Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς.

"...Ο Σούχοφ αποκοιμήθηκε απολύτως ικανοποιημένος. Σήμερα είχε πολλές επιτυχίες: δεν τον έκλεισαν στην απομόνωση, δεν έστειλαν το συνεργείο να δουλέψει στη Σοσιαλιστική Πολιτεία, στο μεσημεριανό έφαγε πλιγούρι, ο επικεφαλής του συνεργείου κανόνισε καλά τα ποσοστά της δουλειάς, ο Σούχοφ έχτισε χαρούμενα τον τοίχο, δεν τον έπιασαν με το μαχαιράκι στην τσέπη, έβγαλε μεροκάματο από τον Καίσαρα κι αγόρασε καπνό. Δεν αρρώστησε, τα κατάφερε. Πέρασε η μέρα χωρίς να συμβεί τίποτα κακό, ήταν μια σχεδόν ευτυχισμένη μέρα. Τέτοιες ημέρες, από τη σειρήνα μέχρι τη σειρήνα, είχε τρείς χιλιάδες εξακόσιες πενήντα τρείς για να εκτίσει την ποινή του. Οι τρείς εξαιτίας των δίσεκτων χρόνων..." Ο Aleksandr Solzhenitsyn, γεννήθηκε λίγο πριν τη Οκτωβριανη επανάσταση, ήταν "συνομήλικός" της όπως λεει στο βιβλίο του "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ". Κατά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, πολέμησε στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού σαν αξιωματικός, και εξαιτίας κάποιον σχολίων που έκανε για το Στάλιν στην προσωπική του αλληλογραφία με ενα φίλο του, κατηγορήθηκε για αντισοβιετική προπαγάνδα, απομακρύνθηκε από το μέτωπο και άρχισε η περιπέτειά του σε φυλακές και γκουλάγκ που κράτησε 8 χρόνια, τα οποία διαδέχτηκε η εξορία... Αποκαταστάθηκε το 1956, αλλά η συγγραφική του δραστηριότητα τον έκανε στόχο της KGB... Το 1970 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, το οποίο δεν πήγε να παραλάβει φοβούμενος ότι θα του αρνηθούν την επιστροφή του στη Σοβιετική Ένωση. Το βραβείο το παρέλαβε το 1974 αφού πρώτα είχε εξοριστεί από τη χώρα του, στην οποία γύρισε το 1994, 4 χρόνια μετά την αποκατάσταση της ιθαγένειάς του, όπου και πέθανε το 2008... Τα βιβλία του, περιγράφουν την παράνοια των "διωγμών" των "εχθρών της επανάστασης και του λαού" και τις συνθήκες τιμωρίας και διαβίωσής των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές και στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης... Το "Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς" θα σας ταξιδέψει σε ένα τέτοιο στρατόπεδο συγκέντρωσης κάπου στη Ρωσία, όπου και θα περάσετε, μια ημέρα παρέα με τον Σούχοφ, τον ήρωα του βιβλιου. Εγώ το διάβασα σχεδόν μονορούφι, και πραγματικά ταξίδεψα σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα...Είναι ενα βιβλίο που σίγουρα κάνει τον αναγνώστη να δει με άλλο μάτι τις μικροχαρές της ζωής... Το προτείνω ανεπιφύλακτα! Φιλιά σε όλους από το χιονισμένο και πάλι Casalecchio! Τρελοτουρίστρια