CrazyTourists blogging...

Τοκ τοκ... Με δέχεστε ή λόγω παρατεταμένης απουσίας προσωπικής επαφής θα μου κλείσετε την πόρτα στα μούτρα; Ας είναι, εγώ μπαίνω γιατί ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε και να επανέλθουμε. Και επιστρέφω στο πρώτο σκέλος του τίτλου. Τέλος. Μετά από 11 συναπτά έτη που διέθετα φοιτητικό πάσο, φέτος θα είναι το πρώτο καλοκαίρι που θα πληρώσω πλήρες εισητήριο... "Ήταν το αντάμωμα μικρό κι ήρθε κι από το πουθενά, μα το'χα χρεός, γι'αυτό το φερα στη σκέψη μου ξανά Και μια που μύρισε παλιό καλοκαίρι αγαπημένο, οσο βαστάει θα το χαρώ το γαμημένο..." Τέλος! 11 καλοκαίρια πριν, τέτοιες μέρες περίπου, είχαμε καταθέσει μηχανογραφικό, και μετά με τον Αντώνη πήραμε το ΚΤΕΛ και κινήσαμε... Και η επιστροφή με τον ΟΣΕ, μετά από κανά 2 βδομάδες, με πολλές πολλές αναμνήσεις. Οι πρώτες διακοπές μόνοι μας και το πιο ανέμελο καλοκαίρι που θυμάμαι! Τουλάχιστον μέχρι το φετινό! "Παλιέ καιρέ μου, καλοί μου φίλοι!! Πω, πω γουστάρω αυτή την όμορφή ζάλη, πίσω στο χρόνο αχ να μπορούσε να μας στείλει

Ο τρομερός μου γάτος έφτασε πλέον σε μια ηλικία που δε χρειάζεται εμβόλια, που πονάει το (πρώην) διαλυμένο του πόδι είτε έχει ζέστη είτε κρύο, που ξεχνάει κάπου κάπου τι θέλει να κάνει, που έχει γίνει απίστευτα χαδιάρης (όταν δεν έχει ζέστη), που πεινάει όλη μέρα αλλά δεν του αρέσει το φαγητό του, που νιαουρίζει όταν αλλάζει κρεβάτι, όταν μπαίνει στο σπίτι, όταν βγαίνει στο μπαλκόνι, όταν πάει για ύπνο, όταν ξυπνάει... Αυτή την εποχή με τους (μίνι) καύσωνες χύνεται στο πάτωμα και δεν αντιδρά παρά μόνο αν ζεσταθεί το μέρος που έχει απλώσει την κορμάρα του και μόνο για να πάει δυο βήματα πιο κει! Δεν αντιδρά ούτε στο χτένισμα, αρκείται στη γκρίνια και στο νευρικό κούνημα της ουράς! Ανάμεσα στο φρεσκοσερβιρισμένο φαΐ και το φρέσκο νερό ψυγείου διαλέγει το νερό! Και τα καλύτερα έρχονται! Τρελοτουρίστρια ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τα ταραχώδη νιάτα του, το 1996!