3 μήνες μαμά!

Ναι, ο καιρός τελικά περνάει τόσο, μα τόσο γρήγορα...Πότε ήταν που μάθαμε ότι θα γίνουμε γονείς, πότε (παρα)μεγάλωσε η κοιλιά μου, πότε γέννησα ένα (όχι και τόσο) μικροσκοπικό ανθρωπάκι και πότε πέρασαν 3 μήνες που το έχω στην αγκαλιά μου, ούτε που το κατάλαβα...
Αυτούς τους τρεις μήνες έμαθα πολλά και αποφάσισα τι είδους μαμά θέλω να γίνω.
Έμαθα πως ένα φαφούτικο χαμόγελο μπορεί να φωτίσει τον κόσμο όλο και πόσο απίστευτα μεγάλες αντοχές έχει το ανθρώπινο σώμα! Έμαθα πως λίγα (ή πολλά) κακάκια μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο ενθουσιασμό σε δύο σοβαρούς (λέμε τώρα) ενήλικες και πώς το σπαρακτικό κλάμα των κολικών μπορεί να φέρει απελπισία. Έμαθα πως ένα μικροσκοπικό χεράκι μπορεί να σε χαϊδέψει τόσο γλυκά που να ξεχάσεις ότι είσαι ξύπνιος θηλάζοντας ένα μωρό που θέλει στην πραγματικότητα να παίξει στις 4 το πρωί!
Πολύ πριν γίνω μητέρα, πριν καν μείνω έγκυος αλλά και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης  μου, θεωρούσα ότι δεν είναι σωστό κάθε φορά που κλαίει ένα μωρό να το παίρνεις αγκαλιά, γιατί κακομαθαίνει, σε εκμεταλλεύεται, πρέπει να μάθει να είναι ανεξάρτητο κλπ κλπ. Αυτούς τους τρεις μήνες όμως έμαθα ότι όταν ένα μωρό κλαίει, πεινάει, πονάει, ζεσταίνεται, κρυώνει, νυστάζει, βαριέται, θέλει απλώς μια αγκαλιά. Δεν κλαίει για να σε ταλαιπωρήσει ούτε για να σε εκμεταλλευτεί. Και φυσικά μου φαίνεται πλέον αφύσικο να περιμένεις από ένα ανθρωπάκι που δεν ξέρει καν ότι έχει χέρια και πόδια, που στην ουσία τώρα μαθαίνει ότι είναι ανθρωπάκι, να είναι ανεξάρτητο. Αποφάσισα λοιπόν ότι δε θα αφήσω το μωρό μου να κλαίει "για να μάθει" και θα το κρατάω στην αγκαλιά μου όσο συχνά θέλει. Άλλωστε για πόσο καιρό ακόμα η αγκαλιά μου θα είναι αυτό που θα θέλει; Αργότερα έμαθα πως υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης, αυτή του "cry it out" και η αντίθετη του "attatchment parenting". Οι θεωρίες όμως είναι απλώς θεωρίες, αποφάσισα να αφήσω το ένστικτό μου και την καρδιά μου να με οδηγήσει και ελπίζω το χαρούμενο και γελαστό μωρό μου να μεγαλώσει και να γίνει ένα ευτυχισμένο και γελαστό παιδάκι, ένας ευτυχισμένος και γελαστός άνθρωπος!

Τρελοτουρίστρια

Σχόλια

Ο χρήστης mamma είπε…
όπως ακριβώς τα λες! όσο ήμουν μωρομάνα είχα τα μωρά μου συνέχεια αγκαλιά... και μεγαλώνοντας εξελίσσονται σε ανεξάρτητα και ολοκληρωμένα αγόρια. Οι αγκαλιές είναι δώρο και για τα μωρά και για τους γονείς.

Φιλιά στα πατουσάκια
Ο χρήστης Και λοιπόν;E allora? είπε…
να σου ζήσει το κουτσουνι και να γίνει τρελοτουρίστρια σα τη μαμα του :)
Ο χρήστης Hfaistiwnas είπε…
Νομίζω πως θέλω να γίνω πατέρας! χεχε! Καλά να είναι!
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
mamma καταλαβαίνω τι λες! Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι αν δεν την πάρω αγκαλιά θα σκάσω!! :)
Φιλάκια πολλά!

Και λοιπόν;E allora? ευχαριστώ πολύ πολύ!

Hfaistiwna μου, σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά! :)
Σ'ευχαριστώ πολύ!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
χαχαχα και γω τέτοια σκληροπυρηνικά σκέφτομαι τώρα που δεν έχω παιδιά. Όταν δω το βελούδινο κεφαλάκι του μωρού που ίσως έρθει κάποτε στη ζωή μου χαλαρά θα τα κάνω γαργάρα και θα το κατσιασω στις αγκαλιές.

να τη χαίρεστε.
Ο χρήστης kiki είπε…
Είδες πώς περνάει ο καιρός; Ευχαριστήσου την αγκαλίτσα γιατί μεγαλώνουν γρήγορα!
Ο χρήστης cook είπε…
μπράβο μπράβο!!να υποθεσω οτι δεν κλαιει πια τόσο? :)
Ο χρήστης Owl Mommy Βέρα είπε…
Καλέ αγκαλιά φουλ! Σκέψου μετά θα τα παρακαλάμε να έρθουν!
Σε φιλώ τρελοτουρίστια! Δώσε φιλάκι στο ζουζούνι σου!
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
katinaki1 έξω από το χορό!!! :) Μωρέ, δε θα ξεκολλάς από δίπλα του!!

kiki άστα!! Σα νερό φεύγει ο καιρός!

coook κλαίει ελάχιστα πια! Γελάμε συνέχεια!

Owl Mommy αυτό σκέφτομαι και κοντεύω να το τρελάνω το παιδί στα φιλιά!! Φιλάκια κι από μας! :D

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παλιές φωτογραφίες....

Μια νέα πρόκληση

Τρέξιμο; Ποια ; Εγώ; Εγώ;