Coffee break... and chat #40
Και να που ήρθε και η δική μου σειρά να φιλοξενήσω τον καφέ!
Ποιον καφέ δηλαδή, καφέ δεν έχω αλλά αν θέλετε κανένα ρόφημα, λίγη λουίζα, λίγο τσάι του βουνού και κανένα χαμομήλι στο τσακίρ κέφι κοπιάστε! Ή μάλλον κοπιάστε έτσι κι αλλιώς, φέρτε μαζί σας την καλή σας διάθεση, μοιραστείτε μαζί μας αγαπημένες σας αναρτήσεις και θυμηθείτε αγαπημένες στιγμές από τα Χριστούγεννα των παιδικών σας χρόνων!
Ποιον καφέ δηλαδή, καφέ δεν έχω αλλά αν θέλετε κανένα ρόφημα, λίγη λουίζα, λίγο τσάι του βουνού και κανένα χαμομήλι στο τσακίρ κέφι κοπιάστε! Ή μάλλον κοπιάστε έτσι κι αλλιώς, φέρτε μαζί σας την καλή σας διάθεση, μοιραστείτε μαζί μας αγαπημένες σας αναρτήσεις και θυμηθείτε αγαπημένες στιγμές από τα Χριστούγεννα των παιδικών σας χρόνων!
Θα ήθελα να
συνοψισω τους κανόνες ή μάλλον τα τιπς:
- Το παιχνίδι
αυτό είναι ένα παρτάκι για κουβέντα και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμα
και αν δεν είναι blogger. Απλά χρησιμοποίησε ένα άλλο social
link που θα ήθελες να μοιραστείς μαζι μας.
- Παρακάλω θα
θέλαμε να δούμε το σχόλιο σου στη σημερινή ερώτηση. Άλλωστε το
σημαντικό στο πάρτυ αυτό είναι να συζητήσουμε και όχι απλά να αφήσουμε
ενα λινκ.
- Μπορούμε να
σχολιάζουμε τις ιστορίες των υπολοίπων...είναι κουτσομπολίστικο πάρτυ
αυτό, θυμάσαι;
- Κανείς δεν
είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τους άλλους. Όμως θα ήταν ευχάριστο να
ρίξουμα μια ματιά στα υπόλοιπα blogs...και ποιος ξέρει...μπορεί να
βρούμε κάτι να μας αρέσει!
- Εαν θέλεις
να φιλοξενήσεις τον καφε στο "σπιτι" σου, απλά στείλε ενα email στο
ef.zin.creations@gmail.com
- Τέλος, ένας
πίνακας στο pinterest έχει δημιουργηθεί Coffee Break and
Chat και όλες οι αναρτήσεις από το πάρτυ θα
καρφιτσώνονται εκεί. Εαν το επιθυμείς μπορείς να το
ακολουθήσεις.
Και όσον αφορά τη σημερινη ερωτηση....
Σχόλια
Αυτό που θυμαμαι ποιο έντονα είναι οι μυρωδιές από την κουζίνα! τα γλυκά της μητέρας μου και της γιαγιάς μου και φυσικά οι θρυλκές συζυτήσεις που είχαν...του στυλ... όχι έτσι τους κουραμιέδες, άλλο βούτυρο βάλε κτλ.
ανεμελια...αυτό νομίζω τα χαρακτηριζει όλα. και κρίμα που δεν το νοιωθω τόσο έντονα πλέον!
Εγώ θυμάμαι ότι κάθε Χριστούγεννα μου έλεγε η μαμά μου ότι άφηνε ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα για να μπει ο Άγιος Βασίλης (γιατί δεν είχαμε τζάκι) και εγώ κοιμόμουν με το φόβο μην δουν ανοιχτή την πόρτα και έρθουν και οι καλικάντζαροι χιχιχι!
Αντωνία ευχαριστούμε για τον καφέ!
Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι το δέντρο (που τότε μου φαινόταν τεράστιο) και την αγωνία να πετύχω τον Άι Βασίλη... αλλά δεν τον πέτυχα ποτέ (κλαψ...) χαχαχαααααααα
Λόγω του ότι ο μπαμπάς μου ήταν ζαχαροπλάστης, θυμάμαι τα χρόνια που δουλεύαμε στο μαγαζί οικογενειακώς και ξενυχτούσαμε για να βγάλουμε τις παραγγελίες. Τότε γκρίνιαζα... τώρα θυμάμαι την εποχή εκείνη με νοσταλγία!
Κατερίνα καλωσήρθες!! Χαχαχα!!! Άλλοι ξενυχτάνε για το έλκηθρο τον Άι Βασίλη και άλλοι για τους καλικάντζαρους!!!!
Καλωσήρθες Mary!!! Αυτέ τις μαζώξεις κι εγώ τις αναπολώ! Όμορφα ήταν!!
Γεια σου Fashion my own way! Ούτε εγώ τον πέτυχα ποτέ... Ποιος ξέρει, ίσως τον πετύχω τώρα ως μαμά!! :)
AriadnefromGreece!
Εγώ με τον αδερφό μου στημένοι να βλέπουμε ταινίες Χριστουγεννιάτικες και να περιμένουμε τον μπαμπά να έρθει φορτωμένος με καλούδια...Υπέροχες αναμνήσεις και δυστυχώς όχι πολλές...
πρώτα απ΄όλα το πρωινό κρυο όταν πήγαινα να πω τα κάλαντα με την αδελφή μου. από τις 6 ήμασταν στους δρόμους. δεν είχε ξημερώσει καλά - καλά.. έτσι όμως έβγαινε το σωστό χαρτζιλίκι! μετά τις 2 το μεσημέρι, γυρίζαμε στο σπίτι.
θυμάμαι επίσης τα γιορτινά τραπέζια. 6-7 άτομα το πολύ.. αλλά τόση χαρά, τόση ευτυχία! τόση καλή διάθεση… λες και τότε οι γονείς μας δεν είχαν προβλήματα..
θυμάμαι τις μπλε γυαλινες μπάλες στο δέντρο μας. κάθε χρόνο μετράγαμε απώλειες.. η στεναχώρια μου, δεν λεγόταν..
τα δώρα..
τα μελομακάρονα..
τα μπισκότα της μαμάς που όλο έτρωγα ένα και μόνον στο ένα δεν έμενα...
κάλαντα στις λίγες γιαγιούλες που έμεναν μόνιμα εκεί και χαιρόταν περισσότερο από εμάς, όταν τα ψάλλαμε...
βασιλόπιττα παραδοσιακή -τραχανόπιττα- από τη γιαγιά και πολλά φλουριά, ένα για κάθε μικρό!
τσιγαρίδες- καβουρμάς από το γουρουνάκι του θείου
μπακλαβάς από την μαμά
γαλακτομπούρεκο από την θεία
σταθερές αξίες!- κάθε χρόνο!
ψωμί και τυρί ψημένο στην ξυλόσομπα από εμάς τα παιδιά
παιχνίδι ατελείωτο με τα ξαδελφάκια και πολλή- πολλή χαρά!!!
ευχαριστούμε, Αντωνία μου, για τον καφέ!
Φιλια :)
Εγω θυμάμαι το χιονισμένο χωριουδάκι μας και χαιρομουνα που είχαμε σόμπα γιατί φοβόμουνα τον Αί Βασίλη (γενικά άντρες με μούσια) και δεν ήθελα να τον πετύχω.. Χαχα