Οχτώ μήνες και κάτι μετά...
Αυτό το υπέροχο πλάσμα που ήρθε στη ζωή μας οχτώ μήνες και κάτι μέρες πριν (250 ακριβώς για την ακρίβεια) και αυτή τη στιγμή έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά μου κοιμισμένο, μας χάρισε εκτός από την ύπαρξή της, το γέλιο της και τα χάδια της άλλο ένα πολύτιμο δώρο. Τον απόλυτο και ειλικρινή ενθουσιασμό για κάθε τι μικρό και ασήμαντο. Το να γυρίσει από ανάσκελα μπρούμυτα, το να δείξει κάτι, να χτυπήσει παλαμάκια (το χτεσινό της μεγάλο κατόρθωμα!) είναι όλη η ευτυχία συμπυκνωμένη σε μια στιγμή... Αλήθεια τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας γονιός; Τρελοτουρίστρια