CrazyTourists blogging...

Μ'αρέσει όταν βρέχει και είναι σαββατοκύριακο. Μ'αρέσει να κάθομαι σπίτι και να χουχουλιάζω. Μ'αρέσει να πίνω τσαγάκι και να τρώω γλυκάκια. Μ'αρέσει να φτιάχνω γλυκάκια!! Το προηγούμενο Σάββατο έβρεχε κι εγώ πίνοντας το κινέζικο τσάι μου στο κινέζικο ποτηράκι μου χάζευα τα σύννεφα και τους έδινα μορφές...Όπως αυτό, που μοιάζει με σκύλο... Δεν είχα όμως γλυκάκι...Ούτε κουλουράκι,ούτε μπισκοτάκι, ούτε κεκάκι...Τίποτα!! Έτσι αποφάσισα την επόμενη μέρα να φτιάξω κέικ και ζήτησα από τον τρελοτουρίστα να μου δώσει καμιά καλή ιδέα. Εκείνος μου έστειλε μια συνταγή από το περιοδικό gourmet. Το απόγευμα της Κυριακής πίνοντας και πάλι τσαγάκι, του βουνού αυτή τη φορά, έπιασα δουλειά!! Έφτιαξα μια παραλαγμένη εκδοχή της συνταγής που μου έστειλε ο τρελοτουρίστας. Αν θέλετε κι εσείς να φτιάξετε το ίδιο κεκάκι θα χρειαστείτε υλικά και οδηγίες (σε παρενθέσεις τα υλικά της αρχικής συνταγής): 1/2 φλιτζάνι βούτυρο (ή μείγμα βουτύρου-ηλιελαίου) και λίγο ακόμα για τη φόρμα (1/2 φλιτζάνι στα

Σήμερα το πρωι ξύπνησα πολύ ορεξάτος... Είχα κοιμηθεί πάνω από 8 ώρες μετά από καιρό, είχα μια γεμάτη μέρα μπροστά μου και κατέβαζα το καινούριο CD του Steve. Το' καψα και μπήκα στο αμάξι 10 λεπτά νωρίτερα από το αναμενόμενο... Στην εθνική είχε τη συνηθισμένη κίνηση από το γέφυρα της Λυκόβρυσης και πέρα, οπότε κατεβασμένο παράθυρο και Steve στα ηχεία για να περάσει η ώρα.. Είχε και δροσιά και ήμασταν άνετοι! Βγαίνω στην έξοδο και πιάνω τους δρόμους της πρωτευούσης αλλά η ουρά δεν σταμάτησε. Αντιθέτως, επύκνωνε... Λέω κανά τρακάρισμα θα χει, δεν πειράζει... Θα περάσει! Η κατάσταση όμως χειροτέρευε... "...Είμαι απ'τη χώρα των γραμμάτων, των τεχνών και των καλλιτεχνών, αμέτρητων τηλεθεατών και καναλίών Από τη χώρα των ασυνείδητων κληρικών, των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών, Τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, της γράφικης αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ.. Τη χώρα των αντιπάλων οικογενειών και κατ'επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιρειών..." Μετά από

Την προηγούμενη εβδομάδα, εντελώς τυχαία, παρακολουθώντας τους Παρολυμπιακούς αγώνες είδα μια διαφήμιση της ΕΤ1 για μια ταινία που θα προβαλλόταν στα πλαίσια της θεματικής ενότητας "Νέο σινεμά από όλο τον κόσμο". Η ταινία λέγεται "Matrubhoomi" , ή αν προτιμάτε "Έθνος χωρίς γυναίκες", είναι δημιουργία του Ινδού σκηνοθέτη Manish Jha και κυκλοφόρησε το 2003. Την ίδια χρονιά κέρδισε και 4 κινηματογραφικά βραβεία: Βραβείο διεθνούς κριτικής στο μη διαγωνιστικό σκέλος του φεστιβάλ Βενετίας Βραβείο κοινού καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Kozlin της Πολωνίας Βραβείο κοινού καλύτερης ξένης ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ ινδικού κινηματογράφου της Φλορεντίας Ο τίτλος μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα να την παρακολουθήσω αν και άρχιζε πολύ αργά, 12:00 τη νύχτα. Η ταινία έχει ως αφορμή την συνήθη πρακτική στη ασιατική αυτή χώρα (αλλά και στην Κίνα) τα θηλυκά βρέφη να χαρακτηρίζονται ανεπιθύμητα τόσο πριν (πολλές εγκυ

"...Θου κύριε το στόματί μου… Ήρθα μόνος μου δεν ήρθε το καλό μαζί μου..." Την ετοιμάζω 2-3 μέρες την ανάρτηση και όλο λέω να τη βάλω αλλά όλο κάτι με σταματάει. Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με ένα τέτοιο ζήτημα, βλέπετε, για πολλούς λόγους. Αλλά δεν κρατιέμαι με όλα αυτά που βλέπω και διαβάζω. Άκου λεει σας αγαπάμε και προσευχόμαστε για όλους σας! Και μεις ρε μεγάλε, άμα μας χαρίζανε μια λίμνη και μας την ανταλάσσανε με ένα δάσος θα τους αγαπάγαμε όλους! Δεν είμαστε αχάριστοι... "...Φορέσες πάλι τα καλά σου, τα άμφια τα ακριβά σου, Μπήκες μες στη Mercedes κι άντε γειά σου... Με μπράβους μηπως παρεκτραπεί κανάς πιστός, μήπως είχε φρουρά προσωπική κι ο Χριστός;" Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, επέπληξαν, λέει, ιερωμένο γιατί πήγε να αγοράσει το i-phone. Έχουν και θράσος δηλαδή... Δεν κοιτάνε όσο βγαίνουν στη φόρα καθημερινά και τους πείραξε που πήγε ο "χριστιανός" να πάρει ένα τηλέφωνο. Από την τσέπη του, άλλωστε υποθετω πως τα βαλε. Εκτός αν πήρε

-Ποιος έχει προτεραιότητα στους δρόμους της Κίνας; -Πόσο νόστιμη μπορεί να είναι η πάπια Πεκίνου στο Πεκίνο; -Πόσες μπαταρίες μπορεί να έχει στις αποσκευές του ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του..."φωτορεπόρτερ"; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά! Ως γνήσιοι τρελοτουρίστες αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη! Ω ναι! Πήγαμε Κίνα!! Ως εκ θαύματος η τεράστια εξυπνάδα μας, μας ώθησε να πάμε με γκρουπ και όχι μόνοι μας όπως σε όλα τα προηγούμενα και πιθανότατα σε όλα, ε καλά...στο 99,999%, τα επόμενα ταξίδια μας!! Αυτό σήμαινε πως όλες μας οι μετακινήσεις θα γινόντουσαν με πούλμαν, με Κινέζο φυσικά οδηγό, συνήθως της φυλής των Χαν ! Άνεση και ασφάλεια!! Χαχα!! Άνετα ναι! Με ασφάλεια όμως; Μπααααα!! Οι οδηγοί κάθε είδους, οδηγούσαν σαν τρελοί! Χωνόντουσαν μπροστά από άλλα πούλμαν, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, πεζούς, οι οποίοι χωνόντουσαν σε άλλους κλπ, από κάθε πιθανή κατεύθυνση! Προσπερνούσαν από δεξιά, έστριβαν όπου ήθελαν, οδηγούσα