Απολογισμός 2015!
Για να πω την αλήθεια, δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν απολογισμούς. Για την ακρίβεια αυτή ειναι η πρώτη χρονια που θα το επιχειρήσω...
Το 2015 ήταν μια συγκλονιστική χρονια για τη μικρή μας οικογένεια αλλά και για εμένα προσωπικά. Λίγες μέρες μετά την προηγούμενη πρωτοχρονιά ο τρελοτουρίστας μετακόμισε στο Λονδίνο, στη νέα του δουλειά, ψάχνοντας παράλληλα για το "καινούριο μας σπιτάκι". Τον ακολουθήσαμε στα τέλη Γενάρη, ξεκινώντας μια νέα ζωή, με ευκολότερη και ποιοτικότερη και πιο χαρούμενη καθημερινότητα, αλλά μακριά από τους αγαπημένους μας φίλους και τις οικογένειές μας.
Τέλη Απρίλη, κράτησα στα χέρια μου ένα ακόμα θετικό τεστ εγκυμοσύνης και ένα μήνα μετά, δυο αγαπημένοι μας φίλοι απέκτησα το κοριτσάκι τους, το πρώτο τους μωράκι, το οποίο και θα βαφτίσουμε!
Το καλοκαίρι είχαμε γάμους φίλων αγαπημένων που μας είχαν λείψει απίστευτα πολύ τόσο καιρό...
Κάναμε ομως και νέους φίλους, τόσο εδώ στο Λονδίνο, όσο και διαδικτυακούς. Δε θα γράψω ονόματα, ξέρουν ποιοι είναι! Θα γράψω μόνο οτι τους αγαπώ και τους ευχαριστώ!
Το Σεπτέμβρη αρρώστησε το κορίτσι μας, ένιωσα για πρώτη φορά τη φράση που μου έλεγε συχνά ο πατέρας μου "αν μπορούσα να πονάω αντί για εσένα θα το έκανα"...
Δέκα μέρες πριν, γεννήθηκε το αγοράκι μας, το τρελοτουριστάκι νουμερο δύο (κάποια στιγμή, ίσως γράψω μια-δυο αναρτήσεις για τους τοκετούς μας...)
Τι έμαθα αυτή τη χρονιά; Ότι το σπιτι μας είναι η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, όσοι μοιράζονται την καρδιά μας, είτε είναι κοντά είτε μακριά μας... Και ότι έχουμε μέσα μας τη δύναμη να καταφέρουμε τα πάντα...
Είδατε; απολογισμό ειπα ότι θα κάνω έκθεση έγραψα...
Εύχομαι σε όλους μέσα απο την καρδιά μας, η Νέα Χρονιά να μας βρει πιο αγαπημένους, πιο χαμογελαστούς και πιο δυνατούς. Να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρα και τους στόχους μας.
Και να μας χαρίσει σφιχτές, ζεστές αγκαλιές, διαδικτυακές και μη...
Το 2015 ήταν μια συγκλονιστική χρονια για τη μικρή μας οικογένεια αλλά και για εμένα προσωπικά. Λίγες μέρες μετά την προηγούμενη πρωτοχρονιά ο τρελοτουρίστας μετακόμισε στο Λονδίνο, στη νέα του δουλειά, ψάχνοντας παράλληλα για το "καινούριο μας σπιτάκι". Τον ακολουθήσαμε στα τέλη Γενάρη, ξεκινώντας μια νέα ζωή, με ευκολότερη και ποιοτικότερη και πιο χαρούμενη καθημερινότητα, αλλά μακριά από τους αγαπημένους μας φίλους και τις οικογένειές μας.
Τέλη Απρίλη, κράτησα στα χέρια μου ένα ακόμα θετικό τεστ εγκυμοσύνης και ένα μήνα μετά, δυο αγαπημένοι μας φίλοι απέκτησα το κοριτσάκι τους, το πρώτο τους μωράκι, το οποίο και θα βαφτίσουμε!
Το καλοκαίρι είχαμε γάμους φίλων αγαπημένων που μας είχαν λείψει απίστευτα πολύ τόσο καιρό...
Κάναμε ομως και νέους φίλους, τόσο εδώ στο Λονδίνο, όσο και διαδικτυακούς. Δε θα γράψω ονόματα, ξέρουν ποιοι είναι! Θα γράψω μόνο οτι τους αγαπώ και τους ευχαριστώ!
Το Σεπτέμβρη αρρώστησε το κορίτσι μας, ένιωσα για πρώτη φορά τη φράση που μου έλεγε συχνά ο πατέρας μου "αν μπορούσα να πονάω αντί για εσένα θα το έκανα"...
Δέκα μέρες πριν, γεννήθηκε το αγοράκι μας, το τρελοτουριστάκι νουμερο δύο (κάποια στιγμή, ίσως γράψω μια-δυο αναρτήσεις για τους τοκετούς μας...)
Τι έμαθα αυτή τη χρονιά; Ότι το σπιτι μας είναι η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, όσοι μοιράζονται την καρδιά μας, είτε είναι κοντά είτε μακριά μας... Και ότι έχουμε μέσα μας τη δύναμη να καταφέρουμε τα πάντα...
Είδατε; απολογισμό ειπα ότι θα κάνω έκθεση έγραψα...
Εύχομαι σε όλους μέσα απο την καρδιά μας, η Νέα Χρονιά να μας βρει πιο αγαπημένους, πιο χαμογελαστούς και πιο δυνατούς. Να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρα και τους στόχους μας.
Και να μας χαρίσει σφιχτές, ζεστές αγκαλιές, διαδικτυακές και μη...
Σχόλια
Σου εύχομαι όλα αυτά που μας ευχήθηκες, γιατί το χρειαζόμαστε όλοι.
Συμφωνώ απόλυτα με το "το σπιτι μας είναι η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, όσοι μοιράζονται την καρδιά μας, είτε είναι κοντά είτε μακριά μας".
Φιλάκια!!!
ΥΓ. Σήμερα ξεκίνησα το #1view_52weeks και πολύ μου αρέσει!!