Θυμάσαι;

Υπέροχη....

"Ταξίδια παλιά και μυρωδιές και συναισθήματα ζεστά μου φέρνει στο νου αυτή η φωτογραφία...
Τότε, στη λίμνη Πλαστήρα, θυμάσαι; Μια παγωμένη μέρα, στο μικρό παντοπωλείο ενός γέροντα, που μας έφτιαξε ομελέτα και μιλούσε για τη γριά του και το γιο του. Θυμάσαι; Κι έξω χιόνι και η μυρωδιά από τζάκι... Σε ποιο χωριό ήταν; Θυμάσαι;
Και τότε, τα χειμωνιάτικα βροχερά απογεύματα στις Σπέτσες; Που καθόμασταν αγκαλιά και βλέπαμε τα κύματα και τη βροχή; Θυμάσαι; Και η μυρωδιά της θάλασσας μπλεκόταν με τη μυρωδιά της βροχής και των τζακιών.. Οι αγαπημένες μου μυρωδιές στον κόσμο.... Θυμάσαι;
Και τότε; Στην Κίνα; Στον ποταμό Li δεν ήταν; Που καθόμασταν στη βροχή και αγναντεύαμε τους ψαράδες, τα ψαροχώρια, τους μικρού ναούς και τα βουνά τα κρυμμένα στην ομίχλη; Θυμάσαι;
Κι εκείνο το τρένο το θυμάσαι; Κάπου μεταξύ Λονδίνου και Huddersfield ήταν, μέσα από τα βρεγμένα τζάμια χαζευαμε το φεγγάρι από τη μια και το ηλιοβασίλεμα από την άλλη... Θυμάσαι; Με τα δυο παιδιά μας αγκαλιά, λίγο πριν αλλάξουμε ξανά ζωή. Θυμάσαι;
Κι η σκέψη που έρχεται όταν ονειροπολώ... Την έχεις δει στα μάτια μου, θυμάσαι; Όλοι μαζί, εμείς και τα παιδιά μας και οι φίλοι μας, σε ένα ταβερνάκι στο βουνό. Με το τζάκι αναμμένο, τα παιδιά να παίζουν και εμείς να γελάμε ξανά όπως παλιά... Και έξω να βρέχει και να έρχεται η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα από τις χαραμάδες... Μου λείπουν ολα αυτά.... Το έχεις νιώσει, θυμάσαι;
Τα μάτια γέμισαν δάκρυα, σταγόνες σαν αυτές στο τζάμι..."

Η αγαπημένη μου, θεότρελη Ελένη από το Καρυδότσουφλο, μας προκάλεσε σε μια υπέροχη πρόκληση με την ανάρτηση "Εσείς, θα μου πείτε μια ιστορία;".
Η φωτογραφία της μου έφερε στο νου αυτές τις σκέψεις, τις κατέγραψα και έτσι διέψευσα την πεποίθησή μου πως δε θα καταφέρω να γράψω τίποτα πριν εκπνεύσει το 2017!
Ελένη μου σε ευχαριστώ!