Παλιές φωτογραφίες....
Τις τελευταίες μέρες είμαι χωμένη ανάμεσα σε αρνητικά περασμένων χρόνων, παλιές φωτογραφίες, παλιούς φίλους, παλιές αναμνήσεις...
Περίεργα συναισθήματα να βάζεις πάλι στη ζωή σου, έστω και ρίχνοντας μια φευγαλέα ή παρατεταμένη ματιά σε μια παλιά φωτογραφία, ανθρώπους που έφυγαν ή "έφυγαν"...
Περίεργο είναι να βλέπεις παλιούς φίλους με τους οποίους μεγάλωσες και έκανες παρέα από τα 5 σου χρόνια μέχρι τα 18 και που ήξεραν τα πάντα για σένα και ήξερες τα πάντα γι' αυτούς και να διαπιστώνεις πως τώρα πια είστε ξένοι....
Περίεργο είναι να βλέπεις ανθρώπους που επέλεξες να βγάλεις από τη ζωή σου ή το επέλεξαν αυτοί και τώρα να τους βλέπεις με νοσταλγία...
Περίεργο είναι να βλέπεις στιγμές με ανθρώπους που δεν είναι πια κοντά σου και ό,τι έχει μείνει από αυτούς να είναι μια πολυκαιρισμένη φωτογραφία και κάποιες πολύτιμες αναμνήσεις...
Θυμήθηκα εκδρομές στα βουνά και τις θάλασσες, παιδικά πάρτυ, κατασκηνωτικές περιόδους...Εποχές που δεν έλειπε κανείς...Γέλια και παιχνίδια παιδικά, αγκαλιές τρυφερές, δάκρυα όταν τέλειωνε η κατασκήνωση και έπρεπε να αφήσεις φίλους και γνωστούς για άλλη μια χρονιά, νέες φιλίες, έρωτες, απογοητεύσεις που τότε φαίνονταν το τέλος του κόσμου, χαρές που πίστευες ότι θα τις θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή...
Πιο πολύ μου έλειψε η ξεγνοιασιά, η η αυταπάτη ότι όλοι αυτοί θα είναι πάντα δίπλα σου ό,τι κι αν γίνει...
Μου έλειψαν αυτοί που δεν υπάρχουν πια, αυτοί που τα χρόνια με έκαναν να τους ξεχάσω ακόμα και αυτοί που ήθελα να ξεχάσω...
Τελικά όμως αυτό που μας μένει είναι οι αναμνήσεις...Αυτές είναι ο προσωπικός μας θησαυρός...Και λίγες φωτογραφίες...
Τρελοτουρίστρια
Περίεργα συναισθήματα να βάζεις πάλι στη ζωή σου, έστω και ρίχνοντας μια φευγαλέα ή παρατεταμένη ματιά σε μια παλιά φωτογραφία, ανθρώπους που έφυγαν ή "έφυγαν"...
Περίεργο είναι να βλέπεις παλιούς φίλους με τους οποίους μεγάλωσες και έκανες παρέα από τα 5 σου χρόνια μέχρι τα 18 και που ήξεραν τα πάντα για σένα και ήξερες τα πάντα γι' αυτούς και να διαπιστώνεις πως τώρα πια είστε ξένοι....
Περίεργο είναι να βλέπεις ανθρώπους που επέλεξες να βγάλεις από τη ζωή σου ή το επέλεξαν αυτοί και τώρα να τους βλέπεις με νοσταλγία...
Περίεργο είναι να βλέπεις στιγμές με ανθρώπους που δεν είναι πια κοντά σου και ό,τι έχει μείνει από αυτούς να είναι μια πολυκαιρισμένη φωτογραφία και κάποιες πολύτιμες αναμνήσεις...
Θυμήθηκα εκδρομές στα βουνά και τις θάλασσες, παιδικά πάρτυ, κατασκηνωτικές περιόδους...Εποχές που δεν έλειπε κανείς...Γέλια και παιχνίδια παιδικά, αγκαλιές τρυφερές, δάκρυα όταν τέλειωνε η κατασκήνωση και έπρεπε να αφήσεις φίλους και γνωστούς για άλλη μια χρονιά, νέες φιλίες, έρωτες, απογοητεύσεις που τότε φαίνονταν το τέλος του κόσμου, χαρές που πίστευες ότι θα τις θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή...
Πιο πολύ μου έλειψε η ξεγνοιασιά, η η αυταπάτη ότι όλοι αυτοί θα είναι πάντα δίπλα σου ό,τι κι αν γίνει...
Μου έλειψαν αυτοί που δεν υπάρχουν πια, αυτοί που τα χρόνια με έκαναν να τους ξεχάσω ακόμα και αυτοί που ήθελα να ξεχάσω...
Τελικά όμως αυτό που μας μένει είναι οι αναμνήσεις...Αυτές είναι ο προσωπικός μας θησαυρός...Και λίγες φωτογραφίες...
Τρελοτουρίστρια
Σχόλια
Το παθαινω κι εγω πολλες φορες βλεποντας τις να πηγαινω στα παλια...
Παντως μπαινοντας στο γνωστο facebook βρηκα πολλα "ξεχασμενα" ατομα.
Μια φιλη απο την κατασκηνωση που μενει αμερικη
Ενα συμμαθητη που ειναι Αιθιοπια με την δουλεια του
και μια καθηγητρια απο την σχολη που ειχα 15 χρονια να την δω και τελικα χθες την συναντησα απο κοντα...
Την καλησπέρα μου.
Θυμάμαι πριν λίγες μέρες με τις φωτιές στην Καλιφόρνια, όταν κάποιοι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τις περιοχές όπου ζουν έδειξε μια γυναίκα που στο αυτοκίνητό της είχε βάλει πρώτες πρώτες τις φωτογραφίες της ζωής της. Και το είπε μάλιστα πως "αυτή είναι η ζωή που δεν ήθελε να χάσει. Τα πιο πολύτιμα πράγματά της". Ολα τα άλλα μπορούσε να τα ξαναφτιάξει.
Θυμήθηκα άτομα, παρέες και φιλίες που έλεγα πως θα κρατήσουν μια ζωή, και που σχεδόν έχω ξεχάσει και την μορφή τους.
Σπάνια κοιτάω παλιές φωτογραφίες, νοιώθω ότι με πληγώνουν.
Και συνεχίζω να κάνω καινούριες φιλίες και παρέες, που συνεχίζω να πιστεύω ότι θα κρατήσουν για μια ζωή:))
"Τότε" λέγαμε πως ότι και να γίνει, δεν θα χωρίζαμε ποτέ ....
Ατιμε χρόνε:PPP
Καλό σας βράδυ!
Δίκιο έχεις Kiki!!
Natassa :)
Ευχαριστώ KitsoMitso! Όταν το έγραφα νόμιζα δε θα βγαίνει νόημα... Αλλά τελικά μάλλον όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή τη συναισθηματική φόρτιση...
Πραγματικά gatti, κι εγώ αν χρειαζόταν να εκκενώσω το σπίτι μου το πρώτο που θα έπαιρνα μαζί μου θα ήταν φωτογραφίες και άλμπουμ...
Έλενα ακριβώς το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ...Λέγαμε με φίλους "σιγά μη χαθούμε"...Τελικά με αυτούς χάθήκαμε πριν από τους άλλους...
Να σου πω την αλήθεια skouliki, οι φωτογραφίες ζωντανεύουν τις αναμνήσεις...Πρόσωπα που με τα χρόνια ξεθωριάζουν στο μυαλό σου, τα φωτίζεις κοιτάζοντας μια φωτογραφία...Δε νομίζω ότι θα μπορούσα ν αποχωτιστώ ποτέ τις φωτογραφίες μου, ή να μην ξαναβγάλω ποτέ φωτογραφίες...
Οι αναμνήσεις δεν πεθαίνουν ποτέ moukelis!! Απλώς πού και πού χρειάζονται ξεσκόνισμα...Και μια φωτογραφία διώχνει τη σκόνη πολύ γρήγορα...Χωρίς να το καταλάβουμε...
Τρελοτουρίστρια
Σοφία, άξιζε τον κόπο πάντως...Κάποια στιγμή να τις κοιτάξεις κι εσύ...Φιλιά
Τρελοτουρίστρια
Τα φιλιά μου σε όλους...
CrazyTourist1
σημ..ξερω ειμαι ζωον