ετοιμάσω ανάρτηση. Επειδή ομως το blog αυτό το αγαπώ, ζήτησα στη σελιδα του στο <a href="https://www.facebook.com/crazytouristsblogging/">facebook</a>, για guest posts.<br />
Και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη, που η πρώτη που ανταποκρίθηκε ηταν η αγαπημένη μου (και αγαπημένη σας) Ελένη, από το <a href="http://karudotsouflo.blogspot.co.uk/">καρυδότσουφλο</a>.<br />
Μου έστειλε λοιπόν το κείμενό της, και φυσικά το δημοσιεύω εδώ με πολλή χαρά και χωρίς να προσθέσω ούτε κόμμα.<br />
Απολαύστε το!</div>
<div dir="ltr">
<a href="https://lh3.googleusercontent.com/-1LWQfRbMADM/Wb5JIcC-ksI/AAAAAAAAFmQ/YDllAAL-CNQvPYtBNJKMPG5GAEvrl8DbACHMYCw/s1600/IMG_20170902_121355_169.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-1LWQfRbMADM/Wb5JIcC-ksI/AAAAAAAAFmQ/YDllAAL-CNQvPYtBNJKMPG5GAEvrl8DbACHMYCw/s320/IMG_20170902_121355_169.jpg" width="320" /></a>"Αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Φυσικά θα έχει και αυτή το ελάττωμα (όπως όλες οι μέρες δηλαδή) πως έτσι και περάσει δεν ξανά γυρίζει πίσω. Οπότε λέω να κάνω μερικά πραγματάκια μπας και καταφέρω να την κάνω ξεχωριστή. Να μείνει ας πούμε στην ιστορία.</div>
<div dir="ltr">
Να, πραγματάκια όπως:</div>
<div dir="ltr">
Αύριο λοιπόν λέω να θυμηθώ να κοιτάξω τον ουρανό και να χαθώ στο απέραντο γαλάζιο του!</div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω επίσης να θυμηθώ να γελάσω. Μμμμ καλύτερα να βρω έναν καλό λόγο για να ξεκαρδιστώ στα γέλια!</div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω να θυμηθώ μόλις πάρω τα παιδιά από το σχολείο να διαβάσουμε στα γρήγορα και μετά να αρχίσουμε τις βόλτες! </div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω να θυμηθώ να πω στα παιδιά μου «σ’ αγαπώ» πολλές πολλές φορές! </div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω να θυμηθώ να δώσω τραγανά φιλιά στα μάγουλα τους!</div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω να θυμηθώ να κάνω κάτι για μένα. Καλύτερα… αύριο να θυμηθώ για αρχή μόλις ξυπνήσω να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να μου αρέσω. Ύστερα έχουμε λίγο (αλλά αρκετό) χρόνο για καφέ, διάβασμα ή ότι άλλο μας έρθει!</div>
<div dir="ltr">
Αύριο λέω να μην κοιτάξω καθόλου το άδειο μου πορτοφόλι. Και να το κοιτάξω, μπας και γεμίσει; </div>
<div dir="ltr">
Αύριο παρόλα αυτά θα επιλέξω να κάνω κάτι μόνο για μένα! Έτσι για το γαμώτο. </div>
<div dir="ltr">
Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα. Και σίγουρα όλα τούτα θα χωρέσουν μέσα της!</div>
<div dir="ltr">
Αλλά ξέρετε τι λέω; η μέρα είναι μεγάλη ακόμη. Ας ξεκινήσω να κάνω πράξη μερικά από όσα είπα μόλις σήμερα!"</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Πολλά φιλιά! </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
ΥΓ1. Ελένη μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ <br />
ΥΓ2. Θα χαρώ πολύ να δημοσιεύσω κι άλλα guest posts, εαν θέλετε κι εσείς, let me <u>know</u><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-1179839439116814552017-06-06T10:56:00.002+03:002017-06-06T10:56:26.611+03:00Τρέξιμο! ποιος; Εγω;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Που λέτε, πριν λιγες μερες άρχισα να τρέχω!<br />
Το ήθελα πολύ καιρό, περίπου ένα χρόνο, αλλά όλο το ανέβαλα. Μια ο μικρός που θήλαζε κάθε τρεις και λίγο, μια η αϋπνία που δε μου άφηνε περιθώρια για γυμναστική, μια ο καιρός, μια πάλι ο μικρός που ήταν γαντζωμένος πάνω μου και διάφορες άλλες...δικαιολογίες, δεν το αποφάσιζα. <br />
Δεν πήγαινε όμως άλλο, έπρεπε επιτέλους κάτινα κάνω για τον (αγύμναστο) εαυτό μου. Έτσι, αγόρασα ένα καλό ζευγάρι παπούτσια τρεξίματος και έναν καλό αθλητικό στηθόδεσμο (και τα δύο πολύ σημαντικά και επί της ουσίας το μόνο έξοδο που χρειάζεται) και πριν από δύο περίπου εβδομάδες βγήκα για τρέξιμο. <br />
Κατέβασα που λέτε στο κινητό μου την εφαρμογή Total Couch to 5K (#C25K), η οποία έχει στόχο όχι απλώς να μας σηκώσει από τον καναπέ αλλά να τρέξουμε 5 χιλιόμετρα σε μισή ωρα, σε 9 εβδομάδες (κάνοντας 3 προπονήσεις τη βδομάδα). <br />
<blockquote class="instagram-media" data-instgrm-captioned="" data-instgrm-version="7" style="background: rgb(255, 255, 255); border-image: none; border-radius: 3px; border: 0px currentColor; box-shadow: 0px 0px 1px 0px rgba(0,0,0,0.5), 0px 1px 10px 0px rgba(0,0,0,0.15); margin: 1px; max-width: 500px; padding: 0px; width: 99.37%;">
<div style="padding: 8px;">
<div style="background: rgb(248, 248, 248); line-height: 0; margin-top: 40px; padding: 50% 0px; text-align: center; width: 100%;">
<div style="display: block; height: 44px; margin: 0px auto -44px; position: relative; top: -22px; width: 44px;">
</div>
</div>
<div style="margin: 8px 0px 0px; padding: 0px 4px;">
<a href="https://www.instagram.com/p/BUe2ryogeCu/" style="-ms-word-wrap: break-word; color: black; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 17px; text-decoration: none;" target="_blank">Trying to catch my breath! #running #week1 #day2 #totalC25K #C25K #letsrun #έλιωσα</a></div>
<div style="-ms-text-overflow: ellipsis; color: #c9c8cd; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-top: 8px; overflow: hidden; padding: 8px 0px 7px; text-align: center; white-space: nowrap;">
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη crazytourists (@crazytourists) στις <time datetime="2017-05-24T16:39:11+00:00" style="font-family: Arial,sans-serif; font-size: 14px; line-height: 17px;">Μάι 24, 2017, 9:39πμ PDT</time></div>
</div>
</blockquote>
<script async="" defer="" src="//platform.instagram.com/en_US/embeds.js"></script><br />
Και μη νομίζετε ότι άρχισα κατευθείαν να τρέχω μέχρι να πέσω κάτω... Όοοοχι! Το πρόγραμμα αποτελείται από μισάωρες προπονήσεις στις οποίες εναλλάσσεται τρέξιμο με περπάτημα. Παρότι είναι αρκετά συντηρητικό πρόγραμμα, με μικρά διαστήματα τρεξίματος (τουλάχιστον στην αρχή), το να σηκωθείς από τον καναπέ και να τρέξεις έστω και για ένα λεπτό συνεχόμενο πριν αρχίσεις να βαδίζεις για να τρέξεις άλλο ένα λεπτό κλπ, δεν είναι εύκολο! Καθόλου εύκολο!! <br />
Έχοντας τελειώσει δύο πρωτες εβδομάδες είμαι πολύ ευχαριστημένη που τα κατάφερα. Μου είναι αρκετά δύσκολο, εχω να γυμναστώ περιπου 5 χρόνια, από την πρώτη μου εγκυμοσύνη δηλαδή. Κάποιες μέρες είμαι άυπνη και συνηθως πολύ κουρασμένη. <br />
Είμαι όμως αποφασισμένη! Το χρειάζεται τόσο το σώμα μου όσο και η ψυχολογία μου. Είναι κάτι που κάνω, μετά από πολύ καιρό, για εμένα! <br />
Εσείς; Τι κάνετε για τον εαυτό σας; <br />
<br /></div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-72745484677327255602017-06-01T15:40:00.001+03:002017-06-01T15:40:22.826+03:00A history of the world in 100 objects<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Upnve4cY4Hc/WO6v7ZGHGoI/AAAAAAAAFkw/O4mL3AQDdtcHAUEd2YEQQdsdUk6-leofACLcB/s1600/A_history_of_the_world_in_100_objects.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Upnve4cY4Hc/WO6v7ZGHGoI/AAAAAAAAFkw/O4mL3AQDdtcHAUEd2YEQQdsdUk6-leofACLcB/s320/A_history_of_the_world_in_100_objects.jpg" width="207" /></a></div>
"...Above all, I hope this book has shown that the "family of man" is not an empty metaphor, however dysfunctional that family usually is; that all humanity has the same needs and preoccupations, fears and hopes..."<br />
Πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο παρουσιάζει την ιστορία, ή μάλλον μια ιστορία όπως τονίζει ο συγγραφέας, της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού μεσω της περιγραφής 100 αντικειμένων που βρίσκονται στο Βρετανικό μουσείο. <br />
Τα αντικείμενα αυτά καλύπτουν όλο το εύρος της ανθρώπινης ύπαρξης, από τα προϊστορικά έως τα σύγχρονα χρόνια, από τα τεράστια λίκνα πολιτισμού της μεσογείου και της Ασίας ως τους απομονωμένους πολιτισμούς της Αμερικής και των νησιών του Ειρηνικού, από έργα τέχνης μεχρι εργαλεία πολέμου.<br />
Οι παρουσιάσεις των αντικειμένων είναι ιδιαίτερα προσεγμένες, χωρίς συναισθηματισμούς και κρίσεις μέσα από το πρίσμα του ευρωπαϊκού σύγχρονου πολιτισμού αν και κάποιες φορές θα μπορούσαν να είναι κάπως μικρότερες. <br />
Θα σας έλεγα να το διαβάσετε, ιδίως αν σας αρέσει να έχετε κι ένα δεύτερο βιβλίο να σας συντροφεύει, καθώς είναι ιδανικό για ολιγόλεπτες αναγνώσεις. <br />
<br /><br />
(Εάν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε τις εντυπώσεις μου και στο goodreads: <a href="http://bit.ly/2n3H3AP">http://bit.ly/2n3H3AP</a><br />
)</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-10948536971315762492017-05-27T23:13:00.004+03:002017-05-27T23:17:55.501+03:00Η κατσίκα του παππού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όταν ήμουν μικρή, οι καλοκαιρινές μου διακοπές μοιράζονταν μεταξύ κατασκήνωσης, σπιτιού γιαγιάς και σπιτιού παππού. <br />
Το σπίτι του παππού, το πατρικό της μητέρας μου ήταν ένα κλασικό σπίτι χωριού. Παλιό, με τις βασικές "ανέσεις" και την τουαλέτα έξω φυσικά. Είχε ομως τεράστιο κήπο, κληματαριά που εκανε παχιά σκιά και κρασοστάφυλα, πορτοκαλιές, βασιλικούς...<br />
Έξω, στο πεζοδρόμιο είχε μουριές τις οποίες κάθε τόσο κλάδευε ο παππούς. Καποια χρονιά, είχε δέσει σε μια από τις μουριές την κατσίκα του. Μια μεγάλη κάτασπρη κατσίκα με ωραιότατα κέρατα. Δε θυμάμαι πόσο χρονών ήμουν λογικά γύρω στα πέντε, το τελευταίο εγγόνι... Σε μια άκρη στο πεζοδρόμιο ήταν στοιβαγμένα τα κλαδιά από τις μουριές...<br />
Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν τέλειο παιχνίδι, για την ακρίβεια αναρωτιόμουν γιατι δεν το είχα κανει και νωρίτερα, να πάρω ενα κλαδί με ωραία καταπράσινα φύλλα και να το βάλω στη μουσούδα της κατσίκας. Όχι για να την ταΐσω, where is the fun in that, αλλά για να το τραβήξω μακριά με το που θα άνοιγε το στόμα της. Μία που το σκέφτηκα και μία που το έκανα. Όχι μία δηλαδή...πέντε ή έξι φορές, μεχρι που η κατσίκα εκνευρίστηκε και με κουτούλησε! Και φυσικά εκσφενδονίστηκα μερικά μέτρα μακριά στη μέση του δρόμου. <br />
Το πιο περίεργο απ' όλα ειναι πως δε θυμάμαι κανέναν να με μαλώνει, σίγουρα όχι ο παππούς. Την άλλη μέρα πάντως, η κατσίκα είχε εξαφανιστεί....</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-24796116035481428572017-05-22T16:20:00.000+03:002017-05-22T16:20:19.477+03:00Ταξίδι στην όμορφη Ρίγα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-bFCTjM-xWKA/WO6wTbRl2TI/AAAAAAAAFk0/9d0_L1pyl5U0VUS5kNAiTpeAfz64NcmxgCLcB/s1600/riga.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-bFCTjM-xWKA/WO6wTbRl2TI/AAAAAAAAFk0/9d0_L1pyl5U0VUS5kNAiTpeAfz64NcmxgCLcB/s1600/riga.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
Ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια μας, ήταν αυτό στη Ρίγα, την πρωτεύουσα της Λετονίας.</div>
<br />
Η Ρίγα συνδυάζει τα πάντα: ποτάμι, παλιά πόλη μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, καινούρια πόλη σιοβιετικού τύπου, όμορφη επαρχία με κάστρα, θάλασσα και γραφικές διαδρομές για ποδήλατο.<br />
<br />
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο <a href="http://www.blogtravels.gr/2016/02/riga/">σχετικό άρθρο</a> του <a href="http://www.blogtravels.gr/">BlogTravels</a></div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-32835417535681072762017-05-20T00:36:00.002+03:002017-05-20T00:36:54.345+03:00Λουλούδια!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Επειδή με την τελευταία ανάρτηση σκόρπισα μια θλίψη τριγύρω και καθόλου δε θέλω να μένει αυτή η αίσθηση σε όσους επισκέπτονται αυτό το bloggάκι, σκέφτηκα να γράψω κάτι ανάλαφρο. <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-rmV7dupUDk4/WR9k3HIen3I/AAAAAAAAFlc/oYuCMhAY26U2wxfij-r-aooWnR3TijtMgCLcB/s1600/bouquet-995438_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="212" src="https://1.bp.blogspot.com/-rmV7dupUDk4/WR9k3HIen3I/AAAAAAAAFlc/oYuCMhAY26U2wxfij-r-aooWnR3TijtMgCLcB/s320/bouquet-995438_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://cdn.pixabay.com/photo/2015/10/19/03/29/bouquet-995438_960_720.jpg">Πηγή</a></td></tr>
</tbody></table>
<div>
Τα λουλούδια τα αγαπώ πολύ. Μου αρέσει να έχω γλάστρες με πολύχρωμα και διαφορετικά λουλούδια, βάζα γεμάτα λουλούδια, κακτάκια (όταν ανθιζουν είναι ονειρεμένα)... Μου φτιάχνουν το κέφι και τη διάθεση. Βέβαια τώρα τελευταία, που όλη μέρα τρέχω πίσω από δύο πιτσιρίκια, ξεχνάω κάπου κάπου να τα ποτίσω ή να τους αλλάξω νερό...</div>
<div>
Δεν ξέρω ποιο λουλούδι είναι το αγαπημένο μου.<br />Μου αρέσουν πολύ τα κόκκινα, κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Κάθε φορά που βλέπω κόκκινο τριαντάφυλλο το μυρίζω, ελπίζοντας να βρω εκείνη τη μυρωδιά της τριανταφυλλιάς της γιαγιάς μου. Δεν την έχω βρει ακόμα.</div>
<div>
Μου αρέσουν πολύ οι λευκές μαργαρίτες. Ήταν το αγαπημένο λουλούδι της μαμάς μου και τις αγαπώ κι εγώ πολύ.</div>
<div>
Οι φρέζιες, οι γαρδένιες και τα ζουμπούλια με το υπέροχο άρωμα, οι παιώνιες, οι τουλίπες, οι ανεμόνες...</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-aIJhWmj901Q/WR9lIrmMj2I/AAAAAAAAFlg/2DfwapMwLv8IDcybDt-4x7hdpXlK_AWcQCLcB/s1600/home-2095252_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="279" src="https://1.bp.blogspot.com/-aIJhWmj901Q/WR9lIrmMj2I/AAAAAAAAFlg/2DfwapMwLv8IDcybDt-4x7hdpXlK_AWcQCLcB/s320/home-2095252_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://cdn.pixabay.com/photo/2017/02/24/14/43/home-2095252_960_720.jpg">Πηγή</a></td></tr>
</tbody></table>
<div>
Χαζεύοντας στο pinterest βρίσκω κατά καιρούς υπέροχες συνθέσεις (μπορείτε να δείτε τις αγαπημένες μου στο board "<a href="https://gr.pinterest.com/crazytourists/flower-love/">flower love</a>"), τις οποίες φαντάζομαι να στολίζουν το σπίτι μου. Τότε που δε θα έχω ένα μικρό τερατάκι να αναποδογυρίζει τα πάντα και να τρώει ό,τι βρει, τότε που τα τραπέζια, ράφια, περβάζια και όλοι γενικώς οι ελεύθεροι χώροι δε θα είναι καλυμμένοι με δεκάδες παιχνίδια, ζωγραφιές, βιβλία, αυτοκόλλητα και μισοφαγωμένα σνακ! </div>
<div>
<br /></div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-41896313944874506732017-05-15T12:40:00.000+03:002017-05-15T12:40:20.815+03:00Δεκαέξι χρόνια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός. Γιατρεύει λένε τις πληγές, τις κλείνει και δε ματώνουν. Λένε πως διώχνει τον πόνο, τον απαλύνει. <br />
Δεν είναι γιατρός ο χρόνος... Αν είναι κάτι, είναι σκόνη. Σκεπάζει τις πληγές με σκόνη, που φοβάσαι να διώξεις για να μη δεις την πληγή να αιμορραγεί. Αν είναι κάτι, ειναι ναρκωτικό, μουδιάζει τις αισθήσεις ώστε ο πόνος να μη φτάνει στο μυαλό, τόσο που φοβάσαι να ξυπνήσεις για να μη νιώσεις ξανά τις μαχαιριές στην καρδιά. <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-DUNKJ4sug6A/WRgUOEUUeYI/AAAAAAAAFlM/xU8Xz1Sz_JMcbdNMZVMTu5BxOXCjStbmACLcB/s1600/daisies-1403168_960_720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="221" src="https://3.bp.blogspot.com/-DUNKJ4sug6A/WRgUOEUUeYI/AAAAAAAAFlM/xU8Xz1Sz_JMcbdNMZVMTu5BxOXCjStbmACLcB/s320/daisies-1403168_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://pixabay.com/el/margeriten-%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9-%CF%86%CF%85%CF%84%CF%8C-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82-1403168/">Πηγή φωτογραφίας</a></td></tr>
</tbody></table>
Πάνε δεκαέξι ολόκληρα χρονια πια. Δεκαέξι. Ήμουν σχεδόν παιδί όταν έφυγε εκείνη, πέταξε μακριά μας. Τα έχασε όλα, δεν είδε τίποτα. Δεν είδε να παίρνω πτυχίο από τη σχολή που αρχικά δεν ήθελα, αλλά εκείνη την είχε ενθουσιάσει. Δεν είδε να ορκίζομαι μετά το διδακτορικό μου. Δεν με είδε νύφη στο πλευρό του καλύτερου μου φίλου, μηχανικού, όπως εγώ, χωρίς μηχανή, όπως ήθελε, δίπλα σε συγγενείς και φίλους αγαπημένους. Δε με είδε έγκυο, δεν είδε τα εγγόνια της, δε με είδε να φεύγω με μια βαλίτσα μακριά της για μια νέα ζωή. Δε με είδε να παλεύω με την επιλόχειο. Δεν είδε τίποτα...<br />
Πάνε δεκαέξι χρόνια, κι αυτή η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή. Ακόμα. Και πονάει, πονάει με έναν πόνο που παραλύει και γεμίζει τα μάτια δάκρυα. Ξερω πως υπάρχουν μεγαλύτερες απώλειες από τη δική μου. Δε θέλω καν να φανταστώ πώς είναι να χάνεις ένα παιδί. Ξερω όμως πώς είναι να χάνεις τη μάνα, πώς είναι να την έχεις δίπλα σου πάνω από δυο μήνες και να μη μπορεί να σε αγκαλιάσει, να σε φιλήσει, να ανοίξει τα μάτια της ακούγοντας τη φωνή σου. Και ξέρω πώς είναι όταν τελικά φεύγει και αφήνει πίσω συντρίμμια.... <br />
Είχε μόλις κλείσει τα πενηνταένα. Τα πενηνταένα γαμώτο, κι έτσι ξαφνικά, ένα απόγευμα έκλεισε τα μάτια και δεν τα ξανάνοιξε ποτέ, μέχρι που σταμάτησε η καρδιά της να χτυπά. <br />
Έφυγε μακριά μου και αυτό δε θα το ξεπεράσω ποτέ.... Σήμερα, που συμπληρώνονται 16 χρόνια από τη μέρα που μας έφυγε, πείτε στη μάνα σας πως την αγαπάτε. Πείτε το και σκεφτείτε για λίγο εμένα. Ίσως φτάσει και το δικό μου σ'αγαπώ σ' εκείνη....Μαζί με τα δάκρυα που σκουπίζω από τα μάτια μου....</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-90366849993162025822017-04-27T11:57:00.001+03:002017-04-27T11:57:37.421+03:00Πίσω στα παλιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;">Πριν λίγο καιρό, με αφορμή ένα "παιχνίδι" που ξεκίνήσαμε με την Ελένη του <a href="http://karudotsouflo.blogspot.gr/">Καρυδότσουφλου</a>, κάναμε μια συζήτηση για τις μυρωδιές και τις αναμνήσεις και θυμήθηκα μια μίνι ανάρτησή μου στο <a href="https://crazytourists.tumblr.com/">tumblr</a>... Έγραφα τοτε (με κόκκινη γραμματοσειρά, τωρινές προσθήκες): </span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;">"Δεν είναι φοβερό το πώς οι μυρωδιές ξυπνούν αναμνήσεις; <br />Η μυρωδιά ενός σαμπουάν με έστειλε πάνω από είκοσι χρόνια πίσω, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, στον κήπο, κάτω από τη μεγάλη νεραντζιά, με το μαγιό και το λάστιχο στο χέρι, να κάνω μπάνιο και να παίζω μπουγέλο με τον αδερφό μου μετά τη θάλασσα. </span><span style="background-color: white; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"><span style="color: red;">Με τα κόκκινα σαν αίμα τριαντάφυλλα να στέλνουν την ευωδιά τους παντού.</span></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"> </span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;">Μετά τη θάλασσα με τη λεπτή μαύρη άμμο που έμοιαζε με λάσπη, που πηγαίναμε με το λεωφορείο, στο οποίο πάντα έπαιζε το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια”, μαζεύαμε </span><span style="background-color: white; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"><span style="color: red;">ολόλευκα μεγάλα</span></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"> κοχύλια, και τρώγαμε σουβλάκι (καλαμάκι με ψωμί)…. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;">Τότε που η ζωή ήταν παιχνίδι…"</span><br />
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif; font-size: 15px;"><br /></span>
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;">Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην ερώτηση για την αγαπημένη μου μυρωδιά, έγραψα:</span></span><br />
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;"><br /></span></span>
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;">"Η μυρωδιά της θάλασσας. Η μυρωδιά του τζακιού. Η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχη. Η μυρωδιά του σπιτικού κεικ. Οι μυρωδιές είναι πολύ σημαντικές για εμένα. Είναι συνδεδεμένες με αναμνήσεις πολύτιμες...</span></span><br />
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;"><br /></span></span>
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;">Έχω λοιπόν μια ιδέα. Τι θα λέγατε να διαλέγατε την πιο αγαπημένη σας μυρωδιά, αυτή που καταφέρνει να σας κατακλύσει και να ξυπνήσει όλες σας τις αισθήσεις θυμίζοντάς σας κάποια πολύτιμη στιγμή της ζωής σας και να προσπαθουσατε να καταγράψετε όλα αυτά σε μια ανάρτηση; Τι λέτε; Θα μοιραστείτε μαζί μου μια ανάμνησή σας; </span></span><br />
<span style="color: #444444; font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span style="color: #444444; font-family: Arial;">Σας φιλώ από το χειμωνιάτικο, στην καρδιά της άνοιξης, Huddersfield!</span><br />
<span style="color: #444444; font-family: Arial;">Τρελοτουρίστρια</span><br />
<span style="color: #444444; font-family: Arial;"><br /></span><br />
<span style="color: #444444; font-family: Arial;">ΥΓ. Εάν δεν έχετε αντίρρηση, θα προσθέσω τα λινκ των αναρτήσεών σας εδώ, να τα βρίσκουμε εύκολα! </span><br />
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;"><br /></span></span>
<span style="color: #444444; font-family: "helvetica neue" , "helveticaneue" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px;"></span></span></div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-525754267169999192017-04-18T16:57:00.000+03:002017-04-18T16:57:07.102+03:00Αστερισμός ζωτικών φαινομένων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-_joiOd_vsd0/WO6r-MhcCSI/AAAAAAAAFkk/bndqhHeFuOYb-4mVmxiZwE2or2nZJwoXQCLcB/s1600/asterismos_Zotikon_fainomenon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-_joiOd_vsd0/WO6r-MhcCSI/AAAAAAAAFkk/bndqhHeFuOYb-4mVmxiZwE2or2nZJwoXQCLcB/s320/asterismos_Zotikon_fainomenon.jpg" width="200" /></a></div>
"...Όταν το κορίτσι τέλειωσε το ντύσιμο, η Σόνια είπε: "Έχεις ένα λεκέ στο μάγουλό σου. Όχι, όχι σ'αυτό. Στο άλλο μάγουλο. Όχι, αυτό είναι το μέτωπό σου." Η Σόνια έγλειψε τον αντίχειρά της και σκούπισε την καπνισμένη δαχτυλιά από το μάγουλο του κοριτσιού. "Το πρόσωπό σου είναι πολύ βρώμικο. Σ' ένα νοσοκομείο, είναι πολύ σημαντικό να 'μαστε καθαροί."...."<br />
<br /><br />
<br />
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά, ζωντανά, ενδιαφέροντα βιβλία που έχω διαβάσει. Η ανθρωπιά, η αγάπη, η ηθική, η συμπόνια, αγωνίζονται να επιβιώσουν στη φρίκη του πολέμου. Ενός πολέμου που αφήνει συντρίμια. Συντρίμια κτιρίων αλλά κυρίως συντρίμια ανθρώπων και ζωών.<br />
<br /><br />
Ο <a href="http://www.biblionet.gr/author/108282/Anthony_Marra">Anthony Marra</a> (και φυσικά αυτό δε θα ήταν δυνατόν αν η μετάφραση του <a href="http://www.biblionet.gr/author/2493/%CE%91%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Αχιλλέα Κυριακίδη</a> δεν ήταν εξαιρετική) καταφέρνει να πλέξει ζωές και ιστορίες με ένα τρόπο μοναδικό και να δημιουργήσει εικόνες ολοζώντανες, εικόνες που στοιχειώνουν.<br />
<br /><br />
<br />
Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και χωρίς δεύτερη σκέψη το καλύτερο των τελευταίων χρόνων.<br />
<br />
Κυκλοφορεί φυσικά από τις (αγαπημένες) <a href="http://ikarosbooks.gr/">εκδόσεις Ίκαρος</a>. </div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-85529396795722147032017-03-29T09:33:00.000+03:002017-03-29T09:33:11.024+03:00Μερικά αγαπημένα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η <a href="http://www.creationswithfantasy.com/">Αθανασία</a> τώρα τελευταία συνεχώς με προκαλεί-προσκαλεί σε διάφορα "παιχνίδια". Αυτή τη φορά, μου ζήτησε να γράψω κάποια αγαπημένα μου... Τι αγαπημένα; Διαβάστε και θα δείτε!<br />
<br />
<b>Αγαπημένος πίνακας ζωγραφικής:</b><br />
Δε μπορώ να πω ότι γνωρίζω πολλά περί ζωγραφικής, αλλά αναμφίβολα ο αγαπημένος μου πίνακας είναι το "<a href="http://www.dalipaintings.com/figure-at-the-window.jsp">Figure at the window</a>" του Νταλί, τον οποίο έχω θαυμάσει και από κοντά στο <a href="http://www.museoreinasofia.es/en">μουσείο Reina Sofia</a>, στη Μαδρίτη.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://c1.staticflickr.com/7/6039/6312840199_5c31af2673_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="212" src="https://c1.staticflickr.com/7/6039/6312840199_5c31af2673_b.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Figure at the window - Salvador Dali (Museo Nacional Centro Di Arte Reina Sofia, Madrid)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>Αγαπημένη ταινία:</b><br />
Δεν έχω κάποια αγαπημένη αλλά κάποια που μου αρέσει πολύ είναι ο "Βιολιστής στη Στέγη" ("<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Fiddler_on_the_Roof_(film)">Fiddler on the roof</a>")<br />
<br />
<b>Αγαπημένο βιβλίο:</b><br />
Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο. "<a href="http://www.biblionet.gr/book/28600/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82,_%CE%9C.,_1908-1960/%CE%97_%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CF%87%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B1">Η μεγάλη Χίμαιρα</a>" του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C._%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82">Καραγάτση</a>. Τα "<a href="http://www.greekbooks.gr/books/logotehnia/ekato-hronia-monaxia.product">Εκατό χρόνια μοναξιάς</a>" του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82">Μάρκεζ</a>. "<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82">Ο μικρός πρίγκηπας</a>" του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%84-%CE%95%CE%BE%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%8D">Εξυπερύ</a>. Η "<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BD%CE%AC">Νανά</a>" του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%AF%CE%BB_%CE%96%CE%BF%CE%BB%CE%AC">Ζολά</a>. "<a href="http://www.biblionet.gr/book/19837/%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82,_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82,_1883-1957/%CE%9F_%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9">Ο Χριστός ξανασταυρώνεται</a>" του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82">Καζαντζάκη</a>. Πραγματικά δε μπορώ να διαλέξω ένα...<br />
<br />
<b>Αγαπημένος συγγραφέας:</b><br />
Και πάλι δύσκολο να διαλέξω. Εκτός από τους συγγραφείς των παραπάνω βιβλίων, στο παιχνίδι μπαίνουν ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CF%80_%CE%9C%CE%B1%CF%87%CF%86%CE%BF%CF%8D%CE%B6">Μαχφούζ</a>, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF_%CE%88%CE%BA%CE%BF">Έκο</a>, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AE%CE%BB%CE%B7%CF%82">Μυριβήλης</a>...<br />
<br />
<b>Αγαπημένο κομμάτι κλασσικής μουσικής:</b><br />
Χωρίς καθόλου σκέψη, οι "Τ<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Four_Seasons_(Vivaldi)">έσσερις εποχές</a>" του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Vivaldi">Vivaldi</a>. Τις αγαπώ πολύ, και αν έπρεπε να διαλέξω κάποια εποχή, θα διάλεγα το χειμώνα.<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="212" src="https://www.youtube.com/embed/GRxofEmo3HA" width="320"> </iframe><br />
<br />
<b>Αγαπημένο τραγούδι:</b><br />
Ουφ... Δύσκολο κι αυτό. Θα διαλέξω το "<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Nothing_Else_Matters">Nothing else matters</a>" των <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Metallica">Metallica</a><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="212" src="https://www.youtube.com/embed/tAGnKpE4NCI" width="320"></iframe><br />
<br />
<b>Αγαπημένο πρόσωπο:</b><br />
Δεν είναι ένα.. Είναι τα παιδιά μου. Ο άντρας μου. Ο αδερφός και οι γονείς μου. Η ξαδέρφη μου και οι κόρες της. Η βαφτιστήρα μου. Οι φίλοι μας. Οι συγγενείς μας. Πραγματικά, πώς θα μπορούσα να διαλέξω έναν;<br />
<br />
<b>Αγαπημένη μυρωδιά:</b><br />
Η μυρωδιά της θάλασσας. Η μυρωδιά του τζακιού. Η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή. Η μυρωδιά του σπιτικού κεικ. Οι μυρωδιές είναι πολύ σημαντικές για εμένα. Είναι συνδεδεμένες με αναμνήσεις πολύτιμες...<br />
<br />
<b>Αγαπημένο φυσικό τοπίο:</b><br />
Η θάλασσα...<br />
<br />
<b>Αγαπημένη θάλασσα που κολύμπησα:</b><br />
Χμμμμ... Οι <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%AF">Εγκρεμνοί</a> στη Λευκάδα!<br />
<br />
<b>Αγαπημένος τόπος προορισμού:</b><br />
Η Ισλανδία. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Πάντα και για πάντα η <a href="http://www.blogtravels.gr/category/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/iceland/">Ισλανδία</a>. Μια χώρα μυθική, όμορφη, φιλόξενη, επιβλητική.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-zHBd1RrukUk/WNr0zFam9kI/AAAAAAAAFkM/6kplx96-l9I83ln1F17ZR5VCgNRtnPaMwCLcB/s1600/Jokulsarlon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-zHBd1RrukUk/WNr0zFam9kI/AAAAAAAAFkM/6kplx96-l9I83ln1F17ZR5VCgNRtnPaMwCLcB/s1600/Jokulsarlon.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jokulsarlon - <a href="http://blogtravels.gr/">BlogTravels.gr</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>Αγαπημένος τόπος που θα ήθελα να επισκεφθώ:</b><br />
Ο Καναδάς. Και τα Κουφονήσια. Η Γροιλανδία. Και το Καστελόριζο. Το Νεπάλ. Και το Μέτσοβο. Για να μην τα πολυλογώ, ζω για να ταξιδεύω, θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο!<br />
<br />
<b>Αγαπημένο φαγητό:</b><br />
Θα πω το burger του <a href="http://www.funkygourmet.com/en">Funky Gourmet</a>. Από άλλο πλανήτη!<br />
<br />
<b>Αγαπημένο γλυκό:</b><br />
Τα μελομακάρονα!<br />
<br />
<b>Αγαπημένη συνήθεια:</b><br />
Το διάβασμα. Η παραδοσιακή αλληλογραφία και το <a href="http://crazytouristsblogging.blogspot.co.uk/2014/11/postcrossing.html">postcrossing</a>. Το πλέξιμο.<br />
<br />
<b>Αγαπημένη εποχή:</b><br />
Το καλοκαίρι. Αν και απεχθάνομαι τη ζέστη, αγαπώ τη θάλασσα ένα τσικ περισσότερο από ότι αγαπώ το χιόνι.<br />
<br />
Δεν ξέρω ποιος δεν έχει πάρει μέρος σε αυτό το ωραίο παιχνίδι αλλά θα καλέσω τις αγαπημένες μου (μεταξύ άλλων φυσικά)<br />
Μάγδα του <a href="http://www.kathemeragoneis.com/">Κάθε μέρα... γονείς</a><br />
Άντζυ του <a href="http://www.happymumangie.gr/">HappyMum Angie</a><br />
Μαρίνα του <a href="https://littleboxofluv.wordpress.com/">Little Box of Luv</a><br />
Τέσση του <a href="https://mylittleblog-tes.blogspot.co.uk/">My Little blog</a><br />
<ul style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; list-style-image: initial; list-style-position: initial; margin: 0.5em 0px; padding: 0px 2.5em;">
</ul>
<br />
Να μην ξεχάσετε να διαβάσετε <a href="http://www.creationswithfantasy.com/2017/03/t.html">τα αγαπημένα της Αθανασίας</a> (<a href="http://www.creationswithfantasy.com/">Creations with Fantasy</a>) και φυσικά <a href="https://polkadotslady.blogspot.co.uk/2017/03/ta-agapimena.html#more">τα αγαπημένα της Λαμπρινής</a> (<a href="https://polkadotslady.blogspot.co.uk/">Polka Dots Lady</a>) η οποία ξεκίνησε το παιχνίδι!<br />
<br />
Σας φιλώ!</div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-79645123901980016752017-03-20T15:06:00.000+02:002017-03-20T15:06:09.675+02:00Εκεί...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η <a href="http://karudotsouflo.blogspot.co.uk/">Ελένη</a>, με μια, υπέροχη, φωτογραφία, με έβαλε σε μια πολύ όμορφη και δημιουργική διαδικασία και μου θύμισε πόσο μου άρεσε κάποτε να <a href="http://crazytouristsblogging.blogspot.co.uk/2017/01/blog-post_25.html?m=1">γράφω</a>. Και ξεκινήσαμε με αφορμή αυτή τη <a href="http://karudotsouflo.blogspot.co.uk/2017/01/blog-post_19.html#more">φωτογραφία</a>, ενα "παιχνίδι" μεταξύ μας, για το οποίο δε θα σας μιλήσω τωρα, που στάθηκε αφορμή μιας άλλης πρόκλησης. Από την <a href="http://www.creationswithfantasy.com/">Αθανασία</a> αυτή τη φορά. <br />
Η <a href="http://www.creationswithfantasy.com/2017/02/blog-post.html">φωτογραφία</a> της υπέροχη! Με δυσκόλεψε όμως. Ένιωσα πως δε μπορω να γράψω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι, πως κάτι έμεινε μέσα μου χωρίς να βρει διέξοδο σε λέξεις...<br />
Στο περίπου λοιπόν, αναζητώντας κάτι ακόμα, χωρίς να ξέρω τι είναι, αποτύπωσα αυτές τις σκέψεις...<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-aenNDngcbWE/WL9AdsP4rKI/AAAAAAAAFj4/Dl1XpOrMhYsclvdd4T8E7bGleKyvLcY1gCLcB/s1600/creationswithfantasy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-aenNDngcbWE/WL9AdsP4rKI/AAAAAAAAFj4/Dl1XpOrMhYsclvdd4T8E7bGleKyvLcY1gCLcB/s320/creationswithfantasy.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.creationswithfantasy.com/2017/02/blog-post.html">Επιλέγω να ζήσω</a></td></tr>
</tbody></table>
"Εκεί ζουν τα όνειρα. Τα μικρά και τα μεγάλα. Τα όνειρα που κάνουν τα μικρά παιδιά οταν κοιμούνται στην αγκαλιά της μανας τους. Τα ονειρα τα εφηβικά κάτω από το γεμάτο με αστέρια καλοκαιρινό ουρανό. Τα όνειρα της πρώτης νιότης, δίπλα στο ζεστό κορμί της πρώτης αγάπης. Τα όνειρα της ωριμότητας, ακομα και τα ονειρα της δυσης της ζωής τα γεματα μελαγχολία. Εκει ζουν τα ονειρα. Τα μικρά και τα μεγάλα. Εκει που ο ουρανός καίγεται. Εκει που ο ήλιος βάζει φωτιά στα σύννεφα. Στη χρυσή θάλασσα του ουρανού που περιτριγυρίζεται από φλόγες. Εκεί ζουν τα ονειρα. Τα μικρά και ρεαλιστικά. Τα μεγάλα και απατηλά. Τα γεμάτα ενθουσιασμό και φαντασία, αγάπη και πόθο, προσμονή και ελπίδα, μελαγχολία και σοφία. <br />
Εκει. Και να τα πιάσεις πρέπει να βουτήξεις στη φωτιά. Εκει που ο ήλιος πυρπολεί τον ουρανό..."<br />
<br />
Αθανασία, ελπίζω να μη σε απογοήτευσα...<br />
<br /></div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-40868266191162940262017-03-06T13:31:00.002+02:002017-03-06T13:31:19.875+02:00Δευτερη ανάγνωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν λίγο χάζευα μια κριτική για το "Εκατό χρόνια μοναξιάς" στο goodreads. Το βιβλίο αυτό, το διάβασα πριν από πολλά χρόνια και μου άρεσε πολύ. Και σκέφτηκα ότι ίσως ήρθε η ώρα να το ξαναδιαβάσω. <br />
Περίεργη σκέψη για μένα, γιατί ποτέ δεν έχω διαβάσει το ίδιο βιβλίο δεύτερη φορά. Ούτε ένα βιβλίο.<br />
Τώρα όμως μπήκα σε σκέψεις... Μήπως κάποια βιβλία αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση; με διαφορετικό τρόπο σκέψης πλέον, υπό διαφορετικές συνθήκες; Και αν ναι, τότε ποια είναι για εμένα αυτά τα βιβλία; <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSE0UBtKfy7iT3DRVATJwpEprCwFKpyge910i3S_NlAPW_tnbVb" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSE0UBtKfy7iT3DRVATJwpEprCwFKpyge910i3S_NlAPW_tnbVb" /></a></div>
Θα προσπαθήσω να φτιάξω μία λίστα με δέκα βιβλία, τα οποία θεωρώ πως μάλλον θα ξαναδιάβαζα...<br />
1. Εκατό χρόνια μοναξιάς<br />
2. Η μεγάλη Χίμαιρα<br />
3. Δον Κιχώτης <br />
Είναι πολύ δύσκολο, πραγματικά. Πάντα πίστευα πως επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες βιβλία, καποια εκ των οποίων πραγματικά αριστουργήματα, τα οποία δε φτάνει μια ζωή για να διαβάσω, δεν πρέπει να ξοδεύω χρόνο διαβάζοντας τα ίδια και τα ίδια όσο υπέροχα κι αν είναι. Αν όμως, έπρεπε να διαλέξω δέκα; <br />
4. Η τριλογία του Καΐρου<br />
5. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται<br />
6. Οι Άθλιοι<br />
7. Τα Σταφύλια της οργής<br />
Άλλα τρία βιβλία. Το περίεργο είναι πως δε μου έρχεται αυτόματα κανένας τίτλος στο μυαλό, πρέπει να σκεφτώ αρκετά για να καταλήξω σε κάποιο. Και το ακόμα πιο περίεργο ειναι πως μου έρχονται στο μυαλό μεγάλα βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα.<br />
8. Έγκλημα και Τιμωρία<br />
9. Νανά<br />
10. Το λάθος <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSbs3fVWinviJAr52S2Qp7txfoJeH6ypuAH_htrNf9c6816CgxgCA" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSbs3fVWinviJAr52S2Qp7txfoJeH6ypuAH_htrNf9c6816CgxgCA" /></a></div>
Νομίζω πως είμαι σχετικά ικανοποιημένη με τη λίστα μου και πως όντως θα μπορούσα να ξαναδιαβάσω όλα αυτά τα βιβλία καποια στιγμή.<br />
Εσείς; Διαβάζετε το ίδιο βιβλίο περισσότερες από μία φορές; Θα ήθελα πολύ να μοιραστείτε μαζί μου τη δική σας λίστα! </div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-65984554751951772812017-02-28T11:29:00.000+02:002017-02-28T11:32:22.484+02:00Τα μικροπράγματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Συγχαρητήρια! Μόλις κράτησες στα χέρια σου ενα θετικό τεστ εγκυμοσύνης, πρώτη εγκυμοσύνη και ρίγη συγκίνησης, χαράς και πιθανώς τρόμου διαπερνούν το κορμί σου. Επίτρεψέ μου ένα fast forward...<br />
Συγχαρητήρια! Μολις γέννησες το πρώτο σου παιδάκι. Μάντεψε! It's the end of the world as you know it... Ένα παιδί αλλάζει άρδην την καθημερινότητα και τις προτεραιότητές μας. Αλλάζει ομως και πράγματα τόσο μικρά, που δεν τους δίνουμε σημασία. Αλίμονο, θα έρθει η μέρα που...<br />
-θα περιμένεις με ανυπομονησία να έρθει ο σύζυγος σπιτι, ώστε να πας τουαλέτα με την πόρτα κλειστή. Μόνη σου. Ω ναι, ακομα και εκεί που μέχρι κι οι βασιλιάδες πάνε μόνοι, εσύ θα πηγαίνεις με την ουρά σου. Μην ανησυχείς...Σε 3-4 χρόνια, θα μπορείς να κλείνεις την πόρτα (εκτός αν εν τω μεταξύ, πολλαπλασιαστείς ξανά)...<br />
-θα προσπαθείς να θυμηθείς πότε έκανες τελευταία φορά μπάνιο και δε θα μπορείς. Στο ντους ή στη μπανιέρα, όχι στη θάλασσα βρε κουτό. Τι εννοείς εσύ θα κανεις μπάνιο κάθε βράδυ; Τα είπαν κι άλλοι αυτά...<br />
-θα σταματήσει να σε εκπλήσσει ο λεκές από γάλα/εμετό/φαγητό στα ρούχα εξόδου σου. Μη σκιάζεσαι ομως, υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα. Πολλοί!<br />
-θα εκλιπαρείς για τριάντα δευτερόλεπτα ησυχίας και 5 λεπτά απομόνωσης. Εντάξει, υπερβάλω. Θα εκλιπαρείς για μισή ώρα ησυχίας και απομόνωσης! Κι εδω ξανάρχεται στην κουβέντα η τουαλέτα. Θα έρθει η ώρα που θα κρύβεσαι στην τουαλέτα για να ηρεμήσεις/ξεκουραστείς/διαβάσεις/χαζέψεις στο κινητό/φας σοκολάτα. Τι εννοείς αν το έχω κάνει; Όχι βέβαια, μη χειρότερα! Μα πώς σκέφτηκες κάτι τέτοιο για μένα; Απορώ...<br />
-θα κοιμηθείς στο κρεβάτι σου, ξαπλωμένη, τρεις ώρες σερί και θα ξυπνήσεις έτοιμη να ανέβεις στο Έβερεστ. Ειναι απίστευτο το πόσο ξεκούραστη θα νιώθεις μετά από τρεις ώρες ύπνου. Θα καταλάβεις επίσης γιατί η στέρηση ύπνου ειναι ένα πολύ αποτελεσματικό βασανιστήριο. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε αυτόν που ροχαλίζει κάθε βράδυ ατάραχος...Just saying<br />
-το μόνο που θα θες ειναι να μείνεις μια Κυριακή πρωί στο κρεβάτι, να χουζουρέψεις... Χαχα! Ξέχνα το! Γελάνε και οι πέτρες. Τα Σαββατοκύριακα θα ξυπνάς νωρίτερα από τις καθημερινές...<br />
Είμαι σίγουρη πως αν σκεφτώ λιγάκι ακόμα, θα βρω κι άλλα. Μη στο χαλάσω όμως... Θα σε αφήσω να τα ανακαλύψεις μονη σου! Άλλωστε είπαμε, it's the end of the world as you know it...</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-11437034485013893692017-02-17T10:51:00.000+02:002017-02-17T10:51:00.795+02:00Μία μερα π.π.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Σήμερα, εδώ στο Huddersfield, έχει πολύ κρύο, παγωνιά. Πήγα την κόρη μου στον παιδικό σταθμό και γύρισα να κοιμίσω το γιο μου για μεσημέρι. Αμ δε! Λογάριαζα δίχως τον ξενοδόχο, ο οποίος όχι απλώς δεν κοιμήθηκε, δε γλάρωσε καν. Κι ενώ σηκωνόμουν βαριεστημένα από το κρεβάτι, κρυώνοντας λιγάκι (άτιμο συνάχι και ακόμα πιο άτιμο ξενύχτι) με χτύπησε κατακούτελα. <br />
4 χρόνια πριν, μια τέτοια μέρα, θα βούλιαζα στην πολυθρόνα με ένα ζεστό τσάι, λιγο κέικ, αναμμένα κεριά και ένα καλό βιβλίο. Αντ' αυτού παίζω με μια κουρδιστή καμηλοπάρδαλη και κυνηγάω τον πασά στην εσωτερική σκάλα. <br />
Και τότε με ξαναχτύπησε κατακούτελα. Τι μου λείπει από τη ζωή μου π.π.; Προ παιδιών δηλαδή...<br />
Το ένα το έγραψα ήδη, να βουλιάζω στην πολυθρόνα και να διαβάζω σαν μην υπάρχει αύριο. Λες και αν δεν τελειώσω το βιβλίο μου τώρα, θα καταστραφεί ο κόσμος. <br />
Να ξυπνάω το πρωί με το πάσο μου, μου έχει λείψει το χουζούρι.<br />
Να τρώω γλυκά ό,τι ώρα θέλω σε όποιο δωμάτιο του σπιτιού θέλω. <br />
Να φευγουμε εκδρομή για Σαββατοκύριακο, σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο! <br />
Φυσικά μου έχει λείψει να πηγαίνω στην τουαλέτα μονη μου χωρίς να ακούω 17328 "μαμά" το λεπτό και ενώ η πόρτα είναι, πάντα, ανοιχτή. <br />
Αυτή η αίσθηση ελαφρότητας του να είμαι υπεύθυνη μόνο για τον εαυτό μου. <br />
Να ξεκινάω κάτι, ετούτη την ανάρτηση καλή ώρα, και να την τελειώνω την ίδια μέρα και όχι μια εβδομάδα μετά. <br />
Να μπορώ να κάνω κάτι που θέλω τη στιγμή που το θέλω χωρίς τύψεις οτι κάποιον παραμελώ είτε το κάνω (τα παιδιά μου) είτε δεν το κάνω (τον εαυτό μου).<br />
Φυσικά τα παιδιά μου είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μου, η μητρότητα όμως δεν είναι πάντα πασπαλισμένη με χρυσόσκονη... Και πλέον δε φοβάμαι να το παραδεχτώ. Ναι, δε θα άλλαζα τα παιδιά μου με τίποτα στον κόσμο, δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά. Αν ομως κάποιος μου έδινε ενα κοντρόλ που θα μου χαριζε μια μέρα π.π. θα το έπαιρνα και θα έτρεχα μακριά πριν το μετανιώσει και το πάρει πίσω...</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-44361479387254289332017-01-25T11:46:00.000+02:002017-01-25T11:46:44.937+02:00Θυμάσαι;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-gwSd2lakBvU/WIJ-vk3pH8I/AAAAAAAAWu4/OgB5T2tGJkcr7oIGCgg5s6Ev09EmsoVVACLcB/s1600/%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-gwSd2lakBvU/WIJ-vk3pH8I/AAAAAAAAWu4/OgB5T2tGJkcr7oIGCgg5s6Ev09EmsoVVACLcB/s320/%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Υπέροχη....</td></tr>
</tbody></table>
"Ταξίδια παλιά και μυρωδιές και συναισθήματα ζεστά μου φέρνει στο νου αυτή η φωτογραφία...<br />
Τότε, στη λίμνη Πλαστήρα, θυμάσαι; Μια παγωμένη μέρα, στο μικρό παντοπωλείο ενός γέροντα, που μας έφτιαξε ομελέτα και μιλούσε για τη γριά του και το γιο του. Θυμάσαι; Κι έξω χιόνι και η μυρωδιά από τζάκι... Σε ποιο χωριό ήταν; Θυμάσαι;<br />
Και τότε, τα χειμωνιάτικα βροχερά απογεύματα στις Σπέτσες; Που καθόμασταν αγκαλιά και βλέπαμε τα κύματα και τη βροχή; Θυμάσαι; Και η μυρωδιά της θάλασσας μπλεκόταν με τη μυρωδιά της βροχής και των τζακιών.. Οι αγαπημένες μου μυρωδιές στον κόσμο.... Θυμάσαι;<br />
Και τότε; Στην Κίνα; Στον ποταμό Li δεν ήταν; Που καθόμασταν στη βροχή και αγναντεύαμε τους ψαράδες, τα ψαροχώρια, τους μικρού ναούς και τα βουνά τα κρυμμένα στην ομίχλη; Θυμάσαι; <br />
Κι εκείνο το τρένο το θυμάσαι; Κάπου μεταξύ Λονδίνου και Huddersfield ήταν, μέσα από τα βρεγμένα τζάμια χαζευαμε το φεγγάρι από τη μια και το ηλιοβασίλεμα από την άλλη... Θυμάσαι; Με τα δυο παιδιά μας αγκαλιά, λίγο πριν αλλάξουμε ξανά ζωή. Θυμάσαι; <br />
Κι η σκέψη που έρχεται όταν ονειροπολώ... Την έχεις δει στα μάτια μου, θυμάσαι; Όλοι μαζί, εμείς και τα παιδιά μας και οι φίλοι μας, σε ένα ταβερνάκι στο βουνό. Με το τζάκι αναμμένο, τα παιδιά να παίζουν και εμείς να γελάμε ξανά όπως παλιά... Και έξω να βρέχει και να έρχεται η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα από τις χαραμάδες... Μου λείπουν ολα αυτά.... Το έχεις νιώσει, θυμάσαι; <br />
Τα μάτια γέμισαν δάκρυα, σταγόνες σαν αυτές στο τζάμι..."<br />
<br />
Η αγαπημένη μου, θεότρελη Ελένη από το <a href="http://karudotsouflo.blogspot.co.uk/">Καρυδότσουφλο</a>, μας προκάλεσε σε μια υπέροχη πρόκληση με την ανάρτηση "<a href="http://karudotsouflo.blogspot.co.uk/2017/01/blog-post_19.html">Εσείς, θα μου πείτε μια ιστορία;</a>".<br />
Η φωτογραφία της μου έφερε στο νου αυτές τις σκέψεις, τις κατέγραψα και έτσι διέψευσα την πεποίθησή μου πως δε θα καταφέρω να γράψω τίποτα πριν εκπνεύσει το 2017!<br />
Ελένη μου σε ευχαριστώ! <br />
<br /></div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-74825347432365627302017-01-19T08:59:00.000+02:002017-01-19T08:59:33.656+02:00Χριστουγεννιάτικες ανταλλαγές: secret elf 2016<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μια ακόμα ανταλλαγή στην οποία συμμετείχα φέτος για δεύτερη φορά, ήταν ανταλλαγή secret elf που οργάνωσε ένα πολύ γλυκό κορίτσι από τη Μύκονο, η Δέσποινα του <a href="http://thesmellofmom.blogspot.co.uk/">The Smell Of Mommy</a>.<br />
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι λατρεύω τα μελομακάρονα! Είναι το μόνο γλυκό χωρίς σοκολάτα (ναι, μόνο τα παραδοσιακά τρώω) το οποίο δε μπορώ να σταματήσω να χλαπακιάζω. Η Δέσποινα λοιπόν, μας ετοίμασε ένα υπέροχο πακετάκι και μας γλύκανε οικογενειακώς! Δωράκια για τα παιδιά, μελομακάρονα για τα μεγάλα παιδιά και μια υπέροχη κάρτα γεμάτη ευχές! Δέσποινα σε ευχαριστούμε πολύ πολύ!!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-D2ZMd-Yhivk/WHqtjpD_5iI/AAAAAAAAFjA/t7Nqsp6m9yUVLkskemoalZ2lrg8UP8U-gCLcB/s1600/secredelfdespoina.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://2.bp.blogspot.com/-D2ZMd-Yhivk/WHqtjpD_5iI/AAAAAAAAFjA/t7Nqsp6m9yUVLkskemoalZ2lrg8UP8U-gCLcB/s200/secredelfdespoina.JPG" width="200" /></a></div>
<div>
Ας επιστρέψω όμως στην ανταλλαγή. Η παραλήπτριά μου, η οποία μας είχε ήδη στείλει ένα φοβερά απολαυστικό πακετάκι γεμάτο καραμέλες και μια μικρή κατασκευή με κουμπιά (ακόμα κρέμεται πάνω από το κρεβάτι της μικρής, αρνήθηκε να τη μαζέψει με τα χριστουγεννιάτικα) ήταν η Αθανασία του <a href="http://www.creationswithfantasy.com/">Creations with Fantasy</a>. Ό,τι και να πω γι αυτό το κορίτσι θα είναι λίγο, το ξέρετε κι εσείς άλλωστε. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-0YvxZMGhp38/WHqvEILX3pI/AAAAAAAAFjI/jEGewWKLdDI9VMTXYRzdESv6GtWluw_CACLcB/s1600/secretelf1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-0YvxZMGhp38/WHqvEILX3pI/AAAAAAAAFjI/jEGewWKLdDI9VMTXYRzdESv6GtWluw_CACLcB/s200/secretelf1.JPG" width="148" /></a></div>
<div>
Και παρότι αυτή τη φορά δεν ήταν ανάγκη να φτιάξω κάτι, αποφάσισα να πλέξω κάτι μικρό και ροζ!! Ροζ!!! Με χάντρες! Super girly δηλαδή! Ένα βραχιολάκι με πλέξη i-cord! Όταν το ανέβασα στο instagram, ήλπιζα σε μια καρδούλα που δεν ήρθε και με έτρωγε η αγωνία αν θα της αρέσει τελικά! Μετά από μια τεράστια περιπέτεια, το πακέτο μου έφτασε τελικά στη Σουηδία και ελπίζω η Αθανασία να το χάρηκε!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-c1mp2st8fKI/WH_g37yWjzI/AAAAAAAAFjY/x82GCL1DVPsc3SWVLZwqE8AB9jzRQqV9gCLcB/s1600/secretelf2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="165" src="https://4.bp.blogspot.com/-c1mp2st8fKI/WH_g37yWjzI/AAAAAAAAFjY/x82GCL1DVPsc3SWVLZwqE8AB9jzRQqV9gCLcB/s200/secretelf2.jpg" width="200" /></a></div>
Το δικό μου πακέτο το έστειλε η γλυκύτατη Αντιγόνη (δυστυχώς δεν έχει blog... Αντιγόνη, αν διαβάζεις, φτιάξε ένα blog να μας δείχνεις αυτά τα όμορφα που φτιάχνεις) και δεν έχω λόγια να την ευχαριστήσω! Και τι δεν είχε! Καδράκι υπέροχο, σουβερ, μαξιλαράκι για βελόνες, κοκκαλάκια (τόσο όμορφα που σχεδόν σκέφτηκα να αφήσω τα μαλλιά μου να μακρύνουν!), μια υπέροχη κάρτα και ένα γράμμα...Και να σκεφτείτε ότι ήθελε να μου στείλει κι άλλα!! Όχι βρε Αντιγόνη μου!! Μου έστειλες πολλά πράγματα, υπέροχα πράγματα και σε υπερευχαριστώ!!<br />
<br />
Τη διασκέδασα πολύ και αυτή την ανταλλαγή και ελπίζω η Δέσποινα να την οργανώσει και του χρόνου!<br />
<br />
ΥΓ. Όχι, ακόμα δεν τέλειωσαν οι χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις!!<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3063340483452722256.post-74526954451374530832017-01-15T12:33:00.001+02:002017-01-15T12:33:48.935+02:00Χριστουγεννιάτικες ανταλλαγές: secret santa 2016<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τα τελευταία χρόνια, η Ζίνα, η πολύ δημιουργική και ταλαντούχα Ζίνα, του <a href="http://www.efzincreations.com/">Ef Zin Creations</a> διοργανώνει μια χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή, το secret santa. Κάθε χρόνο λοιπόν έβλεπα τις ανάλογες αναρτήσεις, και σκεφτόμουν "γαμώτο, πάλι το έχασα;; Πάλι;;;" Φέτος όμως, από καθαρή τύχη, το πήρα χαμπάρι νωρίς κι έτσι πρόλαβα να δηλώσω συμμετοχή. Συμμετείχα με πολλή χαρά και ενθουσιασμό, παρότι δεν είμαι σούπερ δημιουργικός άνθρωπος και ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου εκείνες τις μέρες ήταν πραγματικά ελάχιστος και αρκετά μετά τα μεσάνυχτα (όχι πως τώρα είναι περισσότερος αλλά λέμε,,,).Το άγχος μου δεν ήταν τόσο το να είμαι να συνεπής καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να μη στείλω κάτι, αλλά το να καταφέρω να φτιάξω ένα αξιοπρεπές χειροποίητο δωράκι για την παραλήπτριά μου. Για τη γλυκιά Σωτηρία του (<a href="http://mylittleworld.gr/">my little world</a>).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-TwmcYLYtiRQ/WGpKX3ukrFI/AAAAAAAAFiM/DXFR9oQJdfsxTGODPDQG0alNBlt3HgiiACLcB/s1600/secret%2Bsanta%2B2016.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-TwmcYLYtiRQ/WGpKX3ukrFI/AAAAAAAAFiM/DXFR9oQJdfsxTGODPDQG0alNBlt3HgiiACLcB/s200/secret%2Bsanta%2B2016.JPG" width="195" /></a></div>
Εκείνες τις μέρες είχα κατά σύμπτωση ξεκινήσει ξανά να πλέκω μετά από πολύ καιρό αποχής και έπεσα πάνω σε ένα πολύ ωραίο σχέδιο για μια πετσέτα προσώπου με το όνομα-πειρασμό <a href="http://www.ravelry.com/patterns/library/spa-day-facecloth">Spa Day Facecloth</a>! Πήρα τις βελόνες μου και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, έπλεξα μια μικρή <a href="http://www.ravelry.com/projects/dodouel/spa-day-facecloth">πετσετούλα</a>. Τη συνόδευσα με μια συνταγή για <a href="http://www.entirelyeventfulday.com/2013/08/honey-and-sugar-facial-scrub-with-free.html#.WHSnEFPJzIU">facial scrab</a> με βάση το μέλι! Το κουτάκι μου γέμισε με μια χριστουγεννιάτικη πουτίγκα (Αγγλία γαρ), δυο "χιονόμπαλες" για τα κορίτσια της και φυσικά μια χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ελπίζω να μη σε απογοήτευσα Σωτήρία μου! Έβαλα τα δυνατά μου και πολλή αγάπη σε αυτό το κουτάκι!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-XHU9YkWnLQ8/WHiaYvNuKAI/AAAAAAAAFig/KjyouCVR7ekgq6rbirNckuw2CDiboTq2wCLcB/s1600/secretsanta.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="143" src="https://4.bp.blogspot.com/-XHU9YkWnLQ8/WHiaYvNuKAI/AAAAAAAAFig/KjyouCVR7ekgq6rbirNckuw2CDiboTq2wCLcB/s400/secretsanta.png" width="400" /></a></div>
Εν τω μεταξύ, μια ψυχή στη μακρινή Κρήτη, ετοίμαζε ένα πακετάκι για εμένα! Η Δέσποινα, του despina's studio, μου έστειλε, και τι δε μου έστειλε! Μια υπέροχη κάρτα με ζεστές ευχές και ένα γλυκό γράμμα. Ένα ροζ σαπουνάκι, το οποίο βούτηξε η κόρη μου με συνοπτικές διαδικασίες (Δέσποινα με αυτό πλένεται!), ένα μενταγιόν από πολυμερικό πηλό με τη σημαία της Αγγλίας και ένα όμορφο, τρελιάρικο κασκόλ σε μωβ-γκρι αποχρώσεις (στ' αλήθεια, δεν ήταν ανάγκη)...<br />
Το αγάπησα πολύ το πακέτο σου Δέσποινά μου! Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω!<br />
<br />
Ελπίζω του χρόνου, να μην έχω ξεμυαλιστεί εντελώς και χάσω ξανά την προθεσμία δήλωσης συμμετοχών! Ζίνα, μη με ξεχάσεις! Χαχαχα!!! Σε ευχαριστούμε πολύ που διοργάνωσες και φέτος αυτή την ανταλλαγή αγάπης και έμπνευσης και μας έφερες λίγο πιο κοντά! Και του χρόνου, να είμαστε καλά!<br />
<br />
Καλή μας χρονιά με αγάπη, υγεία και χαμόγελα!!<br />
<br />
ΥΓ. Μη νομίζετε ότι οι χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις θα τελειώσουν εδώ! Όοοοοοχι!! Έπονται κι άλλες! </div>
Crazy Touristshttp://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com7