CrazyTourists blogging...

Χτες το μωράκι μας έκλεισε τέσσερις μήνες στην αγκαλιά μας! Και ναι, μας κάνει πολύ πολύ ευτυχισμένους! Είναι ένα υπέροχο μωράκι, υπέροχο!!! Γενικά έχω δείξει τεράστια αυτοσυγκράτηση και δεν της έχω αγοράσει τα πάντα, τα περισσότερα, είτε ρούχα είτε παιχνίδια είναι δώρα (παρεμπιπτόντως, το πιο "άχρηστο" δώρα για ένα μωρό είναι τα ρούχα, πονεμένη ιστορία, η ταχύτητα με την οποία μεγαλώνουν είναι ασύλληπτη!). Έχω κάνει όμως τρεις εξαιρετικά πετυχημένες αγορές! 1. Μάρσιπος αγκαλιάς meitai, Αστεράκι slings , μας έχει σώσει κυριολεκτικά! Είτε πρόκειται για κολικούς, είτε για δημόσιο (και μη) θηλασμό, είτε για ύπνο, είτε για βόλτα...Για τα πάντα! Έχω το ζουζούνι αγκαλιά και ταυτόχρονα τα χέρια μου ελεύθερα (και ξεκούραστα, είναι και αφράτο το τρελοτουριστάκι)!! 2. Ποντικάκι αγκαλίτσας από το Σπίτι της Χαράς . Είναι σχεδόν επίπεδο και πανάλαφρο, ό,τι πρέπει για μικροσκοπικά χεράκια και μικροσκοπικά στοματάκια! Περιττό να σας πω ότι είναι από τα αγαπημένα της παιχνίδια, πάντα...

Γράφω και σβήνω, γράφω και σβήνω... δεν ξέρω ούτε πώς να αρχίσω αυτή την ανάρτηση... Από τότε που ήμουν μικρή, ήμουν πάντα αγοροκόριτσο, δε θυμάμαι να ονειρεύτηκα ποτέ (εκτός από πολύ πολύ πρόσφατα) να φορέσω νυφικό και να κάνω παιδιά. Και πάντα έλεγα, ότι θα σπουδάσω και θα βρω μια δουλειά να είμαι ανεξάρτητη, καλός ο έρωτας αλλά δεν ξέρεις τι γίνεται... Γύρω στο 2010, άρχισα να ακούω αυτό το γνωστό καμπανάκι της μητρότητας (ευτυχώς και ο τρελοτουρίστας είχε ακούσει το αντίστοιχο δικό του), τότε αρχίσαμε σιγά σιγά να ονειρευόμαστε να κάνουμε οικογένεια. Πάντα όμως θεωρούσα δεδομένο ότι θα δουλεύω... Τον Οκτώβριο και έχοντας κλείσει τον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, υποστήριξα (επιτέλους) το διδακτορικό μου και διαπίστωσα ότι δεν έχει και πολύ νόημα να ψάξω για δουλειά σε αυτή τη φάση. Έκατσα λοιπόν σπίτι! Απόλαυσα την εγκυμοσύνη μου, αλλά βαριόμουν και λίγο! Πριν λίγο καιρό παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δουλέψω σε ένα καινούριο ερευνητικό πρόγραμμα, από Οκτώβρη! Αρχικά ενθουσιάστη...