Τα αυτοκίνητα, η πάπια και οι...μπαταρίες!

-Ποιος έχει προτεραιότητα στους δρόμους της Κίνας;

-Πόσο νόστιμη μπορεί να είναι η πάπια Πεκίνου στο Πεκίνο;
-Πόσες μπαταρίες μπορεί να έχει στις αποσκευές του ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του..."φωτορεπόρτερ";

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά!
Ως γνήσιοι τρελοτουρίστες αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη! Ω ναι! Πήγαμε Κίνα!!
Ως εκ θαύματος η τεράστια εξυπνάδα μας, μας ώθησε να πάμε με γκρουπ και όχι μόνοι μας όπως σε όλα τα προηγούμενα και πιθανότατα σε όλα, ε καλά...στο 99,999%, τα επόμενα ταξίδια μας!! Αυτό σήμαινε πως όλες μας οι μετακινήσεις θα γινόντουσαν με πούλμαν, με Κινέζο φυσικά οδηγό, συνήθως της φυλής των Χαν!
Άνεση και ασφάλεια!! Χαχα!! Άνετα ναι! Με ασφάλεια όμως; Μπααααα!!
Οι οδηγοί κάθε είδους, οδηγούσαν σαν τρελοί! Χωνόντουσαν μπροστά από άλλα πούλμαν, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, πεζούς, οι οποίοι χωνόντουσαν σε άλλους κλπ, από κάθε πιθανή κατεύθυνση! Προσπερνούσαν από δεξιά, έστριβαν όπου ήθελαν, οδηγούσαν στο αντίθετο ρεύμα, κόρναραν στους μπροστινούς που δεν έκαναν χώρο να περάσουν... Και όμως δεν τρακάραμε ούτε μια φορά!! (Γιούπιιιιιιιι!!!!!!!!)
-Τελικά ποιος έχει προτεραιότητα στους δρόμους της Κίνας;
-Έλα ντε!!

Το ξενοδοχείο το οποίο μας φιλοξένησε στο Πεκίνο ήταν ομολογουμένως υπέροχο! Καθαρό, με άνετα δωμάτια και ευγενικό προσωπικό, μα πάνω απ' όλα πεντανόστιμο φαγητό!
Και φυσικά στο μενού υπήρχε και πάπια Πεκίνου!! Την οποία και δοκιμάσαμε!! Και απολαύσαμε!! Και φάγαμε με τα χέρια, όπως και οι Κινέζοι!! (Αν τρωγόταν με chopsticks ακόμα θα τρώγαμε!!)
-Πόσο νόστιμη μπορεί να είναι η πάπια Πεκίνου, στο Πεκίνο;
-Θεσπέσια!!

Μετά από αυτό το υπέροχο γεύμα, ήρθε η ώρα να συνεχιστεί απρόσκοπτα το ταξίδι μας προς τη Σιαν! Απρόσκοπτα; Χαχα!! Όχι βέβαια!! Ήμασταν υπεράριθμοι!! Όχι εμείς! Οι μπαταρίες!!
Το πρόβλημα πρωτοεμφανίστηκε κατά το check-in!! Πέρασε μια βαλίτσα, άναψαν κάτι φωτάκια, τρελάθηκαν οι υπάλληλοι!!
"Solly sil, you will have to open youl suitcase"!
Ανοίγει η βαλίτσα, βγαίνει η πρώτη σακούλα με μπαταρίες! Ξαναπερνά η βαλίτσα το scanner, ξανανάβουν τα φωτάκια, ξανα-αγψώνονται οι υπάλληλοι!!
"Solly sil, you will have to open youl suitcase, again"!
Ξανα-ανοίγει η βαλίτσα, βγαίνει η δεύερη σακούλα με μπαταρίες! Ξαναπερνά η βαλίτσα το scanner, ξανανάβουν τα φωτάκια, ξανα-αγχώνονται οι υπάλληλοι!!
"Sil, you will have to open youl suitcase"!
Κάπου εκεί βαρεθήκαμε να γελάμε και προχωρήσαμε προς τον έλεγχο χειραποσκευών. Λίγο πριν φτάσουμε μας πρόλαβε ο Κινέζος ξεναγός και μας μοίρασε κάποιες από τις προαναφερθείσες μπαταρίες! 4 πακετάκια στον καθένα!! Είχαν μόλυβδο λέει και έπρεπε να μοιραστούν στις χειραποσκευές του γκρουπ! Οι υπόλοιπες χώθηκαν πάλι στη βαλίτσα!
Κάπου εκεί πετάγεται ο Έλλην συνοδός και λέει:
"Στο επόμενο ταξίδι Λαλάκη να βάλεις όλες τις μπαταρίες στις χειραποσκευές ώστε να είναι ευκολότερος ο έλεγχος!!"
Αισίως, έχοντας ανακαλύψει το διαβατήριο του Λαλάκη παρατημένο σε ένα από τα καθίσματα του αεροπλάνου, φτάσαμε στη Σιάν, όπου και μείναμε δύο μέρες!
Την τρίτη μέρα έπρεπε να πάρουμε το αεροπλάνο για τη Σανγκάη. Το θέμα των μπαταριών είχε ήδη γίνει ανέκδοτο!!
Αυτή τη φορά η βαλίτσα πέρασε τον έλεγχο, οπότε πολύ γρήγορα φτάσαμε στον έλεγχο των χειραποσκευών...Ο Λαλάκης είχε μείνει τελευταίος!! Πέρασε; 'Οοοοοχιιιιιιι!!!
"Solly sil, you will have to open youl bag"! Και ανοίγει η τσάντα και βγαίνει μια τεράστια σακούλα με μπαταρίες!! Φυσικά τις "κακές" με το μόλυβδο τις είχαμε ακόμα μοιρασμένες!
"Solly sil, we have to take youl batellies"!!
-Τελικά πόσες μπαταρίες μπορεί να έχει στις αποσκευές του ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του..."φωτορεπόρτερ";
-Άπειρες!!