CrazyTourists blogging...

Τα κάστανα δε μου αρέσουν πολύ, τα βρίσκω γλυκά και λίγο βαρετά...Ένα από τα αγαπημένα μου γλυκάκια όμως είναι τα marrons déguisés !! Αποφάσισα λοιπόν να τα φτιάξω, χωρίς να ξέρω τη συνταγή!! Μπερδεμα ε; Ναι, αν σκεφτεί κανείς ότι δε μου έκοψε να ψάξω στο internet να τη βρώ! Αυτοσχεδίασα λοιπόν με τα ακόλ ουθα υλικά 10 κάστανα (11 αρχικά, αλλά το ένα το έφαγα σκέτο όταν τα καθάριζα!) 3/4 φλυτζανιού καφέ γάλα 1 κουτάλι σούπας κοφτό κακάο 4 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη άχνη 2 κουταλάκια αλεύρι 1 σοκολατα υγείας (νομίζω 250gr ήταν) λίγο γάλα Αφού έβρασα τα κάστανα και τα άφησα να κρυώσουν, τα καθάρισα καλά καλά και τα έβαλα στο μιξεράκι ώστε να γίνουν τρίμμα. Προκειμένου το κάστανο να γίνει κάτι σαν ζυμαράκι πρόσθεσα το 1/4 του γάλακτος στο φλυτζάνι και ανακάτεψα καλά! Αποφάσισα να κάνω μερικά σοκολατάκια με σκέτο κάστανο και μερικά με κακάο.... Χώρισα λοιπόν το μίγμα στα δύο περίπου και πρόσθεσα το κακάο, τη ζάχαρη και το υπόλοιπο γάλα, ανακάτεψα καλά και έφτιαξα μικρά μπαλάκια. Στη σ

Πριν λίγο καιρό, ψάχνοντας κάτι, το οποίο και δεν βρήκα, έπεσα πάνω σε ένα γράμμα...προς τον Άγιο με τα λευκά γένια και τα κόκκινα ρούχα, που φέρνει τα δώρα στα παιδάκια, με εκείνο το μαγικό έλκηθρο με τους ταράνδους που πετάνε!! Εννοείται πως πίστευα στον Άι Βασίλη...Εδώ πίστευα ότι το βράδυ τα λούτρινα κουκλάκια ζωντανεύουν και παίζουν (μη γελάτε) και αν τυχόν ξάπλωνα και διαπίστωνα πως ένα από αυτά δεν ήταν στη θέση του, σηκωνόμουνα και το έβαζα εκεί που έπρεπε γιατί πώς αλλιώς θα έβρισκε τους φίλους του να παίξει; Μη γελάτε!! Αλήθεια λέω!! Βέβαια πάντα πίστευα ότι στο κόλπο των δώρων ήταν κι οι γονείς! Κατόπιν συνεννόησης ο άγιος έφερνε τα δώρα νωρίτερα και τους τα έδινε και μετά αυτοί τα έβαζαν κάτω από το δέντρο, γιατί πού να προλάβει ο δόλιος τόσα παιδιά σε μια μέρα! Ας επιστρέψουμε όμως στο γράμμα! Αντί να σας πώ τι ζήταγα καλύτερα θα είναι να το διαβάσετε μόνοι σας! Το ροζουλί πλαίσιο είναι σύγχρονη εικαστική παρέμβαση ενώ η λογοκρίθηκαν το όνομα και η διεύθυνσή μου!

... Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: καλε παραληρείς; Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: entelos profanos Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: οκ! γιατί νόμιζα ότι κάτι χάνω!! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: nai alla de m'afineis na paraliriso ligo Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: παραλήρα εσύ! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: afou milas logika de me boithas Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: εγώ δεν βοηθώ; εγώ είμαι ο βοηθός του Αι ΒΑσίλη! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: oi Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: λέει: και συ ο καλικάντζαρος! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: en eimai!!!! Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: είσαι! καλικάντζαρε! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: oxi sou leo!!! ... Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: epistrefoooooo!!!!!!!!!!!!!! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: gurises toso grigoraa? ooooooo Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: να μαι! μα τι ταχύτης! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λέει: o nai Ο χρήστης Τρελοτουρίστας λέει: εεεε! Ο χρήστης Τρελοτουρίστρια λ

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, ίσως και το καλύτερο, είναι το Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Irvin Yalom . Ενώ στην αρχή ήταν λίγο υποτονικό όσο πέρναγαν οι σελίδες γινόταν όλο και πιο καθηλωτικό...Στη μέση περίπου του βιβλίου είχα επηρεαστεί τόσο πολύ που ήταν σαν να είχα μπει στις σελίδες του!! Στο βιβλίο αυτό συναντιούνται ο Fridrich Nietzsche και ο γιατρός Josef Breuer και ανακαλύπτουν μαζί "την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης". Σε αυτό το ταξίδι όμως παίρνει αναπόφευκτα μέρος και ο αναγνώστης... Από τα πιο συγκινητικά και αληθινά σημεία του βιβλίου είναι αυτό... "...το στήθος σου σκάει από αβίωτη ζωή. Κι η καρδιά σου μετράει, τικ τακ, το χρόνο που περνάει. Κι απληστία του χρόνου είναι αιώνια. Ο χρόνος καταβροχθίζει συνεχώς και δεν επιστρέφει τίποτα. Τι τρομερό να σ' ακούω να λες ότι έζησες τη ζωή που σου ανατέθηκε!Και τι τρομερό να αντιμετωπίζεις το θάνατο χωρίς ποτέ να διεκδικήσεις την ελευθερία, παρ' όλο της τον κίνδυνο...." Τρελοτουρίστ

Τα γλυκά είναι η αδυναμία μου...Δε μαγειρεύω, βαριέμαι, αλλά τρελαίνομαι να ψήνω κέικ και μπισκότα! Άλλο ένα κέικ που έφτιαξα για πρώτη φορά έχει ως βάση του το μέλι! Τα υλικά που χρειάστηκα είναι: 250 gr μέλι (έβαλα θυμαρίσιο, αλλά μπορείτε να βάλετε ό,τι σας αρέσει) 125 gr αλεύρι μαλακό 125 gr αλεύρι σκληρό 20 gr baking powder 50 gr ζάχαρη 125 gr γάλα 3 αυγά κανέλα βανίλια ξύσμα από 1 πορτοκάλι και 1 λεμόνι Βάζουμε το μέλι σε ένα κατσαρολάκι και το λιώνουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά. Μόλις λιώσει το απομακρύνουμε από το μάτι και προσθέτουμε το γάλα, τη ζάχαρη και τα αυγά. Ανακατεύουμε πολύ καλά (τα ανακάτεψα στη μεσαία ταχύτητα του μίξερ) και προσθέτουμε το αλεύρι συνεχίζοντας το ανακάτεμα με το χέρι. Τέλος προσθέτουμε τη βανίλια, την κανέλα (έβαλα 1,5 κουταλάκι του γλυκού αλλά νομίζω ότι 1 κουταλάκι είναι αρκετό) και το ξύσμα και ανακατεύουμε λίγο ακόμα. Ρίχνουμε το μίγμα σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και ψήνουμε για 45-55 λεπτά στο φούρνο αφού τον προθερμάνουμε στους 160 βαθμούς.

7 χρόνια πριν, αρxίσαμε το ταξίδι μας! Και ταξιδεύουμε ακόμα!

"...Κλήσεις σε εγκληματίες με παπάκια ξύλο σε επικίνδυνα παιδάκια έξτρα φράγκα από μπαράκια καλό παιδί η μαμά το κάνει μάκια. Σαν τον Zorro θα τιμωρώ με δερμάτινα και Ζ ήμουν στο ζήτα μπροστά μου όλοι πίτα έχω μπιστόλι και στολή θα βρω γυναίκα ένας πολισμάνος μύθος σαν τον Μπέκα..." " Εκ μέρους της κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και εμου προσωπικά εκφράζω την οδύνη για το περιστατικό και ιδίως για το θάνατο του νεαρού παιδιού. Θέλω να διαβεβαιώσω οτι η ερευνα ήδη ξεκίνησε για τις συνθήκες με τις οποίες συνέβη ο θάνατος αυτός, η ερευνα θα οδηγήσει στην ανακάλυψη των αιτίων και των υπαιτίων, θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία και το κυριώτερο η λήψη των μέτρων εκείνων ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα. Η αστυνομία εχει ως σκοπό να είναι δίπλα στον πολίτη, οποιοδήποτε τέτοιο περιστατικό το οποίο μάλιστα εχει αυτή την κατάληξη οχι απλώς είναι καταδικαστέο είναι πέρα και εξω απο τη λογική της αστυνομίας σύμφωνα με το κράτος δικαίου και σύμφωνα με την αποστολή της "

Πριν από λίγο καιρό (23/11) το περιοδικό "Κ", είχε αφιέρωμα στο παιδί... Παρουσίασε παιδικά blog, εκδηλώσεις και δραστηριότητες για παιδιά, θεατρικές παραστάσεις, μουσεία, βιβλιοπωλεία με παιδικές γωνιές...Είχε και κάποιες συνεντεύξεις από παιδιά έκτης δημοτικού έως και πρώτης λυκείου, με σκοπό την "αποκρυπτογράφηση των προτιμήσεων των σημερινών 12χρονων". Οι ερωτήσεις που έγιναν στα παιδιά ήταν σχετικές με το διάβασμα, την τηλεόραση, το παιχνίδι, τη μουσική. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και αποτέλεσε την αιτία αυτής της ανάρτησης ήταν η απάντηση μιας μαθήτριας της δευτέρας γυμνασίου σχετικά με το διάβασμα: "Δεν είμαι υπέρ. Πέρυσι είχα αγοράσει ένα βιβλίο αλλά δεν έφτασα ούτε μέχρι τη μέση. διαβάζω τα περιοδικά μόδας της αδερφής μου: Glamour, Mirror, τέτοια." Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν σοκαρίστηκα από αυτή την απάντηση, αν και κάποια άλλα παιδιά δήλωσαν ότι προτιμούν το διάβασμα ή το γράψιμο από την τηλεόραση, ότι διαβάζουν Harry Potter αλλά και Ζωρζ Σαρρή

...Έξω βρέχει!! Τι καλά! Πού είναι οι γαλότσες μου; Το σκουφί μου; Το μπουφάν; Α στο καλό...Πού τα έβαλα πάλι; Δεν πειράζει! Θα βγώ χωρίς αυτά! Τρέχω έξω και στέκομαι κάτω από τη βροχή! Χορεύω και I'm singing in the rain Just singing in the rain What a glorious feelin' I'm happy again I'm laughing at clouds So dark up above The sun's in my heart And I'm ready for love Let the stormy clouds chase Everyone from the place Come on with the rain I've a smile on my face I walk down the lane With a happy refrain Just singin', Singin' in the rain Dancin' in the rain Dee-ah dee-ah dee-ah Dee-ah dee-ah dee-ah I'm happy again! I'm singin' and dancin' in the rain! Έκανα μια λάθος εκτίμηση όμως και...σπλατσ! Βρέθηκα σε ένα νερόλακο!! Χαχα!! Σαν τα πιτσιρίκια, πλάκα έχουν οι λάσπες τελικά! Ώρα όμως να γυρίσω στο σπίτι...Με περιμένει αναμένο το τζάκι με ένα ποτήρι αχνιστό τσάι κανέλα και ένα τεράστιο κομμάτι κέικ.

"...Τις μακριές, κρύες, ανεμοδαρμένες νύχτες, η λεπτή κουβέρτα δεν είναι αρκετά ζεστή. Ξυπνώ και μένω άγρυπνη, γεμάτη νοσταλγία. Χιλιάδες εικόνες των αγαπημένων μου εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μου. Το δικό του πρόσωπο όμως, με τα αποφασιστικά μάτια κάτω από εκείνα τα σκούρα τσουλούφια, είναι απόν. Δεν τον βλέπω πια στα όνειρά μου...." Ένα βιβλίο-ημερολόγιο μέσα στις φωτιές του πολέμου στο Βιετνάμ , την περίοδο 1968-1970, από την 25χρονη γιατρό Νταγκ Θούι Τραμ... Αυτή είναι η ζωή της στο μέτωπο ενός πολέμου, που της κόστισε τη ζωή... Τρελοτουρίστρια

Οτι έχω ένα γάτο το θυμάστε; Και να μην το θυμάστε δηλαδή, καθόλου δεν πειράζει... Ο γάτος αυτός, λοιπόν είναι αισίως 13,5 ετών!! Ζωή να χει!! Γεράκος; Ίσως...Ηλικιωμένος πάντως σίγουρα!! Το αλτσχάιμερ παρ' όλα αυτά μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα!! Κι εμείς ως ευγενικοί γάτοι ανοίξαμε!! Σιγά μην αφήναμε το μουσαφίρη απ' έξω!! Και από τότε περνάμε μια κρίση ταυτότητας να το πώ; Φάση παλιμπαιδιμού να το πώ; Ας το πω φάση "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν", όπου αυτοί που λαλούν και αυτοί που χορεύουν είναι ο εξής ένας: ο Πιπάκος ντε!! Πρώτο κρούσμα; Μπήκε οικειοθελώς για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια στη γατοφόρο! Αυτό το καλάθι μεταφοράς... Κρούσμα δεύτερο: στο γιατρό που του έκανε τα ετήσια εμβόλιά του, δεν έβγαλε άχνα!! Αλλά άχνα! Χαϊδευόταν κιόλας στο χέρι του γιατρού που νόμιζε ότι μπροστά του ένα αγγελούδι!! Αν πίστευα στους εξωγήινους, θα τους ζήταγα το γάτο μου πίσω!! Τόσο πολύ!! Κρούσμα τρίτο; Άρχισε και πάλι να επιδίδεται στο αγαπημένου του σπορ, μετά από απ

Πάντα μου άρεσαν τα δίχρωμα κέικ, ποτέ όμως δεν είχα φτιάξει ένα... Έτσι αποφάσισα να κάνω μια παραλλαγή μιας αγαπημένης μου συνταγής για κέικ σοκολάτα, και αντί να το κάνω όλο σοκολατένιο, να το κάνω δίχρωμο. Χρειάστηκα 2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 1/2 της κούπας κακάο 1,5 κούπες ζάχαρη 3/4 της κούπας βιτάμ 3 αυγά 1 βανίλια. Το κέικ αυτό φτιάχνεται πολύ εύκολα: Ανακατεύουμε όλα τα υλικά εκτός από το κακάο στο μίξερ, για ένα περίπου λεπτό σε χαμηλή ταχύτητα και μετά για άλλα 3 λεπτά περίπου σε πιο γρήγορη ταχύτητα ώστε η ζύμη να αφρατέψει. Μετά, χωρίζουμε τη ζύμη στα τρία και στο ένα τρίτο ανακατεύουμε καλά το κακάο. Σε μια βουτυρωμένη φόρμα για κέικ απλώνουμε το ένα τρίτο της "άσπρης" ζύμης, από πάνω ρίχνουμε τη σοκολατένια ζύμη και χωρίς να ανακινήσουμε τη φόρμα απλώνουμε και την υπόλοιπη "άσπρη" ζύμη. Ψήνουμε στους 175 βαθμούς για μία ώρα περίπου και μόλις κρυώσει (εγώ ανοίγω την πόρτα του φούρνου και αφήνω τη φόρμα με το κέικ μέσα στο φούρνο για να μην

Δεν έχει φωτογραφία αυτή τη φορά...Σκέτο κείμενο.. Μάλλον δε θα βγαίνει και νόημα...Παραλήρημα... Κάτι με χαλάει αυτό τον καιρό, αλλά δεν ξέρω τι... Ίσως η δουλειά...Μερικές φορές σκέφτομαι ότι όλο αυτό είναι πολύ μεγάλο για μένα...Βλακείες θα πει ο τρελοτουρίστας μου...Δίκιο έχει...Άλλωστε το "αφεντικό" ευχαριστημένο είναι...Δεν είναι τέλεια αλλά πάμε καλά λέει...Τότε τι φταίει; Η moukelis στην τελευταία ανάρτησή της αναρρωτιέται "Πόσο καιρό κάνεις να ξεχάσεις; Πόσο καιρό για να μην θυμάσαι;"...Ποτέ είναι η δικιά μου απάντηση...Δεν ξεχνάς...Μαθαίνεις να ζεις απλώς...Συνηθίζεις...Έχω συνηθίσει...Έτσι νομίζω τουλάχιστον... Μερικές φορές σκέφτομαι ότι έχω κάνει πολλές λάθος επιλογές ανθρώπων...Με ενοχλεί αυτό...Στενοχωριέμαι...Επένδυσα λάθος και τα έχασα...Μετά όμως σκέφτομαι πως έχω επιλέξει και σωστά...Έχω ανθρώπους δίπλα μου που ξέρω ότι θα μείνουν δίπλα μου...Πρώτα από όλους εσύ...Και μετά οι άλλοι...Είμαι πολύ τυχερή που σε έχω...Που σας έχω...Απλώς το ξεχ

Αντιγράφω από τα χτεσινά "Κυανέρυθρα Νέα" , ένα μέρος της άποψης του Κωστή Πιερίδη, από τον Πλανήτη Μπαλα-λάικα ... "...Πριν από περίπου δυόμιση χρόνια ο Αχιλλέας Μπέος εγκατέλειπε το «νεανικά» παράνομο και βυθιζόμενο πλοίο του. Ήταν καιρός άλλωστε. Ο Κ. Τσακίρης μας γέμισε φιλοδοξίες. Επανέφερε το όνομα και το σήμα του συλλόγου, αλλά πολύ περισσότερο επανέφερε πράγματα που θύμιζαν τα διακριτικά χαρακτηριστικά της Νέο Σμυρνιώτικης ονείρωξής μας. Χωρίς φουσκωτούς και καπαρντινάτους. Μαζί του έφερε τον πρώτο πραγματικό προπονητή (από αυτούς που εγώ τουλάχιστον έχω ζήσει) του συλλόγου, τον Έβαλντ Λίνεν. [...] Μην ξεχνάμε ότι όταν οι αδίστακτα προκλητικές φυλλάδες των μαζών μας ζάλιζαν με τους επαίνους της ανάδειξης και χρησιμοποίησης του Νίνη, ο Έβαλντ είχε ήδη ξεθάψει από τα φυτώρια δυό-τρία αμούστακα παιδάκια. Άλλοι έπιασαν άλλοι όχι, αλλά ο σύλλογος συνέχισε μετά από παύση χρόνων να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές. [...] Μια ωραία πρωία η άλλοτε ονείρωξη του Championship man

"...Όλα τα άλλα παιδιά στο σχολείο μου είναι ηλίθια, μόνο που εγώ υποτίθεται πως δεν πρέπει να τα λέω ηλίθια, παρόλο που αυτό ακριβώς είναι. Υποτίθεται πως πρέπει να λέω πως έχουν μαθησιακές δυσκολίες ή πως έχουν ειδικές ανάγκες. Αυτό όμως είναι βλακεία, γιατί καθένας έχει μαθησιακές δυσκολίες. Γιατί το να μάθεις να μιλάς γαλλικά ή το να καταλάβεις τη θεωρία της σχετικότητας είναι δύσκολο. Εξάλλου καθένας έχει ειδικές ανάγκες, όπως ο πατέρας που πρέπει να κουβαλάει ένα μικρό κουτάκι με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες μαζί του για να βάζει στον καφέ του, για να μην παχαίνει, ή η κυρία Πίτερς που φοράει ένα μπες ακουστικό βαρυκοΐας, ή η Σόμπαν που φοράει τόσο χοντρά γυαλιά, που σε πιάνει πονοκέφαλος έτσι και τα δανειστείς. Και κανένα από τα άτομα αυτά δεν είναι Άτομο Με Ειδικές Ανάγκες, παρόλο που έχουν ειδικές ανάγκες..." Αν θέλετε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός "διαφορετικού" παιδιού, τότε μη διστάσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο...Όποια ηλικία και αν έχετε!!

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω μια μουσική ανάρτηση αλλά δεν έβρισκα από που να αρχίσω. Την αφορμή μου έδωσε άθελά του ο αδερφός μου με τα γενέθλιά του, καθώς θυμήθηκα ότι 6 χρόνια πριν, τέτοια μέρα, διάβαζα στα διαδίκτυα την είδηση της διάλυσης των Run DMC, μετά το θανατό του Jason Mizell, ή όπως τον ήξεραν οι περισσότεροι Jam Master Jay, καθώς δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στη δισκογραφία χωρίς το DJ τους. "...And we got the master of a disco scratch There's not a break that he can't catch Jam Master Jay that is his name And all wild DJ's he will tame Behind the turntables is where he stands Then there is the movement of his hands So when asked who's the best, y'all should say: Run-D.M.C. and Jam Master Jay..." Οι Run DMC ήταν ένα ξεχωριστό συγκρότημα και σίγουρα ένα από τα συγκροτήματα που επηρεασαν σημαντικά τα μουσικά μου ακούσματα. Δεν είχαν τον αξεπέραστο πολιτικό στίχο των Public Enemy, το μεγαλείο των Furious Five ή το rappin του KRS One, αλλά σίγουρα εί

"...Καλό ξεκίνημα ρε, για πρωινο έφαγα γκρίνια, με μπαγιάτικα προβλήματα και λίγο γκίνια πήρα μια ανάσα βαθιά να μαζέψω λίγο αέρα όμως το ίδιο μου βρωμάει κι αυτή η μέρα.. Πρωι, πρωι οι ίδιες φάτσες τα ίδια γαμώτο για το ρημάδι της γραμμής που χάθηκε το πρώτο Κι εκεί στο κρύο πόσο γουστάρω, κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω, και θα με χάσετε όλοι και χάρισμά σας η πόλη..." Γυρνάς κάθε μέρα σπίτι σου από την Εθνική Οδό και πληρώνεις 2 ευρώ διόδια. Χρόνια ακους ότι για τους μόνιμους κατοίκους πρέπει να δοθεί κάποια κάρτα. Ακόμα την περιμένεις... Ξαφνικά αποφασίζουν να το κάνουν 2.75 ευρώ το αντίτιμο γιατί δόθηκε λέει σε κάποια ισπανική κοινοπραξία ο δρόμος. Τι λες ρε μαγκα, ένα χιλιάρικο για να πηγαίνω σπίτι μου με το έτσι θέλω; Μα σου λέει, υπάρχει κι άλλος δρόμος να γυρίσετε σπίτι σας. Εμείς είμαστε καλυμένοι... Η απάντηση ότι ο άλλος δρόμος είναι χωρίς φώτα, γεμάτος λακούβες, οδηγούς Ι.Χ. που βιάζονται να πάνε σπίτι, και οδηγούς φορτηγών που αρνούνται να πληρώσουν 10 ευ

Καλημέρα, καλημέρα! Εδώ είμαστε. Δεν ήμασταν εδώ δηλαδή, αλλά τώρα είμαστε... Πάλι λείπατε θα πείτε και με το δίκιο σας! Τα τυχερά της δουλειάς βλέπετε! Ας είναι καλά τα συνέδρια! Αναλυτικά οι εντυπώσεις μας και οι φωτογραφικές μας εμπειρίες θα αποτυπωθούν στο κατάλληλο ιστολόγιο αλλά για να πάρετε μια γεύση από Dubai, κυριολεκτικά, είπαμε να σας παρουσιάσουμε το μενού της τελετής λήξης του συνδερίου, στο υπέροχο Madinat Jumeirah . Να σημειωθεί ότι δεν μέναμε εκεί, μην τρελαθούμε κιόλας! Απλώς τρώγαμε... 1ο Πιάτο: Σολωμός Gravlax , Pastrami , Quenelle και Aioli με Σαφραν 2ο Πιάτο: Σούπα Κουνουπίδι με Κομμάτια Τρούφας Κυρίως Πιάτο: Πιπεράτο Φιλέτο Μοσχαριού και Braised Παϊδάκια Μοσχαριού με Κρεμμυδάκια Κονφι και Σως από Κρασί Merlot Γλυκό: Πάστα Σοκολάτα, Τάρτα Αχλάδι και Smoothie Λεβάντας Σοκολάτας Καλή μας Όρεξη. Υ.Γ. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την Κική . Σε αντάλλαγμα μπορεί πρώτη να πάρει μπουκίτσα από κάθε πιάτο. Άλλωστε της αρέσουν τα γευστικά ταξίδια...

Πριν από λίγους μήνες, ο τρελοτουρίστας μου έκανε δώρο ένα βιβλίο πειρασμό! Ένα βιβλίο γεματο λαχταριστές συνταγές για μπισκότα!! Αποφάσισα λοιπόν να αποχαιρετήσω την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου φτιάχνοντας μια συνταγή από αυτό το βιβλίο...Δεν ήταν εύκολο όμως! Τι να πρωτοδιαλέξεις; Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να φτιάξω σοκολατένια μπισκοτάκια βουτύρου!! Τα υλικά που χρειάστηκα ήταν τα εξής: 1 κούπα αλεύρι 1/2 κούπας ζάχαρη (κανονική ή άχνη, εγώ χρησιμοποίησα κανονική) 1/4 κούπας κακάο 1/4 κουταλάκι του γλυκού αλάτι 1/2 κούπας βούτυρο 1/2 κουταλάκι του γλυκού βανίλια 50 γραμμάρια περίπου λευκή σοκολάτα Ανακατεύουμε τη ζάχαρη, το αλεύρι, το κακάο και το αλάτι και στη συνέχεια προσθέτουμε το βούτυρο και τη βανίλια. Ανακατεύουμε μέχρι το μείγμα να γίνει ομοιογενές. Αν έχουμε κουπ πατ σε σχήμα ρόμβου (περίπου 9 επί 6 εκατοστά) απλώνουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια μέχρι το πάχος της να φτάσει το μισό εκατοστό περίπου και κόβουμε τα μπισκότα μας (θα βγούν περίπου δώδεκα). Αν δεν

Ο τρελοτουρίστας μου έχει γεννέθλια σήμερα!! Να τον χαίρομαι!! Χρόνια του πολλά!! Για ρωτήστε τον κι εσείς πού είναι τα γλυκά!!! Τρελοτουρίστρια UPDATE Τρελοτουρίστα Ευχαριστώ για τις ευχές!! Φέτος δεν προλάβαινα να φτιάξω γλυκάκια και αγοράσαμε μια μικρούλα τούρτα! Έχω κόψει το κομμάτι της τρελοτουριστριούλας μου και της Γλυκοκερασοζουζούνας! Οι υπόλοιποι σερβιριστείτε ελεύθερα!

Μ'αρέσει όταν βρέχει και είναι σαββατοκύριακο. Μ'αρέσει να κάθομαι σπίτι και να χουχουλιάζω. Μ'αρέσει να πίνω τσαγάκι και να τρώω γλυκάκια. Μ'αρέσει να φτιάχνω γλυκάκια!! Το προηγούμενο Σάββατο έβρεχε κι εγώ πίνοντας το κινέζικο τσάι μου στο κινέζικο ποτηράκι μου χάζευα τα σύννεφα και τους έδινα μορφές...Όπως αυτό, που μοιάζει με σκύλο... Δεν είχα όμως γλυκάκι...Ούτε κουλουράκι,ούτε μπισκοτάκι, ούτε κεκάκι...Τίποτα!! Έτσι αποφάσισα την επόμενη μέρα να φτιάξω κέικ και ζήτησα από τον τρελοτουρίστα να μου δώσει καμιά καλή ιδέα. Εκείνος μου έστειλε μια συνταγή από το περιοδικό gourmet. Το απόγευμα της Κυριακής πίνοντας και πάλι τσαγάκι, του βουνού αυτή τη φορά, έπιασα δουλειά!! Έφτιαξα μια παραλαγμένη εκδοχή της συνταγής που μου έστειλε ο τρελοτουρίστας. Αν θέλετε κι εσείς να φτιάξετε το ίδιο κεκάκι θα χρειαστείτε υλικά και οδηγίες (σε παρενθέσεις τα υλικά της αρχικής συνταγής): 1/2 φλιτζάνι βούτυρο (ή μείγμα βουτύρου-ηλιελαίου) και λίγο ακόμα για τη φόρμα (1/2 φλιτζάνι στα

Σήμερα το πρωι ξύπνησα πολύ ορεξάτος... Είχα κοιμηθεί πάνω από 8 ώρες μετά από καιρό, είχα μια γεμάτη μέρα μπροστά μου και κατέβαζα το καινούριο CD του Steve. Το' καψα και μπήκα στο αμάξι 10 λεπτά νωρίτερα από το αναμενόμενο... Στην εθνική είχε τη συνηθισμένη κίνηση από το γέφυρα της Λυκόβρυσης και πέρα, οπότε κατεβασμένο παράθυρο και Steve στα ηχεία για να περάσει η ώρα.. Είχε και δροσιά και ήμασταν άνετοι! Βγαίνω στην έξοδο και πιάνω τους δρόμους της πρωτευούσης αλλά η ουρά δεν σταμάτησε. Αντιθέτως, επύκνωνε... Λέω κανά τρακάρισμα θα χει, δεν πειράζει... Θα περάσει! Η κατάσταση όμως χειροτέρευε... "...Είμαι απ'τη χώρα των γραμμάτων, των τεχνών και των καλλιτεχνών, αμέτρητων τηλεθεατών και καναλίών Από τη χώρα των ασυνείδητων κληρικών, των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών, Τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, της γράφικης αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ.. Τη χώρα των αντιπάλων οικογενειών και κατ'επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιρειών..." Μετά από

Την προηγούμενη εβδομάδα, εντελώς τυχαία, παρακολουθώντας τους Παρολυμπιακούς αγώνες είδα μια διαφήμιση της ΕΤ1 για μια ταινία που θα προβαλλόταν στα πλαίσια της θεματικής ενότητας "Νέο σινεμά από όλο τον κόσμο". Η ταινία λέγεται "Matrubhoomi" , ή αν προτιμάτε "Έθνος χωρίς γυναίκες", είναι δημιουργία του Ινδού σκηνοθέτη Manish Jha και κυκλοφόρησε το 2003. Την ίδια χρονιά κέρδισε και 4 κινηματογραφικά βραβεία: Βραβείο διεθνούς κριτικής στο μη διαγωνιστικό σκέλος του φεστιβάλ Βενετίας Βραβείο κοινού καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Kozlin της Πολωνίας Βραβείο κοινού καλύτερης ξένης ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ ινδικού κινηματογράφου της Φλορεντίας Ο τίτλος μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα να την παρακολουθήσω αν και άρχιζε πολύ αργά, 12:00 τη νύχτα. Η ταινία έχει ως αφορμή την συνήθη πρακτική στη ασιατική αυτή χώρα (αλλά και στην Κίνα) τα θηλυκά βρέφη να χαρακτηρίζονται ανεπιθύμητα τόσο πριν (πολλές εγκυ

"...Θου κύριε το στόματί μου… Ήρθα μόνος μου δεν ήρθε το καλό μαζί μου..." Την ετοιμάζω 2-3 μέρες την ανάρτηση και όλο λέω να τη βάλω αλλά όλο κάτι με σταματάει. Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με ένα τέτοιο ζήτημα, βλέπετε, για πολλούς λόγους. Αλλά δεν κρατιέμαι με όλα αυτά που βλέπω και διαβάζω. Άκου λεει σας αγαπάμε και προσευχόμαστε για όλους σας! Και μεις ρε μεγάλε, άμα μας χαρίζανε μια λίμνη και μας την ανταλάσσανε με ένα δάσος θα τους αγαπάγαμε όλους! Δεν είμαστε αχάριστοι... "...Φορέσες πάλι τα καλά σου, τα άμφια τα ακριβά σου, Μπήκες μες στη Mercedes κι άντε γειά σου... Με μπράβους μηπως παρεκτραπεί κανάς πιστός, μήπως είχε φρουρά προσωπική κι ο Χριστός;" Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, επέπληξαν, λέει, ιερωμένο γιατί πήγε να αγοράσει το i-phone. Έχουν και θράσος δηλαδή... Δεν κοιτάνε όσο βγαίνουν στη φόρα καθημερινά και τους πείραξε που πήγε ο "χριστιανός" να πάρει ένα τηλέφωνο. Από την τσέπη του, άλλωστε υποθετω πως τα βαλε. Εκτός αν πήρε

-Ποιος έχει προτεραιότητα στους δρόμους της Κίνας; -Πόσο νόστιμη μπορεί να είναι η πάπια Πεκίνου στο Πεκίνο; -Πόσες μπαταρίες μπορεί να έχει στις αποσκευές του ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του..."φωτορεπόρτερ"; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά! Ως γνήσιοι τρελοτουρίστες αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη! Ω ναι! Πήγαμε Κίνα!! Ως εκ θαύματος η τεράστια εξυπνάδα μας, μας ώθησε να πάμε με γκρουπ και όχι μόνοι μας όπως σε όλα τα προηγούμενα και πιθανότατα σε όλα, ε καλά...στο 99,999%, τα επόμενα ταξίδια μας!! Αυτό σήμαινε πως όλες μας οι μετακινήσεις θα γινόντουσαν με πούλμαν, με Κινέζο φυσικά οδηγό, συνήθως της φυλής των Χαν ! Άνεση και ασφάλεια!! Χαχα!! Άνετα ναι! Με ασφάλεια όμως; Μπααααα!! Οι οδηγοί κάθε είδους, οδηγούσαν σαν τρελοί! Χωνόντουσαν μπροστά από άλλα πούλμαν, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, πεζούς, οι οποίοι χωνόντουσαν σε άλλους κλπ, από κάθε πιθανή κατεύθυνση! Προσπερνούσαν από δεξιά, έστριβαν όπου ήθελαν, οδηγούσα

Η φλόγα , η σημαία , ο ύμνος , οι αθλητές, τα ρεκόρ, τα μετάλλια, οι πανηγυρισμοί, οι απογοητεύσεις, το ντόπινγκ, τα εισιτήρια, οι θεατές, τα στάδια... Αυτή η είναι η μια πλευρά των αγώνων!! Η άλλη πλευρά των αγώνων είναι τα...γραμματόσημα!! Σήμερα, που η ολυμπιακή φλόγα φωτίζει τη " φωλιά του πουλιού " και η ολυμπιακή σημαία ανεμίζει στον αέρα της κινεζικής πρωτεύουσας , αποφάσισα να σας δείξω κάποια από τα αγαπημένα μου γραμματόσημα περασμένων αγώνων ... Για να δούμε: Από τη Ρουάντα για τους αγώνες στην πόλη του Μεξικό το 1968. Από τη Ρωσία και το Μίσα με αγάπη για τους ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας το 1980. Ένα υπέροχο φεγιέ από την Ουγγαρία για τους αγώνες του 1988 στη Σεούλ . Ένα από τα τρία υπέροχα φεγιέ της Ελλάδας για την Ατλαντα και τα 100 χρόνια των Ολυμπιακών αγώνων, του 1996 φυσικά. Από το μακρινό Βανουά το υ για τους αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ . Τρελοτουρίστρια

Αν θέλετε να μάθετε πού πάμε ..... δείτε εδώ !! Καλά να περάσουμεεεεε !!!! Θα τα πούμε σε λίγες μέρες !! Φιλιά !!

Η κατάσταση στον ελληνικό τουρισμό έχει φτάσει στο ναδίρ…Δεν υπάρχει κράτος παιδί μου σου λέω. Άκου να δεις τι έπαθα τούτο το ΣΚ. Είχαμε πάει με την τρελοτουρίστρια στο νησί, το γνωστό καλέ που πάμε όποτε δεν προλαβαίνουμε να κανονίσουμε κάτι πιο μακρινό. Εδώ δίπλα… Και στο δίπλα ενοικιαζόμενο είχε 3 ξανθά και εντυπωσιακά κορίτσια από το Βορρά, τον πολύ Βορρά. Οι πολυλογίες είναι περιττές από τη στιγμή που είχα πάει με την τρελοτουρίστρια, καταλαβαίνετε, τα τυπικά. Αν, παρ’ ελπίδα, είχα πάει με δυο τρεις φίλους ίσως να είχε νόημα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, να βάζαμε κι ένα κόκκινο Χ εκεί ψηλά ψηλά στην ανάρτηση και να σας τα έλεγα όλα. Τεσπα, ξεφύγαμε! Άλλο είναι το θέμα μας. Γνωριστήκαμε με τα κορίτσια και καθώς μας είδαν ότι είμαστε almost dopioi, μας ρώτησαν που να πάνε για μπάνιο, που να πάνε να φάνε, που να πιούνε… Μη γνωρίζοντας τις νέες εξελίξεις και επειδή ήταν ασπρούλες, τους συστήσαμε μια κοντινή παραλία με ομπρελίτσες (μην αρπάξουνε από τον ήλιο) και μπαράκι να