The flying carpet to baghdad

Την ιδέα γι' αυτό το βιβλίο την πήρα από ένα από αυτά τα διαφημιστικά που βάζουν στις εφημερίδες εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία...Η υπόθεση μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα κι έτσι το έβαλα στη λίστα ανάγνωσής μου: Η συγγραφέας και δημοσιογράφος Hala Jaber περιγράφει τις εμπειρίες της στο Ιράκ κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου και κυρίως την προσπάθειά της να σώσει δύο από αυτά... "...Later, in the dead of night, I thought of nothing but saving Zahra. I was not indifferent towards the other children: I would have liked to help them all. My instructions, however, had been to find one child, a marketable orphan for a newspaper campaign. I had tried my hardest to remain aloof like a good journalist because I would never have accomplished my search otherwise. Yet the discovery of a girl who encapsulated the anguish of all the rest had made me see these wounded innocents in a different light..." Το βιβλίο ξεκίνησε καλά, χωρίς πολλούς συναισθηματισμούς. Η συγγραφέας προσπαθούσε να περιγράψει τον πόνο που την περιτριγύριζε όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορούσε...Όσο περνούσαν όμως οι σελίδες, η Jaber ταυτιζόταν όλο και περισσότερο με αυτόν το πόνο, κυρίως των μικρών παιδιών, ο οποίος στο μυαλό της και την καρδιά της διογκωνόταν αφού η ίδια δεν είχε καταφέρει να αποκτήσει δικά της παιδιά...Αρχικά αυτός ο συναισθηματισμός δεν ενοχλούσε, πώς θα μπορούσε άλλωστε να ζητήσει κανείς από οποιοδήποτε άνθρωπο να μείνει απόλυτα αποστασιοποιημένος; Στο τέλος όμως όχι απλώς έφτασε στα όρια της υπερβολής αλλά κατά τη γνώμη μου τα ξεπέρασε κατά πολύ...Με κούρασε και ενώ στην αρχή με είχε συγκινήσει αρκετά, στο τέλος έμεινα με την αίσθηση ότι διάβαζα ένα μέτριο άρλεκιν... Δεν είμαι σίγουρη αν θα σας το πρότεινα...Δε με ενθουσίασε, δεν το μίσησα...ήταν μάλλον κάτι αδιάφορο... Τρελοτουρίστρια