Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς.

"...Ο Σούχοφ αποκοιμήθηκε απολύτως ικανοποιημένος. Σήμερα είχε πολλές επιτυχίες: δεν τον έκλεισαν στην απομόνωση, δεν έστειλαν το συνεργείο να δουλέψει στη Σοσιαλιστική Πολιτεία, στο μεσημεριανό έφαγε πλιγούρι, ο επικεφαλής του συνεργείου κανόνισε καλά τα ποσοστά της δουλειάς, ο Σούχοφ έχτισε χαρούμενα τον τοίχο, δεν τον έπιασαν με το μαχαιράκι στην τσέπη, έβγαλε μεροκάματο από τον Καίσαρα κι αγόρασε καπνό. Δεν αρρώστησε, τα κατάφερε. Πέρασε η μέρα χωρίς να συμβεί τίποτα κακό, ήταν μια σχεδόν ευτυχισμένη μέρα. Τέτοιες ημέρες, από τη σειρήνα μέχρι τη σειρήνα, είχε τρείς χιλιάδες εξακόσιες πενήντα τρείς για να εκτίσει την ποινή του. Οι τρείς εξαιτίας των δίσεκτων χρόνων..."

Ο Aleksandr Solzhenitsyn, γεννήθηκε λίγο πριν τη Οκτωβριανη επανάσταση, ήταν "συνομήλικός" της όπως λεει στο βιβλίο του "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ". Κατά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, πολέμησε στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού σαν αξιωματικός, και εξαιτίας κάποιον σχολίων που έκανε για το Στάλιν στην προσωπική του αλληλογραφία με ενα φίλο του, κατηγορήθηκε για αντισοβιετική προπαγάνδα, απομακρύνθηκε από το μέτωπο και άρχισε η περιπέτειά του σε φυλακές και γκουλάγκ που κράτησε 8 χρόνια, τα οποία διαδέχτηκε η εξορία...
Αποκαταστάθηκε το 1956, αλλά η συγγραφική του δραστηριότητα τον έκανε στόχο της KGB... Το 1970 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, το οποίο δεν πήγε να παραλάβει φοβούμενος ότι θα του αρνηθούν την επιστροφή του στη Σοβιετική Ένωση. Το βραβείο το παρέλαβε το 1974 αφού πρώτα είχε εξοριστεί από τη χώρα του, στην οποία γύρισε το 1994, 4 χρόνια μετά την αποκατάσταση της ιθαγένειάς του, όπου και πέθανε το 2008...

Τα βιβλία του, περιγράφουν την παράνοια των "διωγμών" των "εχθρών της επανάστασης και του λαού" και τις συνθήκες τιμωρίας και διαβίωσής των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές και στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης...

Το "Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς" θα σας ταξιδέψει σε ένα τέτοιο στρατόπεδο συγκέντρωσης κάπου στη Ρωσία, όπου και θα περάσετε, μια ημέρα παρέα με τον Σούχοφ, τον ήρωα του βιβλιου.
Εγώ το διάβασα σχεδόν μονορούφι, και πραγματικά ταξίδεψα σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα...Είναι ενα βιβλίο που σίγουρα κάνει τον αναγνώστη να δει με άλλο μάτι τις μικροχαρές της ζωής...
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Φιλιά σε όλους από το χιονισμένο και πάλι Casalecchio!
Τρελοτουρίστρια

Σχόλια

Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
ο Σολζενίτσιν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν ήταν παρά ένα φασιστόμουτρο, το οποίο τόλμησε να χώσει τις φασιστικές του ιδέες, ακόμα και στην Ισπανία!
όταν πέθανε ο Φράνκο και ανέλαβε ο διαδοχος του βασιλιάς Χουάν Κάρλος, ο οποιος πιεζόμενος από τον ισπανικό λαό, άρχισε να σκεφτεται την εισαγωγή καποιων δημοκρατικων διαδικασιών, ο Σολζινίτσιν εμφανίστηκε σε μια δημοφιλή εκπομπή, οπου ούτε λίγο ουτε πολύ, προειδοποιούσε τον κοσμο γι΄ αυτες τις μεταρρυθμίσεις, αν ειναι δυνατόν!

εμφανίστηκε και σε άλλες χώρες, έδωσε τις ίδιες ακριβώς ιδέες, σκεπτόμενος με τον ίδιο ακριβώς τροπο.

το συγγραφικο του έργο (πάλι κατα την ταπεινή μου γνώμη) ειναι ασήμαντο, προσωπικά απεχθάνομαι τα παραληρήματα άρρωστων μυαλων.


από τους Ρώσους, προσωπικά αγαπω πολύ τον Γκόρκυ.
παααρα πολύ ομως..

σε φιλώ
καλά να περνάς!
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
Να σου πω την αλήθεια Μαριλένα μου, μέχρι πολύ πρόσφατα αγνοούσα την ύπαρξή του, και για τη ζωή του ξέρω αυτά που γράφει στο πίσω μέρος του βιβλίου του...
Για τα πολιτικά του πιστεύω, δε με νοιάζει και πολύ να σου πω την αλήθεια, ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά βρήκα ενδιαφέρουσα την περιγραφή του για τα γκουλάγκ...Δεν ξέρω αν είναι παραλήρημα, προσωπικά δεν το ένιωσα έτσι, ούτε πιστεύω πως είναι αντικειμενική περιγραφή, απλώς το βρήκα ενδιαφέρον και σε πολλά σημεία συγκινητικό...
Όσο για το συγγραφικό του έργο, πάλι δεν ξέρω πολλά, εκτός από τα δύο βιβλία που αναφέρω και στην ανάρτηση, οπότε δεν μπορώ να πω κάτι...Πάντως σε καμία περίπτωση δε θα τον έβαζα στο ίδιο επίπεδο με τους μεγάλους Ρώσους συγγραφείς...
Γκόρκυ δεν έχω διαβάσει...ακόμα!!!
Για κάνε καμιά πρόταση!!!

Φιλιά κι από μένα!!
Τρελοτουρίστρια
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
τα παιδικά μου χρόνια
στα ξένα χέρια
τα πανεπιστήμια μου

αχ, τα λατρεύω
μοιράζεται τη ζωη (του) με τον αναγνώστη, με μια διαφάνεια, με το συναίσθημα αρχικά του μικρου παιδιού (όσον αφορά τα παιδικά του χρονια και τα ξενα χέρια), τα λατρεύω στ' αληθεια.

αν ήμασταν κοντά, θα σου δάνειζα τα δικά μου, τα οποια ειναι εκδόσεις πολυ παλιές με την ανάλογη μετάφραση.

πολύ θα τον αγαπήσεις κι εσύ, είμαι σίγουρη.

καλό βραδυ τρελοτουρίστρια :))
Ο χρήστης Crazy Tourists είπε…
Ευχαριστώ Μαριλένα!! Μόλις γυρίσω, με την πρώτη ευκαιρία θα πάω να τα πάρω!!

Καλό μεσημέρι!!
Ο χρήστης Phivos Nicolaides είπε…
Αρκετά ενδιαφέρον το κείμενο και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σπιτικές δαχτυλομπογιές - Finger paint...

Ένα νέο hobby