Παιδική χαρά!

Εδώ και αρκετό καιρό, το τρελοτουριστάκι κι εγώ περνάμε περίπου ένα διωράκι παίζοντας στην παιδική χαρά της γειτονιάς.
Το ζουζούνι λοιπόν περνάει υπέροχα εκεί. Κάνει κούνια, τραμπάλα, τσουλήθρα, "κυνηγάει" τα περιστέρια (εγώ δηλαδή, κρατώντας την στην αγκαλιά μου αφού δεν περπατάει), παρατηρεί τα υπόλοιπα (μεγαλύτερα) παιδάκια, γελάει, κυλιέται στο πάτωμα, παίζει με χαρούπια και ξερά φύλλα και πετραδάκια και χαλικάκια, χαιρετάει και κάνει φίλους. Και μετά από όλα αυτά κοιμάται και λίγο!!
Το εντυπωσιακό είναι πως κάθε μέρα, περίπου την ώρα που κανονικά αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε (να τα ετοιμάζω δηλαδή όλα) αρχίζει και η γκρινίτσα του τύπου "άντε, τελείωνε, εδώ μέσα κλεισμένες θα τη βγάλουμε σήμερα;"
Στην παιδική χαρά λοιπόν, βλέπεις τα πάντα... Συμπεριφορές παιδιών, γονιών, παππούδων...
Πράγματα που σε κάνουν πραγματικά να προβληματίζεσαι, να εκνευρίζεσαι, να λυπάσαι ή να χαίρεσαι να τα βλέπεις. Κάποια από αυτά, λέω να τα γράφω κάπου κάπου εδώ!

Για την ώρα προσπαθούμε να βρούμε τους ρυθμούς μας μετά από ένα πολύ δύσκολο μήνα με ίωση που έφερε ωτίτιδα, με δόντια που βγαίνουν και μια απαίσια απεργία θηλασμού...
Κοντεύουν και τα πρώτα γενέθλια του μικρού μας αστεριού, απίστευτο μου φαίνεται πότε κιόλας πέρασε ένας χρόνος! Πότε ήταν μια τόση δα μπουρμπουλήθρα, πότε έφτασα να έχω μια τεραστίων διαστάσεων κοιλιά, πότε κράτησα στην αγκαλιά μου ένα (όχι και τόσο) μικροσκοπικό μωρό και έδινα φιλιά στα πιο υπέροχα πατουσάκια που έχετε δει ποτέ και πότε φτάσαμε να μετράμε λίγες μέρες για τα πρώτα μας γενέθλια ούτε που το κατάλαβα!!
Μια στιγμή είναι τελικά ο χρόνος, μια στιγμή που γίνεται σχεδόν αμέσως ανάμνηση! Γι αυτό ας ζούμε έντονα και υπέροχα και με χαμόγελα και φιλιά και αγκαλιές και γελάκια παιδικά......

Τρελοτουρίστρια