CrazyTourists blogging...

Πριν λίγο καιρό μια αφίσα σε έναν από τους σταθμούς του μετρό διαφήμιζε την παράσταση "Láng Tôi - Tο χωριό μου", στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση, από το Νέο Τσίρκο του Βιετνάμ . Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών δεν είχαμε ξαναπάει, αποφασίσαμε όμως να κλείσουμε εισιτήρια για την παράσταση για τις 23/12, χτες δηλαδή! Τα εισιτήρια τα κλείσαμε με πιστωτική κάρτα μέσω internet (μπορεί να γίνει και τηλεφωνική κράτηση) και διαλέξαμε και τις θέσεις που θέλαμε να καθήσουμε. Κλείσαμε θέσεις στο δεύτερο θεωρείο με 15€ το άτομο (γενικά τα εισιτήρια κοστίζουν από 10 έως 25€). Παρ'ότι ο καιρός και το μποτιλιάρισμα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να χάσουμε την παράσταση φτάσαμε τελικά 10 λεπτά πριν την έναρξη και παραλάβαμε τα εισιτήριά μας αμέσως (η ουρά για την επί τόπου αγορά εισιτηρίων ήταν αρκετά μεγάλη). Βρήκαμε τις θέσεις μας (το προσωπικό είναι πολύ ευγενικό) και σχεδόν αμέσως έκλεισαν οι πόρτες και εσβησαν τα φώτα! Το Láng Tôi, δεν είναι...

Σίγουρα μια ψυχή στη Μαδρίτη θα γκρινιάζει μόλις το δει στο νούμερο δύο. Δεν πειράζει, ίσως και να έχει δίκιο αλλά η αληθεια είναι πως το εν λόγω συγκρότημα μου δημιούργησε και πάλι την ανάγκη να αγοράσω ένα hip hop CD όταν είχα πια περάσει τα 25-26 χρόνια ζωής, πέραν από αυτούς που αγοράζω μηχανικά... Το εν λόγω συγκρότημα είναι οι Στίχοιμα. Πρώτη επαφή μαζί τους ήταν 12-13 χρόνια πριν, σε μια ιστορική τελευταία εκπομπή του Ονειρολογίου (καταγεγραμμένη ολόκληρη σε κασέτα...), στο Rock FM, όταν και τους είχε φέρει ο Loyal T για ένα freestyle ... "Περπατάω μέσα στη πόλη πάλι, μ'ένα βαρύ κεφάλι νιώθω πως μου κλείνεις το μάτι, Αθήνα είσαι ζάλη εκεί που αλώνιζα παλιά μάγκα με πάει κάτι, κάπου στη Κηφησιά αράζω στο ίδιο σκαλοπάτι στα ίδια τρένα μπαίνω, σε στάσεις περιμένω να δω τον ίδιο ηλεκτρικό όπως παλιά βαμμένο [...] όλα αλλάξαν τόσο, η ίδια τρέλα ωστόσο όσο θυμάμαι τα παλιά τα λαχταράω τόσο τώρα δουλειά και χρήμα να πέφτει κάθε μήνα απόψε φίλε μου μου κλείνει το...

"...Σε όλη της τη ζωή η Λίσμπετ διασκέδαζε με τα αινίγματα και τα παζλ. Στα εννιά της χρόνια η μητέρα της της έδωσε έναν κύβο του Ρούμπικ. Πέρασε σαράντα λεπτά απογοήτευσης δοκιμάζοντας τη λογική της, ώσπου στο τέλος κατάλαβε πώς λειτουργούσε. Από κει και πέρα δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον στρέφει με τον σωστό τρόπο. Ποτέ δεν είχε απαντήσει λανθασμένα στα τεστ λογικής των εφημερίδων. Πέντε παράξενα σχηματισμένες φιγούρες, και ποια θα ήταν η έκτη της σειράς. Η απάντηση ήταν για κείνη πάντα προφανής..." Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Millenium του Στιγκ Λαρσον, είναι εξίσου καθηλωτικό με το πρώτο (" Το κορίτσι με το τατουάζ "). Ανατρεπτικό, αγωνιώδες θρίλερ, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο και δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί ούτε λεπτό! Ακόμα κι αν δε σας αρέσουν τέτοιου είδους βιβλία, αξίζει να το διαβάσετε! Τρελοτουρίστρια