Τύχη!

Οφείλω να ομολογήσω πως οι αναρτήσεις της Ασπασίας, της Μάρθας, της Γιάννας και παλαιότερα της Άσπας με όλα αυτά τα χαριτωμένα που λένε κατά καιρούς τα μαναρια τους, με βάζουν αρκετά συχνά στον πειρασμό να βάζω κι εγω αντίστοιχες αναρτήσεις (η κόρη μου άλλωστε ειναι αστείρευτη πηγή), όμως πάντα διστάζω και δεν το αποφασίζω.
Αυτή τη φορά ομως, αυτό που είπε μου έφερε δάκρυα στα μάτια και μετά από μια προσωπική συνομιλία που είχα με την εγκυμονούσα Μάρθα, αποφάσισα να ετοιμάσω αυτή την ανάρτηση.


Κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου της λέω πόσο πολύ την αγαπώ, όσο πιο συχνά μπορώ. Και το ίδιο κάνω πλέον με το γιο μου.
Της λέω επίσης πολύ συχνά οτι είμαι πολύ τυχερή που είναι το παιδάκι μου.
Πριν λίγες μέρες λοιπόν, είχαμε μια υπέροχη στιχομυθία


Εγώ: "Είμαι πολύ τυχερή μανούλα που έχω εσένα για παιδάκι μου!"
Κ. : "Και το Δ.!" (αναφερόμενη στο μωρό μας). "Και ο μπαμπάς είναι τυχερός!"
Εγώ: "Έχεις δίκιο αγάπη μου!"
Κ. : "Και που έχει εσένα είναι τυχερός ο μπαμπάς!". Και γυρνώντας προς το μωρό: "Κι εκείνη είναι τυχερή που έχει τον αδερφούλη της!"


Αυτό πού με συγκινεί απίστευτα σε αυτό το παιδί, είναι πως λεει πολύ συχνά πράγματα, τόσο γλυκά και υπέροχα, χωρίς να της τα έχει κανείς υπαγορεύσει. Ιδίως σε σχέση με το μωρό, δεν της έχουμε πει ποτέ οτι πρέπει (ή θέλουμε) να τον αγαπάει, ή να κάνει πράγματα μαζί του. Το μόνο που της έχουμε πει είναι πως δεν επιτρέπεται να τον χτυπάει όπως αργότερα δε θα αφηνουμε κι εκείνον να τη χτυπάει. Και όμως, έχει εκδηλώσει απίστευτη αγάπη και τρυφερότητα προς εκείνον και πριν γεννηθεί και τους 2.5 αυτούς μήνες που ειναι στη ζωή μας και ελπίζω αργότερα να μην αλλάξει γνώμη.


Μάρθα, θα ζήσετε μεγάλες στιγμές όταν με το καλό γίνετε τέσσερεις! Ή μάλλον, μεγάλες ζείτε τώρα, ετοιμάσου για γιγάντιες στιγμές!!