Πίσω στα παλιά

Πριν λίγο καιρό, με αφορμή ένα "παιχνίδι" που ξεκίνήσαμε με την Ελένη του Καρυδότσουφλου, κάναμε μια συζήτηση για τις μυρωδιές και τις αναμνήσεις και θυμήθηκα μια μίνι ανάρτησή μου στο tumblr... Έγραφα τοτε (με κόκκινη γραμματοσειρά, τωρινές προσθήκες): 

"Δεν είναι φοβερό το πώς οι μυρωδιές ξυπνούν αναμνήσεις;
Η μυρωδιά ενός σαμπουάν με έστειλε πάνω από είκοσι χρόνια πίσω, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, στον κήπο, κάτω από τη μεγάλη νεραντζιά, με το μαγιό και το λάστιχο στο χέρι, να κάνω μπάνιο και να παίζω μπουγέλο με τον αδερφό μου μετά τη θάλασσα. Με τα κόκκινα σαν αίμα τριαντάφυλλα να στέλνουν την ευωδιά τους παντού. 
Μετά τη θάλασσα με τη λεπτή μαύρη άμμο που έμοιαζε με λάσπη, που πηγαίναμε με το λεωφορείο, στο οποίο πάντα έπαιζε το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια”, μαζεύαμε ολόλευκα μεγάλα κοχύλια, και τρώγαμε σουβλάκι (καλαμάκι με ψωμί)…. 
Τότε που η ζωή ήταν παιχνίδι…"

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην ερώτηση για την αγαπημένη μου μυρωδιά, έγραψα:

"Η μυρωδιά της θάλασσας. Η μυρωδιά του τζακιού. Η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχη. Η μυρωδιά του σπιτικού κεικ. Οι μυρωδιές είναι πολύ σημαντικές για εμένα. Είναι συνδεδεμένες με αναμνήσεις πολύτιμες...

Έχω λοιπόν μια ιδέα. Τι θα λέγατε να διαλέγατε την πιο αγαπημένη σας μυρωδιά, αυτή που καταφέρνει να σας κατακλύσει και να ξυπνήσει όλες σας τις αισθήσεις θυμίζοντάς σας κάποια πολύτιμη στιγμή της ζωής σας και να προσπαθουσατε να καταγράψετε όλα αυτά σε μια ανάρτηση; Τι λέτε; Θα μοιραστείτε μαζί μου μια ανάμνησή σας;


Σας φιλώ από το χειμωνιάτικο, στην καρδιά της άνοιξης, Huddersfield!
Τρελοτουρίστρια


ΥΓ. Εάν δεν έχετε αντίρρηση, θα προσθέσω τα λινκ των αναρτήσεών σας εδώ, να τα βρίσκουμε εύκολα!