CrazyTourists blogging...

Και όμως! Σήμερα κλείνω 32 μέρες ως μαμά! Ακόμα υπάρχουν στιγμές που δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το υπέροχο πλάσμα που κρατάω στην αγκαλιά μου και θέλω να το πνίξω στα φιλιά είναι δικό μας! Αναρωτιέμαι, πώς δημιουργήσαμε εμείς κάτι τόσο υπέροχο και αμέσως σκέφτομαι ότι δημιουργήθηκε με τόση αγάπη που δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς!  Είναι ένα μικρό ανθρωπάκι 32 ημερών σήμερα, που κλαίει, λερώνει πάνες και απαιτεί να το ταΐζω όποτε έχει όρεξη έστω και για 3 λεπτά...Ένα μικρό ανθρωπάκι που όταν το θηλάζω με κοιτάζει στα μάτια και με χαϊδεύει με τα μικροσκοπικά χεράκια του, κλείνει τα ματάκια και σουφρώνει τα χειλάκια όταν χορταίνει και με κάνει να θέλω να την κρατήσω για πάντα αγκαλιά (και εννοείται να την πνίξω στα φιλιά!)! Τη μέρα του τοκετού δε θα την ξεχάσω ποτέ, ήταν άλλωστε ότι πιο δύσκολο αλλά και ότι πιο συγκλονιστικό έχω κάνει ποτέ, τη στιγμή που μου την ακούμπησαν πρώτη φορά στην αγκαλιά μου δε θα την ξεχάσω ποτέ... Ούτε τον πρώτο θηλασμό κατά τον οποίο κοίταγα με α

18 μέρες μαμά σήμερα και ανάμεσα σε αλλαγές πάνας, θηλασμούς, πονάκια κολικών, απέραντης κούρασης και απέραντης ευτυχίας, σκέφτηκα να γράψω μια μικρούτσικη ανάρτηση... Πριν γεννήσω, σκεφτόμουν ότι ήθελα να διαβάζω στη μικρούλα μου παραμυθάκια από πολύ νωρίς, ακόμα και αν ήταν γραμμένα για μεγαλύτερα παιδιά! Ένα από τα πρώτα βιβλία λοιπόν που της πήρα, εκεί στην αρχή της 39ης εβδομάδας και λίγες μέρες πριν την κρατήσω στην αγκαλιά μου, ήταν το βιβλίο " Ψαροσουπίτσα " του Γιώργου Λεμπέση. "...Τους το 'πε κι άλλη μια φορά, και δυο και τρεις και δέκα, μήπως δεν καταλάβουνε και φτιάξουν ομελέτα..." "...Σέλινα κυνηγούσανε την έρμη τη μαρίδα, ενώ καρότα ζόρικα τρόμαζαν τη γαρίδα..." Το βιβλίο, το οποίο περιέχει μια συνταγή για ψαρόσουπα του σεφ Λεφτέρη Λαζάρου αλλά και δυο παιχνιδάκια (αντιστοίχισης και λαβύρινθο), απευθύνεται σε παιδάκια 5-6 χρονών. Σήμερα το διάβασα στη μικρούλα μου και παρότι εκείνη σίγουρα δεν κατάλαβε πολλά (είμαι όμως βέβαιη ότ