Κλειδωμένες Ξαπλώστρες και Ξεκλείδωτες Απλώστρες

Η κατάσταση στον ελληνικό τουρισμό έχει φτάσει στο ναδίρ…Δεν υπάρχει κράτος παιδί μου σου λέω. Άκου να δεις τι έπαθα τούτο το ΣΚ. Είχαμε πάει με την τρελοτουρίστρια στο νησί, το γνωστό καλέ που πάμε όποτε δεν προλαβαίνουμε να κανονίσουμε κάτι πιο μακρινό. Εδώ δίπλα… Και στο δίπλα ενοικιαζόμενο είχε 3 ξανθά και εντυπωσιακά κορίτσια από το Βορρά, τον πολύ Βορρά. Οι πολυλογίες είναι περιττές από τη στιγμή που είχα πάει με την τρελοτουρίστρια, καταλαβαίνετε, τα τυπικά. Αν, παρ’ ελπίδα, είχα πάει με δυο τρεις φίλους ίσως να είχε νόημα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, να βάζαμε κι ένα κόκκινο Χ εκεί ψηλά ψηλά στην ανάρτηση και να σας τα έλεγα όλα. Τεσπα, ξεφύγαμε! Άλλο είναι το θέμα μας.

Γνωριστήκαμε με τα κορίτσια και καθώς μας είδαν ότι είμαστε almost dopioi, μας ρώτησαν που να πάνε για μπάνιο, που να πάνε να φάνε, που να πιούνε… Μη γνωρίζοντας τις νέες εξελίξεις και επειδή ήταν ασπρούλες, τους συστήσαμε μια κοντινή παραλία με ομπρελίτσες (μην αρπάξουνε από τον ήλιο) και μπαράκι να περάσουνε καλά. Άλλωστε, εκεί θα πηγαίναμε κι εμείς οπότε ήταν ευκαιρία να γνωριστούμε και με μαγιό. Εμείς φτάσαμε νωρίτερα, γιατί θέλανε να ετοιμαστούνε λέει, οπότε δώσαμε ραντεβού εκεί.

Η παραλία πήχτρα, πολύς κόσμος, όλες οι ξαπλώστρες γεμάτες εκτός από καμιά εικοσαριά από δαύτες που ήταν δεμένες με αλυσίδα ανά δύο γύρω από μια ομπρέλα. Περίεργο θέαμα. Ήμασταν έτοιμοι να αναρωτηθούμε τι παίζει με αυτές, αλλά ως εκ θαύματος ένα ηλικιωμένο ζευγάρι αποφάσισε να αφήσει τη δικιά του ομπρέλα ακριβώς μπροστά μας οπότε ορμήσαμε και τη γραπώσαμε! Μετά, από 2-3 λεπτά εμφανίζεται ξανθιά σερβιτόρα λέγοντας μας: “Would you like something to drink?” Η τρελοτουρίστρια ήταν έτοιμη να βάλει τα γέλια αλλά μάλλον την τρόμαξα λέγοντας της: “Όχι ευχαριστούμε” με ένα αρκετά νυσταγμένο ύφος όποτε έφυγε χωρίς δεύτερη συζήτηση. Ξαπλώσαμε, αλείψαμε τα λάδια στα κορμιά μας, σκάσαμε και τα δέκα γιούρο για το σετ ξαπλώστρες-ομπρέλα και περιμέναμε.
Μετά από λίγο εμφανίστηκαν οι φίλες μας, αλλά δεν στάθηκαν τόσο τυχερές ώστε να βρουν άδεια ομπρέλα. Όταν πήγαν να ρωτήσουν για τη χρησιμότητα των κλειδωμένων ξαπλώστρων η γνωστή ξανθιά τους απάντησε σε άπταιστα αγγλογαλλικά: “They are réservées…” οπότε τα κορίτσια μας βολεύτηκαν με ένα ποτάκι στο μπαρ. Στη διάρκεια της παραμονής μας στην πλαζ έγιναν κι άλλα τραγελαφικά, όχι με τα κορίτσια μας, αλλά με τα κλειδωμένα σετ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα κύριος με 3 παιδάκια, ο οποίος ζήτησε από την γλωσσομαθή υπάλληλο να βάλει την ψάθα του στη σκιά της ομπρέλας για να κάτσουν τα παιδιά και όταν έρθει εκείνος που έχει κλείσει το σετ θα έφευγαν. Εκείνη αντιστεκόταν σθεναρά και δυστυχώς δεν έκατσα να δω το τέλος του επεισοδίου. Είχε ετοιμαστεί ο φραπές βλέπετε και ο πρώτος καφές της ημέρας είναι πάνω από όλα…Και πες ρε μάστορα ότι θες να βάλεις ομπρέλες στην παραλία, και πες ότι θες να τις κλειδώνεις για να τις δίνεις σε όποιον θες εσύ. Αφού σε αφήνουν να τις βάλεις, δικές σου είναι, βάλτες όπου θες και σε όποιον θες. Άσε, όμως χώρο και για τους υπόλοιπους να βάλουν τις δικές τους, ή τουλάχιστον να απλώνουν τις πετσέτες τους. Και μην πεις ότι χώρος είναι τα δυο τετραγωνικά δίπλα στη προβλήτα που ξεκινά το φουσκωτό για τα θαλάσσια σπορ και ούτε εσύ θα άφηνες το παιδί σου να κάνει μπάνιο εκεί…Πάλι ξέφυγα. Αχ! Τι να κάνω ξεχειλίζω από αγανάκτηση…

Εμείς συνεχίσαμε τη μέρα μας, φάγαμε, είδαμε και το μπάσκετ με κάτι φίλους και το βραδάκι που γυρίσαμε σπίτι τι να δω, τα μαγιό και η μια πετσέτα των κοριτσιών είχε πέσει στο πάτωμα κοντά στο μπαλκόνι μας. Σαν καλός γείτονας, τους χτύπησα την πόρτα, ελπίζοντας να ψάχνουν το μαγιό τους να το φορέσουν. Εν τέλει, βγήκε η μια από δαύτες και μαζί διαπιστώσαμε ότι είχε σπάσει το σκοινί από την απλώστρα τους, Μέσα μου, ξύπνησε το πνεύμα του Ξένιου Διός και αποφάσισα να δείξω στα κορίτσια και το άλλο πρόσωπο της ελληνικής φιλοξενίας. Don’t worry, της είπα, my aplostra is ok and unlocked! We will put it there…Την άλλη μέρα δεν τις πολυείδαμε, καθότι προτιμήσαμε μια λιγότερο πολύβουη παραλία, ένα χαμένο στα σοκάκια μεζεδοπωλείο και το σπίτι του ξαδέρφου για να δούμε Πανιώνιος-Νάπολη, αλλά για αυτά θα γράψουμε στο ταξιδιωτικό ιστολόγιο. Ελπίζω τουλάχιστον να βελτίωσα την άποψη των κοριτσιών για την ελληνική φιλοξενία.

CrazyTourist1

Y.Γ. Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα για πέρα φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία.