Αιολική Γη
"...Έρχονταν νύχτες που τίποτα δεν ακουγόταν, τίποτα δε γινόταν έξω στο Κιμιντένια. Ήταν οι νεκρές νύχτες. Σε βουβά κύματα κατέβαινε απ'τα σύννεφα κι απ' τα βουνά η δροσιά, κατέβαιναν και κάθονταν πάνω στα φύλλα οι στάλες. Το ταξίδι τους ήταν αδιατάραχτο, στην καθαρή ατμόσφαιρα που πλέανε κανένα κακό συναπάντημα δεν είχαν, μονάχο οδηγό τους και σύντροφο είχαν τα άστρα. Όμως δεν είχαν ανάγκη μήτε από οδηγό μήτε από σύντροφο. Γιατί από τότε που γεννηθήκανε ψηλά οι στάλες της δροσιάς, η γη ήταν η μαγική χώρα οπού προορίζονταν. Ξέραν πως τελικά εκεί ήταν η μοίρα τους, κι έτσι η γη τις τραβούσε να πέσουν να χαθούν, τις έσερνε η γοητεία του τέλους..." Ένα μυθιστόρημα σαν παραμύθι. Ένα "παραμύθι" που δε μπορεί παρά να αγγίξει τον αναγνώστη, γεμάτο μνήμες παιδικές, ξέγνοιαστες και μνήμες ξεριζωμού. Για τον Ηλία Βενέζη τι να πει κανείς; Χαρισματικός αναμφίβολα συγγραφέας, ο πρώτος που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έκανε γνωστή την ελληνική λογοτεχνία στο εξ...