Βιβλία, βιβλία, βιβλία...

Κατά καιρούς έχω διαβάσει διάφορα βιβλία, για τα οποία δεν έχω γράψει εδώ ούτε λέξη...Αυτή η ανάρτηση λοιπόν είναι αφιερωμένη σε αυτά, έτσι, χωρίς πολλά λόγια...

Η πανούκλα, του Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus), η οποία περιείχε μια από τις ομορφότερες φράσεις που έχω διαβάσει ποτέ σε βιβλίο: "...αυτός ο κόσμος χωρίς αγάπη ήταν κόσμος νεκρός, κι έρχεται πάντα μια στιγμή που κουράζεται κανείς από τους αποκλεισμούς, τη δουλειά και το κουράγιο, και τότε αποζητάει ένα ανθρώπινο πρόσωπο και τη μαγευτική καρδιά της τρυφερότητας..."

Το όνομα του Ρόδου, του Ουμπέρτο Έκο (Umberto Eco): "...Ποιός από μας μπορεί πια να πει αν είχε δίκιο ο Έκτωρ ή ο Αχιλλέας, ο Αγαμέμνων ή ο Πρίαμος όταν πολεμούσαν για την ομορφιά μιας γυναίκας που είναι πια στάχτη της στάχτης;..."

Η ματωμένη εκστρατεία, του Στίβεν Πρέσσφιλντ (Steven Pressfield): "...Δεν υπάρχει τιμή στον πόλεμο, φίλε μου. Μόνο στα έπη.
Τότε τι υπάρχει εκεί;
Νίκη.
Κανείς δε μιλάει.
Νίκη, επαναλαμβάνει ο Λοχαγός απευθυνόμενος σε όλους. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Ούτε η αξιοπρέπεια ούτε η ευγένεια. Κοιτάξτε τον πόλεμο κατάφατσα. Δείτε αυτό που είναι. Θα τρελαθείτε αν δεν το κάνετε..."

Ο ναός, του Pip Vaughan-Hughes: "...Ο μελαχρινός άντρας ξέσπασε σε γέλια. Με ελευθέρωσε, και τα γόνατά μου παραλίγο να με προδώσουν. Χωρίς να τολμήσω να κοιτάξω, είδα ότι ο θύτης μου ήταν ψηλόλιγνος, ντυμένος με ρούχα από φίνο πράσινο δαμασκηνό..."

Φεβρουάριος, του Θοδωρή Γεωργακόπουλου: "...Τώρα βγήκε ο ήλιος πάλι και οι χιονονιφάδες σκόρπισαν. Τις βλέπω εξω απ'το παράθυρο να πετάν στα κουτουρού, όπου της έρθει της καθεμιάς, χωρίς στόχο και σχέδιο..."

Η άλωση της Κωσταντίας, του Γιάννη Μακριδάκη: "...Χαλάρωσε λοιπόν κι έριξε μια ματιά στο ρολόι του τοίχου. Είχε μεσημεριάσει για τα καλά κι εκείνη αποξεχάστηκε εκεί, να διβάζει, σαν πιο ξελαφρωμένη ένιωθε όμως, στην αρχή είχε τρομάξει,..."

Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή, του David Eagleman: "...Δεν υπάρχει άλλη ζωή, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μας δίνεται η ευκαιρία να ζήσουμε για δεύτερη φορά..."

Αλλόκοτες ιστορίες, του Έντγκαρ Άλαν Πόε (Edgar Allan Poe): "...Τυλίγοντας τη γη σαν το ουράνιο τόξο, οι αποχρώσεις της έχουν την ίδια μ'αυτό ποικιλία, ξεχωρίζουν καθαρά, κι όμως ανακατώνονται η μία μεσα στην άλλη..."

Το χιόνι ήταν βρώμικο, του Georges Simenon: "...Ο Φράνκ ήξερε το μέρος που θα παραφυλούσε. Στην οδό Βέρτ, που μοιραία θα την ακολουθούσε ο Ευνούχος για να ανέβει από τη δεξαμενή και να φτάσει στο δρόμο απ' όπου περνούσε το τραμ, υπήρχε ένα παλιό κτίριο χωρίς παράθυρα που το έλεγαν ακόμη βυρσοδεψείο, παρ' όλο που επί δεκαπέντε χρόνια δεν είχαν επεξεργαστεί εκεί ούτε ένα δέρμα..."

Ο αιρετικός (τα χρονικά του αδελφού Κάντφελ), της Ellis Peters: "...Μετά το δείπνο, ο Κάντφελ βγήκε από την τραπεζαρία' το δειλινό ήταν ζεστό κι ανάλαφρο κι έλαμπε από τα αστραφτερό φως ενός ρόδινου ηλιοβασιλέματος..."

Τρελοτουρίστρια