CrazyTourists blogging...

"...Τις μακριές, κρύες, ανεμοδαρμένες νύχτες, η λεπτή κουβέρτα δεν είναι αρκετά ζεστή. Ξυπνώ και μένω άγρυπνη, γεμάτη νοσταλγία. Χιλιάδες εικόνες των αγαπημένων μου εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μου. Το δικό του πρόσωπο όμως, με τα αποφασιστικά μάτια κάτω από εκείνα τα σκούρα τσουλούφια, είναι απόν. Δεν τον βλέπω πια στα όνειρά μου...." Ένα βιβλίο-ημερολόγιο μέσα στις φωτιές του πολέμου στο Βιετνάμ , την περίοδο 1968-1970, από την 25χρονη γιατρό Νταγκ Θούι Τραμ... Αυτή είναι η ζωή της στο μέτωπο ενός πολέμου, που της κόστισε τη ζωή... Τρελοτουρίστρια

Οτι έχω ένα γάτο το θυμάστε; Και να μην το θυμάστε δηλαδή, καθόλου δεν πειράζει... Ο γάτος αυτός, λοιπόν είναι αισίως 13,5 ετών!! Ζωή να χει!! Γεράκος; Ίσως...Ηλικιωμένος πάντως σίγουρα!! Το αλτσχάιμερ παρ' όλα αυτά μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα!! Κι εμείς ως ευγενικοί γάτοι ανοίξαμε!! Σιγά μην αφήναμε το μουσαφίρη απ' έξω!! Και από τότε περνάμε μια κρίση ταυτότητας να το πώ; Φάση παλιμπαιδιμού να το πώ; Ας το πω φάση "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν", όπου αυτοί που λαλούν και αυτοί που χορεύουν είναι ο εξής ένας: ο Πιπάκος ντε!! Πρώτο κρούσμα; Μπήκε οικειοθελώς για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια στη γατοφόρο! Αυτό το καλάθι μεταφοράς... Κρούσμα δεύτερο: στο γιατρό που του έκανε τα ετήσια εμβόλιά του, δεν έβγαλε άχνα!! Αλλά άχνα! Χαϊδευόταν κιόλας στο χέρι του γιατρού που νόμιζε ότι μπροστά του ένα αγγελούδι!! Αν πίστευα στους εξωγήινους, θα τους ζήταγα το γάτο μου πίσω!! Τόσο πολύ!! Κρούσμα τρίτο; Άρχισε και πάλι να επιδίδεται στο αγαπημένου του σπορ, μετά από απ...

Πάντα μου άρεσαν τα δίχρωμα κέικ, ποτέ όμως δεν είχα φτιάξει ένα... Έτσι αποφάσισα να κάνω μια παραλλαγή μιας αγαπημένης μου συνταγής για κέικ σοκολάτα, και αντί να το κάνω όλο σοκολατένιο, να το κάνω δίχρωμο. Χρειάστηκα 2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 1/2 της κούπας κακάο 1,5 κούπες ζάχαρη 3/4 της κούπας βιτάμ 3 αυγά 1 βανίλια. Το κέικ αυτό φτιάχνεται πολύ εύκολα: Ανακατεύουμε όλα τα υλικά εκτός από το κακάο στο μίξερ, για ένα περίπου λεπτό σε χαμηλή ταχύτητα και μετά για άλλα 3 λεπτά περίπου σε πιο γρήγορη ταχύτητα ώστε η ζύμη να αφρατέψει. Μετά, χωρίζουμε τη ζύμη στα τρία και στο ένα τρίτο ανακατεύουμε καλά το κακάο. Σε μια βουτυρωμένη φόρμα για κέικ απλώνουμε το ένα τρίτο της "άσπρης" ζύμης, από πάνω ρίχνουμε τη σοκολατένια ζύμη και χωρίς να ανακινήσουμε τη φόρμα απλώνουμε και την υπόλοιπη "άσπρη" ζύμη. Ψήνουμε στους 175 βαθμούς για μία ώρα περίπου και μόλις κρυώσει (εγώ ανοίγω την πόρτα του φούρνου και αφήνω τη φόρμα με το κέικ μέσα στο φούρνο για να μην...

Δεν έχει φωτογραφία αυτή τη φορά...Σκέτο κείμενο.. Μάλλον δε θα βγαίνει και νόημα...Παραλήρημα... Κάτι με χαλάει αυτό τον καιρό, αλλά δεν ξέρω τι... Ίσως η δουλειά...Μερικές φορές σκέφτομαι ότι όλο αυτό είναι πολύ μεγάλο για μένα...Βλακείες θα πει ο τρελοτουρίστας μου...Δίκιο έχει...Άλλωστε το "αφεντικό" ευχαριστημένο είναι...Δεν είναι τέλεια αλλά πάμε καλά λέει...Τότε τι φταίει; Η moukelis στην τελευταία ανάρτησή της αναρρωτιέται "Πόσο καιρό κάνεις να ξεχάσεις; Πόσο καιρό για να μην θυμάσαι;"...Ποτέ είναι η δικιά μου απάντηση...Δεν ξεχνάς...Μαθαίνεις να ζεις απλώς...Συνηθίζεις...Έχω συνηθίσει...Έτσι νομίζω τουλάχιστον... Μερικές φορές σκέφτομαι ότι έχω κάνει πολλές λάθος επιλογές ανθρώπων...Με ενοχλεί αυτό...Στενοχωριέμαι...Επένδυσα λάθος και τα έχασα...Μετά όμως σκέφτομαι πως έχω επιλέξει και σωστά...Έχω ανθρώπους δίπλα μου που ξέρω ότι θα μείνουν δίπλα μου...Πρώτα από όλους εσύ...Και μετά οι άλλοι...Είμαι πολύ τυχερή που σε έχω...Που σας έχω...Απλώς το ξεχ...

Αντιγράφω από τα χτεσινά "Κυανέρυθρα Νέα" , ένα μέρος της άποψης του Κωστή Πιερίδη, από τον Πλανήτη Μπαλα-λάικα ... "...Πριν από περίπου δυόμιση χρόνια ο Αχιλλέας Μπέος εγκατέλειπε το «νεανικά» παράνομο και βυθιζόμενο πλοίο του. Ήταν καιρός άλλωστε. Ο Κ. Τσακίρης μας γέμισε φιλοδοξίες. Επανέφερε το όνομα και το σήμα του συλλόγου, αλλά πολύ περισσότερο επανέφερε πράγματα που θύμιζαν τα διακριτικά χαρακτηριστικά της Νέο Σμυρνιώτικης ονείρωξής μας. Χωρίς φουσκωτούς και καπαρντινάτους. Μαζί του έφερε τον πρώτο πραγματικό προπονητή (από αυτούς που εγώ τουλάχιστον έχω ζήσει) του συλλόγου, τον Έβαλντ Λίνεν. [...] Μην ξεχνάμε ότι όταν οι αδίστακτα προκλητικές φυλλάδες των μαζών μας ζάλιζαν με τους επαίνους της ανάδειξης και χρησιμοποίησης του Νίνη, ο Έβαλντ είχε ήδη ξεθάψει από τα φυτώρια δυό-τρία αμούστακα παιδάκια. Άλλοι έπιασαν άλλοι όχι, αλλά ο σύλλογος συνέχισε μετά από παύση χρόνων να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές. [...] Μια ωραία πρωία η άλλοτε ονείρωξη του Championship man...

"...Όλα τα άλλα παιδιά στο σχολείο μου είναι ηλίθια, μόνο που εγώ υποτίθεται πως δεν πρέπει να τα λέω ηλίθια, παρόλο που αυτό ακριβώς είναι. Υποτίθεται πως πρέπει να λέω πως έχουν μαθησιακές δυσκολίες ή πως έχουν ειδικές ανάγκες. Αυτό όμως είναι βλακεία, γιατί καθένας έχει μαθησιακές δυσκολίες. Γιατί το να μάθεις να μιλάς γαλλικά ή το να καταλάβεις τη θεωρία της σχετικότητας είναι δύσκολο. Εξάλλου καθένας έχει ειδικές ανάγκες, όπως ο πατέρας που πρέπει να κουβαλάει ένα μικρό κουτάκι με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες μαζί του για να βάζει στον καφέ του, για να μην παχαίνει, ή η κυρία Πίτερς που φοράει ένα μπες ακουστικό βαρυκοΐας, ή η Σόμπαν που φοράει τόσο χοντρά γυαλιά, που σε πιάνει πονοκέφαλος έτσι και τα δανειστείς. Και κανένα από τα άτομα αυτά δεν είναι Άτομο Με Ειδικές Ανάγκες, παρόλο που έχουν ειδικές ανάγκες..." Αν θέλετε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός "διαφορετικού" παιδιού, τότε μη διστάσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο...Όποια ηλικία και αν έχετε!!...