Ψωμί για τοστ...από σπίτι!
Τώρα τελευταία έχουμε μπει σε μια διαδικασία να φτιάχνουμε μόνοι μας ψωμί. Πάντα μας άρεσε το φρέσκο, ζυμωτό ψωμί, αλλά τον τελευταίο μήνα φτιάχνουμε κάθε βδομάδα! Η τελευταία μας δημιουργία, ήταν ψωμάκι για τόστ:
Υλικά για δύο φρατζόλες: 1 κιλό αλεύρι, για όλες τις χρήσεις 3 κουταλάκια ξηρή μαγιά 2 κουταλάκια αλάτι 1 γεμάτη κουταλιά μέλι 4 κουταλιές βούτυρο μαλακό 2-3 κουταλιές γάλα για επάλειψη
Βάζουμε τα υλικά σε μια λεκάνη ή στον κάδο του μίξερ και ζυμώνουμε ή ανακατεύουμε προσθέτοντας νερό (όσο πάρει) μέχρι να προκύψει μια λεία και ελαστική ζύμη. Την κάνουμε σαν μπάλα, τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα και αφήνουμε να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο. Στη συνέχεια ζυμώνουμε λίγο ακόμα και αφήνουμε και πάλι να φουσκώσει. Όταν διπλασιαστεί και πάλι σε όγκο, τη ζυμώνουμε και πάλι, τη χωρίζουμε σε δύο μέρη και σχηματίζουμε καρβελάκια. Τα βάζουμε σε μακρόστενες φόρμες (ή στο ταψί) και τα αφήνουμε να φουσκώσουν σκεπασμένα.
Τότε αλείφουμε καλά με το γάλα (για να γίνει μαλακή η κόρα) τρυπάμε σε 3 σημεία και ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 200 βαθμούς φούρνο για 30 λεπτά και για άλλα 25-30 λεπτά στους 175. Είναι έτοιμο όταν χτυπώντας το κάτω μέρος του ψωμιού ακούγεται ένας κούφιος ήχος. Αφήνουμε να κρυώσει και το τρώμε!!!
Είναι πάρα πολύ απλό, παρότι θέλει τρεις φορές φούσκωμα. Μην ξεχάσετε μόνο να το αλείψετε καλά με γάλα, γύρω γύρω, για να μείνει μαλακή η κόρα, εγώ δεν έδωσα πολύ σημασία και μου ξεροψήθηκε αλλά ακόμα κι έτσι ήταν πεντανόστιμο.
Το δοκιμάσαμε με δύο φέτες τυρί και ανάμεσα μορταδέλα με πιπέρι και ήταν εξαιρετικό, καμία σχέση με τα ψωμιά του εμπορίου (όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα σπιτικά ψωμιά)!
Να μην ξεχάσω να σας πω ότι η συνταγη είναι της Εύης Βουτσινά από το βιβλίο "Σπιτικό ψωμί" της σειράς "Κάν'το μόνος σου"της Καθημερινής και του Γαστρονόμου.
Καλή όρεξη! Τρελοτουρίστρια |
Σχόλια
Για την ιστορία του πράγματος, ψήθηκε το πρώτο μισάωρο στους 200 C και μάλιστα τσουρουφλήθηκε. Μόνο το καρβελάκι ψήθηκε ένα 5λεπτο ακόμα τουμπαρισμένο,απ την ανάποδη δηλαδή..
Άρα έχει σημασία ο φούρνος ίσως και το "γίνωμα" του ζυμαριού.
Ευχαριστώ πολύ και πάλι, για τη συνταγή και την αφιέρωση!
Φιλιά!
Τρελοτουρίστρια