Καλοκαιρινά μυστήρια, εννιά μήνες μετά…
«…Για πες μου κυρ Λοχαγέ μου, πως είναι μέσα πόσοι είναι ρουφιάνοι και πόσοι αυτοί που χουν μπέσα Για πες μου τι γίνεται μ’αυτούς που την πίνουν Μέρος της εκπαίδευσης ή έτσι για να γίνουν; […] Θα πηγαίνω όπου μου λένε οι ανώτεροι μου, για να φαίνομαι παλιός θα σκίζω την παραλλαγή μου…» Ουπς, ξεχάστηκα. Περάσανε 9 μήνες και βγήκαμε. Τι 9 δηλαδή, κοντεύουν 10. Αλλά με το που μας αφήσανε, φύγαμε για διακοπές και δεν έδωσα το παρόν. Κι έτσι λέει η τρελοτουρίστρια ότι παραμελώ το βλογ ετούτο. Ε τι να κάνουμε, αφού ήθελε Επίδαυρο. Οπότε την πήγα να δούμε τραγωδία, Αντιγόνη , σε μια πιο μοντέρνα προσέγγιση. Να πω την αλήθεια, δε με ενθουσίασε, τουναντίον θα έλεγα. Βέβαια οι μπροστά σειρές με το που τελείωσε σηκώθηκαν για standing ovation, που λένε και οι εγγλέζοι. Πάντως κατέληξα ότι δεν είναι για μένα… Ε, αφού είχαμε φτάσει Επίδαυρο, πήγαμε και μέχρι το νησί μας. Είχαμε κάνει τα 3/4 του δρόμου, πίσω θα γυρνάγαμε; Μετά πήγαμε και τις διακοπές που είχε κανονίσει, οπότε πώς να γράψω ...