CrazyTourists blogging...

Πριν λίγο καιρό μια αφίσα σε έναν από τους σταθμούς του μετρό διαφήμιζε την παράσταση "Láng Tôi - Tο χωριό μου", στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση, από το Νέο Τσίρκο του Βιετνάμ . Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών δεν είχαμε ξαναπάει, αποφασίσαμε όμως να κλείσουμε εισιτήρια για την παράσταση για τις 23/12, χτες δηλαδή! Τα εισιτήρια τα κλείσαμε με πιστωτική κάρτα μέσω internet (μπορεί να γίνει και τηλεφωνική κράτηση) και διαλέξαμε και τις θέσεις που θέλαμε να καθήσουμε. Κλείσαμε θέσεις στο δεύτερο θεωρείο με 15€ το άτομο (γενικά τα εισιτήρια κοστίζουν από 10 έως 25€). Παρ'ότι ο καιρός και το μποτιλιάρισμα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να χάσουμε την παράσταση φτάσαμε τελικά 10 λεπτά πριν την έναρξη και παραλάβαμε τα εισιτήριά μας αμέσως (η ουρά για την επί τόπου αγορά εισιτηρίων ήταν αρκετά μεγάλη). Βρήκαμε τις θέσεις μας (το προσωπικό είναι πολύ ευγενικό) και σχεδόν αμέσως έκλεισαν οι πόρτες και εσβησαν τα φώτα! Το Láng Tôi, δεν είναι...

Σίγουρα μια ψυχή στη Μαδρίτη θα γκρινιάζει μόλις το δει στο νούμερο δύο. Δεν πειράζει, ίσως και να έχει δίκιο αλλά η αληθεια είναι πως το εν λόγω συγκρότημα μου δημιούργησε και πάλι την ανάγκη να αγοράσω ένα hip hop CD όταν είχα πια περάσει τα 25-26 χρόνια ζωής, πέραν από αυτούς που αγοράζω μηχανικά... Το εν λόγω συγκρότημα είναι οι Στίχοιμα. Πρώτη επαφή μαζί τους ήταν 12-13 χρόνια πριν, σε μια ιστορική τελευταία εκπομπή του Ονειρολογίου (καταγεγραμμένη ολόκληρη σε κασέτα...), στο Rock FM, όταν και τους είχε φέρει ο Loyal T για ένα freestyle ... "Περπατάω μέσα στη πόλη πάλι, μ'ένα βαρύ κεφάλι νιώθω πως μου κλείνεις το μάτι, Αθήνα είσαι ζάλη εκεί που αλώνιζα παλιά μάγκα με πάει κάτι, κάπου στη Κηφησιά αράζω στο ίδιο σκαλοπάτι στα ίδια τρένα μπαίνω, σε στάσεις περιμένω να δω τον ίδιο ηλεκτρικό όπως παλιά βαμμένο [...] όλα αλλάξαν τόσο, η ίδια τρέλα ωστόσο όσο θυμάμαι τα παλιά τα λαχταράω τόσο τώρα δουλειά και χρήμα να πέφτει κάθε μήνα απόψε φίλε μου μου κλείνει το...

"...Σε όλη της τη ζωή η Λίσμπετ διασκέδαζε με τα αινίγματα και τα παζλ. Στα εννιά της χρόνια η μητέρα της της έδωσε έναν κύβο του Ρούμπικ. Πέρασε σαράντα λεπτά απογοήτευσης δοκιμάζοντας τη λογική της, ώσπου στο τέλος κατάλαβε πώς λειτουργούσε. Από κει και πέρα δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον στρέφει με τον σωστό τρόπο. Ποτέ δεν είχε απαντήσει λανθασμένα στα τεστ λογικής των εφημερίδων. Πέντε παράξενα σχηματισμένες φιγούρες, και ποια θα ήταν η έκτη της σειράς. Η απάντηση ήταν για κείνη πάντα προφανής..." Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Millenium του Στιγκ Λαρσον, είναι εξίσου καθηλωτικό με το πρώτο (" Το κορίτσι με το τατουάζ "). Ανατρεπτικό, αγωνιώδες θρίλερ, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο και δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί ούτε λεπτό! Ακόμα κι αν δε σας αρέσουν τέτοιου είδους βιβλία, αξίζει να το διαβάσετε! Τρελοτουρίστρια

Παρασκευή μεσημέρι σήμερα και κάποια ψυχή σε ένα γραφείο θα κάθεται και θα περιμένει να έρθει το Σάββατο! Οπότε για να περάσει πιο εύκολα η ώρα της, ήρθε η στιγμή για ένα ακόμα ποδοσφαιρικό κουιζ! Αλλά μη βάλεις πάλι όλους τους άντρες του γραφείου να ασχοληθούν... Πρώτα μόνη σου!! Συνεννοηθήκαμε;; Second quiz with football jerseys! Try and find them... No prizes, just fun!!! Και για όσους δεν το έχετε ξαναπετύχει, ειναι το 2ο κουιζ με εμφανίσεις από τα ταξίδια μας! Βάζω 5 φανέλες, τις βρίσκετε και σας αποθεώνουμε!!! Καλό ΣΚ σε όλους!! Δρ. Τρελοτουρίστας στα χακί...

Αν αυτό το μηχάνημα της πρόοδου δουλεύει καλώς τότε την ώρα που αυτομάτως θα δημοσιεύεται η παρούσα ανάρτηση, θα έχω ολοκληρώσει την πρώτη εβδομάδα στην υπηρεσία της μητέρος πατρίδος. Ελπίζω να χαίρω άκρας υγείας, σωματικής τε και ψυχικής, και το ίδιο επιθυμώ και δι'υμάς... "Μάνα σου γράφω απ' τη σκοπιά 27 για στερνή φορά έχω υπηρεσία απόψε τέσσερις μ' εφτά στεκόμενος μέσα σ' ένα κουτί ψάχνω να βρω κάποιον εχθρό αλλά δεν υπάρχει τίποτα εδώ Το μέταλλο απ' το κράνος στενεύει μαζί κι ο νους μου κι έχω πρόβλημα μ' αυτούς που τα παιδιά λένε παλιούς δεν υπάρχει να φυλάξω τίποτα απόψε εδώ μη με ψάξεις να με βρεις,απόψε λέω να χαθώ Ισοπεδώθηκε κι η λογική που είχα για χρόνια από ένα μάτσο κωθώνια που 'χουν στον ώμο γαλόνια Η ησυχία που 'χει μάνα απόψε είναι ένοχη και στ' αυτιά μου έχω τις φωνές τους από το πρωί Δε βλέπω απόψε ουρανό,οι ψυχές δε ξέρω που πάνε πως πάω χαμένος νομίζω σαν το φαΐ που πετάνε οι υπόλοιποι στο θάλαμο πια δ...

Πήρα το χαρτί, ή για να είμαστε πιο ακριβείς το έκανα download, και ήρθε και μένα η ώρα μου να ανδρωθώ... "Έφτασε η μέρα ήλιε δε μου έκανες τη χάρη να μη βγείς έσβησες άστρα και φεγγάρι με το χρώμα της αυγής πήρες της νύχτας το σκοτάδι μου το 'φερες για δώρο τώρα είναι όλο δικό μου η ψυχή μου έκανε χώρο. Τι άλλο να πάρω για εκεί που πάω ξαφνικά ρε ότι βλέπω το γουστάρω το αγαπάω χτυπάει περίεργα η καρδιά μου φοβάται πιο πολύ λες να την ντύσουνε κι εκείνη με στολή. Λες την μαγκιά μου να την πάρω να τρομάξουν ή έξω από την πύλη όταν θα φτάσω να με ψάξουν λες να ζητήσω από την τύχη μου για μια φορά συγνώμη ίσως αυτή να μη με ξέχασε ακόμη. Να πάρω όλες τις ευχές ή θα 'ναι κρίμα που θα 'χω βάλει το θεό και γω για βύσμα να πάρω δρόμο και ‘γω με τη σειρά μου κοίτα ειρωνεία χθες ήπια όλα τα λεφτά μου. Είπα στην γκόμενα αντίο σε μια πουτάνα τον καημό μου για να ξεφύγω από τον βρώμικο εαυτό μου όμως δεν γλίτωσα από τίποτα γιατί την ίδια ώρα γράφει ακόμα π...

Όπως θα έχετε ίσως καταλάβει ταξιδεύουμε συχνά. Και όπως είναι φυσικό αγοράζουμε πού και πού και κανένα σουβενίρ. Εκτός από τα συνήθη, κανένα ποτηράκι, μαγνητάκι και λοιπά ντεκόρ, έχουμε (δηλαδή, εγώ ο τρελοτουρίστας) και άλλη μια απαραίτητη αγορά! Μια επίσημη εμφάνιση ομάδας της πόλης, αν είναι δυνατόν, ή στη χειρότερη των περιπτώσεων της χώρας που επισκεφτήκαμε. As you may have noticed, we travel as much as we can!!! And like all tourists we buy different souvenirs! However from each city or country we visit we always buy a football jersey! We decided to play a little game with the visitors of our blog! Try to find the following five jerseys! No prize but a big BRAVO! Οπότε πριν από κάθε ταξίδι, είναι απαραίτητος ο εντοπισμός της μπουτικ στο χάρτη και ο προγραμματισμός μιας επίσκεψης απαραιτήτως. Αν δεν βρούμε μπουτικ, τότε μια βόλτα στα μαγαζιά ρουχισμού αθλητικών ειδών. Από το 2003 έχουν μαζευτεί πάνω από 100 πλέον στην ντουλάπα, οπότε είπα εκτός από να τις φοράω στα 5x5, να ...

Το θυμάστε εκείνο το Top-5 που είχαμε ξεκινήσει για τους αγαπημένους δίσκους στην ελληνική χιπ χοπ μουσική σκηνή; Όχι, ε; Ε, δε σας αδικώ! Εδώ κοντεύω να το ξεχάσω εγώ... Αλλά πριν το Νοέμβρη πρέπει να το τελειώσουμε (τουλάχιστον το γράψιμο), πριν "νυχτώσει νωρίς και για εμάς"... Λοιπόν συνοψίζοντας είχαμε: 4. FFC - Η Απειλή 5. Low Bap Sessions - Vol.1 5 και μισό. TXC - TXC EP "Μέσα από κόκκινα μάτια το κόσμο βλέπω χίλια κομμάτια και ακουμπάω σιγά σιγά όμως τα όνειρα ξεφεύγουν και μεθάω ξενυχτάω λοιπόν παρέα με την κάθε μου στιγμή τους φίλους έχω εδώ νιώθω καλά και απ’την αρχή..." Όπως ίσως κανά δυό θα καταλάβατε και από τον τίτλο της ανάρτησης, στην τρίτη θέση της καρδιάς μου μπαίνει το πρώτο LP των Razastarr, "Όπως λιώνει το κερί". Οι Razastarr, δηλαδή ο Νικόλας και ο Οδυσσέας, δημιιουργήθηκαν το 1993 και έδωσαν μόνο δύο LP και ένα EP. Έκτοτε, έχουν κυκλοφορήσει και προσωπικές δουλειές, αλλά οι Razastarr ολοκλήρωσαν την πορεία τους με ...

Αν σκοπεύετε να πάτε στο Stokkseyri , τότε έχουμε την κατάλληλη πρόταση για να φάτε νοστιμότατο και φτηνό Nephrops norvegicus . Τώρα, βέβαια, θα αναρωτιέστε τι λέμε! Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γυρίσαμε από το δεύτερο νησί το οποίο δεν ήταν ελληνικό, ήταν ευρωπαικό. Και το Stokkseyri είναι μια παραθαλάσσια πόλη στο νότο του νησιού ! Πόλη, που λέει ο λόγος βέβαια, διότι έχει 530 κατοίκους, αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους οικισμούς του νησιού, είναι και παρα είναι!! Πάει η πρώτη απορία και πάμε στη δεύτερη! Τι είναι το nephrops norvegicus (γνωστό και ως langoustine); Είναι το σημαντικότερο εμπορεύσιμο καρκινοειδές στην Ευρώπη και πρόκειται για έναν λεπτό αστακό, χρώματος πορτοκαλί, μήκους 25 cm. If you are planning on visiting Stokkseyri , we can recommend the best place to have tasty and cheap Nephrops norvegicus . And by now, you'll probably have two questions! The answer to the first is that Stokkseyri is a small town in Southern Iceland , with a population of arou...

"...Στην αρχή έκλεισα τα μάτια, μόνο άκουγα και μύριζα. Πιο πολύ ήταν τα θαλερά τζιτζίκια απ'τα δέντρα της ακτής αλλά και οι φωνές των παιδιών και οι θόρυβοι του νερού, τα πλατσουρίσματα και οι βουτιές στη θάλασσα. Στη μύτη μου έριζαν δυο μυρωδιές, τα τηγανητά της καντίνας και η αναπνοή του πεύκου. Κάποια απ'τις τσιρίδες που άκουγα ίσως να ήταν και του γιου μου, που τότε, τη χρονιά της φυγής, ήταν εφτά χρονών..." Το βιβλίο "ανεμώλια", τα λόγια του ανέμου, του Ισίδωρου Σγουρού, καταπιάνεται με την αντρική φιλία, το κυνήγι της χαμένης ευτυχίας και των χαμένων ονείρων... Πέντε φίλοι από τα σχολικά χρόνια, "δραπετεύουν" από τη ζωή τους με ένα ιστιοπλοϊκό και σηκωνουν πανιά προς τη χαμένη τους νεότητα, τη γεμάτη όνειρα και υποσχέσεις για ευτυχία... Για τον Ισίδωρο Ζουργό είχα διαβάσει κατά καιρούς πολύ καλές κριτικές, έτσι αποφάσισα αυτό το καλοκαίρι να διαβάσω κάτι δικό του. Διάλεξα την "ανεμώλια" γιατί το θέμα της μου κέντρισε το ενδιαφέρον....

Τοκ τοκ... Με δέχεστε ή λόγω παρατεταμένης απουσίας προσωπικής επαφής θα μου κλείσετε την πόρτα στα μούτρα; Ας είναι, εγώ μπαίνω γιατί ήρθε η ώρα να χαλαρώσουμε και να επανέλθουμε. Και επιστρέφω στο πρώτο σκέλος του τίτλου. Τέλος. Μετά από 11 συναπτά έτη που διέθετα φοιτητικό πάσο, φέτος θα είναι το πρώτο καλοκαίρι που θα πληρώσω πλήρες εισητήριο... "Ήταν το αντάμωμα μικρό κι ήρθε κι από το πουθενά, μα το'χα χρεός, γι'αυτό το φερα στη σκέψη μου ξανά Και μια που μύρισε παλιό καλοκαίρι αγαπημένο, οσο βαστάει θα το χαρώ το γαμημένο..." Τέλος! 11 καλοκαίρια πριν, τέτοιες μέρες περίπου, είχαμε καταθέσει μηχανογραφικό, και μετά με τον Αντώνη πήραμε το ΚΤΕΛ και κινήσαμε... Και η επιστροφή με τον ΟΣΕ, μετά από κανά 2 βδομάδες, με πολλές πολλές αναμνήσεις. Οι πρώτες διακοπές μόνοι μας και το πιο ανέμελο καλοκαίρι που θυμάμαι! Τουλάχιστον μέχρι το φετινό! "Παλιέ καιρέ μου, καλοί μου φίλοι!! Πω, πω γουστάρω αυτή την όμορφή ζάλη, πίσω στο χρόνο αχ να μπορούσε να μας στείλει ...

Ο τρομερός μου γάτος έφτασε πλέον σε μια ηλικία που δε χρειάζεται εμβόλια, που πονάει το (πρώην) διαλυμένο του πόδι είτε έχει ζέστη είτε κρύο, που ξεχνάει κάπου κάπου τι θέλει να κάνει, που έχει γίνει απίστευτα χαδιάρης (όταν δεν έχει ζέστη), που πεινάει όλη μέρα αλλά δεν του αρέσει το φαγητό του, που νιαουρίζει όταν αλλάζει κρεβάτι, όταν μπαίνει στο σπίτι, όταν βγαίνει στο μπαλκόνι, όταν πάει για ύπνο, όταν ξυπνάει... Αυτή την εποχή με τους (μίνι) καύσωνες χύνεται στο πάτωμα και δεν αντιδρά παρά μόνο αν ζεσταθεί το μέρος που έχει απλώσει την κορμάρα του και μόνο για να πάει δυο βήματα πιο κει! Δεν αντιδρά ούτε στο χτένισμα, αρκείται στη γκρίνια και στο νευρικό κούνημα της ουράς! Ανάμεσα στο φρεσκοσερβιρισμένο φαΐ και το φρέσκο νερό ψυγείου διαλέγει το νερό! Και τα καλύτερα έρχονται! Τρελοτουρίστρια ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τα ταραχώδη νιάτα του, το 1996!

...Ο Μίκαελ έβαλε τη φωτογραφία στην τσάντα του και πήγε στο πάρκο του σιδηροδρομικού σταθμού. Κάθισε έξω και παράγγειλε έναν καφέ με γάλα. Ξάφνου ένιωθε αρκετά ταραγμένος. Στα αγγλικά χρησιμοποιούσαν τον όρο "new evidence", που ακουγόταν πολύ διαφορετικά από το "νέο αποδεικτικό στοιχείο". Ξαφνικά είχε διακρίνει κάτι καινούριο, κάτι που κανένας άλλος δεν είχε δει σε μια έρευνα που είχε βαλτώσει επί τριανταεπτά χρόνια..." Το βιβλίο αυτό μου το έδωσε ο τρελοτουρίστας που του αρέσουν τα αστυνομικά, για να βολευτώ μέχρι να βρω χρόνο για μια καλή βόλτα για προμήθειες σε κάποιο βιβλιοπωλείο... Το διάβασα σχεδόν απνευστί! Έτσι δεν το λένε; Χιχι!! Όντως δυσκολευόμουνα πολύ να το αφήσω, το έκλεινα έχοντας διαβάσει πολλές σελίδες, και το άνοιγα ξανά αμέσως...Μόνο ένα κεφάλαιο ακόμα, σκεφτόμουνα, αλλά κατέληγα να έχω διαβάσει δύο-τρία και να εξακολουθώ να θέλω να διαβάσω κι άλλο... Το βιβλίο, το πρώτο της τριλογίας του Στιγκ Λαρσον ( Stieg Larsson ) Millenium (τα άλλα δύο...

Πριν αρκετό καιρό ο τρελοτουρίστας μου έκανε δώρο το βιβλίο " Martha Stewart's Cupcakes ", ένα βιβλίο για κεκάκια... Παρότι πολλές συνταγές έκαναν τα σάλια μου να τρέχουν και το στομάχι μου να γουργουρίζει δεν είχα δοκιμάσει να φτιάξω καμία...Το είχα σχεδόν ξεχάσει... Έλα όμως που μια Κυριακή του Μαρτίου βρεθήκαμε στο Ναύπλιο ! Και φυσικά ένα "αξιοθέατο" που έπρεπε να Επισκεφθούμε οπωσδήποτε ήταν το μαγαζάκι της Liz και φυσικά να δοκιμάσουμε τα λαχταριστά και πεντονόστιμα (όπως αποδείχθηκε) cupcakes της Liz ! Αυτό ήταν και το κίνητρο για να φτιάξουμε τα δικά μας cupcakes στο καταφύγιό μας λίγο καιρό μετά! Η πρώτη δοκιμή έγινε με τα Cupcakes τριών εσπεριδοειδών (triple-citrus Cupcakes) της Martha Stewart... Για να φτιάξουμε 8 κεκάκια σε μικρές σχετικά φόρμες σιλικόνης χρειαστήκαμε: μισή κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις 1/4 κουταλάκι αλάτι 115 gr ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου μισή κούπα ζάχαρη ξύσμα από μισό λεμόνι, μισό πορτοκάλι και μισό γλυκολέμονο...

Σαν σήμερα, 10 χρόνια πριν η οικογένειά μου κλήθηκε να πάρει μια σημαντική απόφαση...Ναι ή όχι στη δωρεά οργάνων; Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, ιδίως για μένα, που έπρεπε να πείσω κάποιους από τους συγγενείς ότι αν εκείνη μπορούσε να μιλήσει θα έλεγε ένα μεγάλο ναι, από την καρδιά της. Βλέπετε μόνο σε μένα το είχε ζητήσει, "αν ποτέ μου συμβεί κάτι, να δώσετε ό,τι μπορείτε..."Δυστυχώς ήμουν μόνο 18 χρονών τότε και λίγοι με πίστεψαν...και στον πόνο της απώλειας προστέθηκε και η αγωνία να εκπληρώσω την επιθυμία της... Δε θυμάμαι τελικά τι αποφασίστηκε, αλλά οι γιατροί μας το απέκλεισαν...ενδονοσοκομειακή λοίμωξη...Αδύνατη η δωρεά... Αυτό που θέλω να πω με αυτή την ανάρτηση είναι να το μοιραστείτε! Αν θέλετε να γίνετε δωρητές οργάνων βγάλτε την κάρτα δωρητή και μοιραστείτε την επιθυμία σας με όλα τα μέλη της οικογένειάς σας, αφού οι γιατροί ζητάνε πάντα τη συγκατάθεσή τους... Η κάρτα απλώς τους δείχνει το δρόμο που εσείς θα ακολουθούσατε... Σκεφτείτε το ... Τρελοτουρίστρια

Ένα ευχάριστο διάλειμμα στη βόλτα μας στην Πάρμα ήταν το γεύμα στο εστιατόριο " Il Trovatore ". Άλλωστε η πόλη φημίζεται για την κουζίνα της, τα τυριά και τα αλλαντικά της. Το όνομά του το έχει πάρει προφανώς από την ομώνυμη όπερα του Verdi, ο οποίος κατάγεται από ένα χωριό στην επαρχία της Parma, το Le Roncole . A useful break in our walk in the city of Parma was the lunch at the restaurant " Il Trovatore ". Besides, the city is famous for its culinary tradition. The restaurant took its name from the famous opera of Giuseppe Verdi, who was born in La Roncole , a small village in the province of Parma. Ξεκινήσαμε το γεύμα με μια σούπα ημέρας και μια τάρτα με πανσέτα και κρεμμύδια για να μας ανοίξει η όρεξη, και στη συνέχεια ακολουθήσαμε διαφορετικούς δρόμους. Η τρελοτουρίστρια δεν πείναγε πολύ οπότε αποφάσισε να δοκιμάσει ένα ριζότο με κολοκύθα και πανσέτα και ένα πιάτο με άπειρα τοπικά τυριά με μέλι και σπιτικές μαρμελάδες. Αντίθετα, ο τρελοτουρίστας προτίμησε τ...

Πρωταπριλιά σήμερα! Κάνουμε φάρσες λέει! Ποτέ δεν έκανα φάρσες, δεν ήμουνα καλή, δε μπορούσα να σκεφτά κάτι πραγματικά αστείο... Η μοναδική φάρσα που θυμάμαι και ήταν πετυχημένη (κατά κάποιο τρόπο), ήταν συλλογική! Την είχαμε κάνει όλοι οι μαθητές της τάξης μου όταν ήμουν 6η δημοτικού! Ο στόχος ήταν φυσικά ο δάσκαλος. Η παγίδα; Κλασική! Οδοντόκρεμα αντί κιμωλίας! Αντικαταστήσαμε λοιπόν δύο-τρεις κιμωλίες του πίνακα με λευκή οδοντόκρεμα, φτιάξαμε ακόμα και τις άκρες να μην κάνουν μπαμ από μακριά και περιμέναμε το θύμα! Αρχίζει λοιπόν το μάθημα, ο δάσκαλος αρχίζει να γράφει και να γράφει και να γράφει και εμείς σκεφτόμασταν τώρα θα πασαλειφθεί, αχ τη γλίτωσε, να τώρα πλησιάζει, φτου πάλι τη γλίτωσε και άλλα τέτοια! Κι εκεί που φαινότανε όταν η πλάκα μας εξελισσόταν σε φιάσκο σηκώνεται ένας συμμαθητής μας στον πίνακα να λύσει μια άσκηση (ένας από αυτούς που είχαν φτιάξει τις "κιμωλίες") και τσουπ...γεμίζει το χέρι του οδοντόκρεμα!! Και φυσικά στην τάξη έγινε ο κακός χαμός!! Καλό...

Αν αναρωτιέστε τι έπαθε ξαφνικά το google και ερωτεύτηκε τη χημεία, τότε θα πρέπει να σας πω ότι σήμερα συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του γερμανού χημικού Robert Bunsen ! Ο Bunsen επέβλεπε ως διδακτορικούς φοιτητές (μεταξύ άλλων) τους Adolf von Baeyer (Νόμπελ χημείας 1905), Fritz Haber (Νόμπελ χημείας 1918), Philipp Lenard (Νόμπελ φυσικής 1905)... Αν δεν ξέρετε τι είναι ο λύχνος Bunsen μάλλον δε θα ενθουσιαστείτε όσο εγώ (ναι! είμαι nerd!!) Σε όλα τα εργαστήρια χημείας ήταν βασικό εργαλείο. Θερμαίναμε αντιδραστήρια, κάναμε αποστάξεις, καίγαμε αντιδραστήρια, καίγαμε τα μαλλιά και τα μούσια μας (όσοι είχαν)... Σήμερα λοιπόν "γιορτάζει" ο σπουδαίος χημικός Robert Bunsen και μαζί του ένας λύχνος των φοιτητικών μας χρόνων!! Τρελοτουρίστρια

Δε μ'αρέσει καθόλου να πετάω τρόφιμα...Έτσι, κάθε φορά που περισσεύει κάτι προσπαθώ να το "μειώσω, απαναχρησιμοποιήσω, ανακυκλώσω"! Κάποιες φορές προκύπτει κάτι νόστιμο...άλλες πάλι κάτι που απλώς τρώγεται! Αυτή τη φορά, είχε ξεχαστεί στο ψυγείο ένα μπρόκολο, το οποίο είχε αρχίσει να χαλάει...Αφού διασώσαμε όσα μπουκετάκια μπορούσαμε, φτιάξαμε μια ωραιότατη μακαρονάδα...Με τα κοτσάνια όμως, που είναι και λίγο σκληρά, προέκυψε μια πολύ νόστιμη σουπίτσα, με πολύ απλά υλικά (για δύο γεμάτα πιάτα): 5 κουτάλες νερό κοτσάνια από ένα μπρόκολο κομμένα σε μικρά κομμάτια μια μέτρια πατάτα σε μικρά κομμάτια και αυτή μισός κύβος λαχανικών (δυστυχώς δεν είχα πολλά λαχανικά στο ψυγείο) λίγο ελαιόλαδο μια χούφτα φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο λίγα μανιτάρια πλευρώτους σε μικρά κομμάτια (από την παραγωγή μας στο μπαλκόνι) ένα φλιτζανάκι του καφέ ψιλό τραχανά μισό ποτήρι λευκό κρασί αλάτι, πιπέρι, ροζ πιπέρι, θυμάρι λίγη γραβιέρα Αρχικά σκέφτηκα να κάνω κάτι σαν μινεστρόνε, οπότε ξ...

Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας σήμερα, όχι γιορτή...Πώς θα μπορούσε άλλωστε; "Violence against women is never acceptable, never excusable, never tolerable..." Secretary-General Ban Ki-Moon

29 Ιανουαρίου η τελευταία ανάρτηση! Όλο έλεγα να γράψω κάτι και όλο το άφηνα... Θα γράψω κάτι τώρα... Έριξα μια ματιά στο in.gr για τις εξελίξεις στη Λιβύη ...Χαμός γίνεται αλλά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και με προβλημάτισε κιόλας ήταν η ψηφοφορία που έχει στην άκρη δεξιά με ερώτηση "πώς πρέπει να αντιδράσει η Δύση έναντι του καθεστώτος Καντάφι;" Ψήφισα κι εγώ, σχεδόν πάντα το κάνω ακόμα και όταν πρόκειται για χαζομάρες...Δεν ξέρω γιατί...Τέλοσπάντων, ψήφισα γρήγορα γρήγορα και πάτησα να δω τα αποτελέσματα...Τι μου έκανε εντύπωση θα μου πείτε...Ε λοιπόν το 35,03% σε σύνολο 6057 ψήφων (η πλειοψηφία) ψήφισε/επέλεξε τη "στρατιωτική επέμβαση"...Με σόκαρε σχεδόν αυτό το αποτέλεσμα...Όσο και να διαφωνείς με το καθεστώς, όσο και να θλίβεσαι με τα γεγονότα, όσο και να εξοργίζεσαι με τις πράξεις του Καντάφι, όσο και να συμπονάς τους αντικαθεστωτικούς πώς γίνεται να θεωρείς λύση τη στρατιωτική επέμβαση σε μια ανεξάρτητη χώρα; Ποιοί είμαστε εμείς που θα αυτο...

"...Κάποιες μέρες ο μπαμπάς τής έλεγε να ξαπλώσει και πάλι στο κρεβάτι της και να τον περιμένει ένα λεπτό, κι αυτός επέστρεφε παρέα με το ακορντεόν του κι έπαιζε για χάρη της. Η Λίζελ ανακαθόταν στο κρεβάτι και σιγοτραγουδούσε, ενώ τα κρύα δάχτυλα των ποδιών της μαζεύονταν από την αναστάτωση που ένιωθε. Κανείς ως τότε δεν είχε παίξει μουσική για χάρη της..." Το βιβλίο του Markus Zusak το διάβασα λίγο πριν τις γιορτές και την ιδέα μου την είχε δόσει μια ανάρτηση της αναγνώστριας . Πρόκειται για την ιστορία της μικρής Λίζελ, η οποία γνωρίζει τη μαγεία των βιβλίων με τον πιο απροσδόκητο τρόπο...Η ιστορία της Λίζελ θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς γερμανών, και ίσως πράγματι να είναι, που γενήθηκαν πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και προσπάθησαν να επιβιώσουν κατά τη διάρκειά του... Το μόνο σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα αρκετά συγκινητικό βιβλίο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταί του σελίδα! Τρελοτουρίστρια

Και σίγουρα από τους πέντε αγαπημένους ελληνικούς δίσκους δεν μπορεί να λείπουν οι FF.C ., ένα συγκρότημα που μπορεί να μην υπάρχει πιά, αλλά όσο έζησε έμεινε μακριά από τις όποιες διαμάχες και μας χάρισε πολύ όμορφες δουλείες. Ο Σκηνοθέτης, ο Ρυθμοδαμαστής, ο DJ Everlast ήταν τα τρία μέλη του group ενώ μόνο στον πρώτο δίσκο στη Polygram και δεύτερο κατά σειρά προστέθηκε και o DJ Sparky T, που τον είχαμε γνωρίσει τότε και στο "Τελευταίο Θρανίο" του MEGA!! "...Να δεις που τα δάκρυα θα πάψουν να κυλάνε Βουτάμε σ' ένα ποτήρι τα λάθη μας Ξεχνάμε, μεθάμε, και θα 'ναι σαν να ξημερώνει καινούργια μέρα Ο ήλιος διώχνει τα σύννεφα απ' τον αέρα, χαμογελάμε εμείς Κερνάμε μια γουλιά να πιεις Απ' το βαρέλι της ζωής..." Η Απειλή, ο τρίτος κατά σειρά δίσκους του συγκροτήματος είναι κατά τη γνώμη μου και ο καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος. Περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία (με το " Μια Φορά κι Έναν Καιρό " , ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι που ...

Πρώτη φορά που μας βρήκε ο νέος χρόνος μαζί! Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να είσαι με αυτούς που αγαπάς; Όχι λέω εγώ!! Γι αυτό είμαι σίγουρη ότι η νέα χρονιά θα είναι υπέροχη! Πολλά φιλιά και ευχές σε όλους!! Τρελοτουρίστρια