CrazyTourists blogging...

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από εκείνη την πρώτη, μαγική στιγμή, που ένιωσα το θαύμα της μητρότητας ξανά. Από εκείνη τη στιγμή που ακούμπησαν επάνω μου ένα ακόμα τόσο δα μωράκι. Πόσο μικρός μου φάνηκε! Μικροσκοπικός, αν και μεγάλο μωρό (και αυτός). Στα μάτια μου, το μετρο σύγκρισης ήταν η κόρη μας. Η κόρη μας που ξαφνικά, μέσα σε λίγες ώρες σα να μεγάλωσε μια στάλα. Ολόκληρο κορίτσι. Κι αυτός ο μικρός, γυμνός στην αγκαλιά μου, συνδεδεμένος ακομα μαζί μου με το λώρο, έμοιαζε σαν ποντικάκι. Ενα ποντικάκι 54cm και 3.6 κιλά. Και μετα από λίγο θήλασε για πρώτη φορά. Και ένιωσα όπως την πρώτη φορά. Λες και δεν το είχα ξαναζήσει. Γιατί όντως δεν το είχα ξαναζήσει, όχι με αυτό το μωρό, ήταν ολα διαφορετικά και τόσο ίδια. Τα αγγίγματα διαφορετικά, οι ήχοι, τα βλέμματα. Διαφορετικά, μα και ίδια. Και η θαλπωρή, η αγάπη...τόσο ίδια με εκείνη την πρώτη φορά, και ταυτόχρονα τόσο διαφορετική. και λίγες ώρες μετά η άνοιξή της ζωής μας γνώρισε τη χιονονιφάδα μας, το μωρό της μεγαλύτερης νύχτας του χει

Που λέτε λοιπόν ο τρελοτουρίστας κι εγώ, έχουμε έναν πολύ καλό φίλο, το Γιάννη. Ο Γιάννης λοιπόν, αγαπάει πολύ τη φωτογραφία. Πολύ όμως. Τα τελευταία χρόνια είναι συνεχώς με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Πριν λίγο καιρό λοιπόν έφτιαξε το site του και ένα μαγαζάκι στο etsy ώστε να μοιράζεται με όλους τις φωτογραφίες του. Εμένα μου αρέσουν πολύ, μας έχει ήδη φτιάξει δυο κάδρα τα οποία έχουμε στο σαλόνι μας και φυσικά ζαχαρώνω κι άλλα. Σκεφτήκαμε λοιπόν να κάνουμε ένα διαγωνισμό, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς το Γιάννη μας. Το δώρο θα είναι η φωτογραφία που θα διαλέξετε από το site ή το μαγαζάκι του στο etsy, τυπωμένη είτε σε φωτογραφικό χαρτί είτε σε καμβά. Εγώ, θα σας πρότεινα τις δικές μου αγαπημένες. Λεπτομέρειες διαγωνισμού 1. Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα 5/12 Μέχρι και τις 20/12 τα μεσάνυχτα 2. Δεκτές γίνονται συμμετοχές μόνο από Ελλάδα 3. Ο καθένας έχει δικαίωμα για μία μόνο συμμετοχή 4. Η κλήρωση του νικητή θα γίνει μέσω του random.org και θα ενημερωθεί με ema

Πριν από καιρό η αγαπημένη μου Γιάννα, μου είχε ζητήσει να γράψω ένα κείμενο για το tandem, τον δηλαδή ταυτόχρονο θηλασμό παιδιών διαφορετικής ηλικίας. Αυτό το κείμενο της το χρωστάω και προσπαθώ καιρό να το γράψω. Είναι δύσκολο τελικά... Γιατί περιλαμβάνει πολλές εικόνες οι οποίες δυστυχώς αποτελούν ταμπού. Όχι ότι με νοιάζει ή με επηρεάζει κάπως το γεγονός αυτό, αλλά να... Πώς να γράψω για το tandem χωρίς να γράψω για το θηλασμό νηπίου; για το θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; για τον ελεύθερο θηλασμό πάντα και παντού; για τον αποκλειστικό θηλασμό; Γράφοντας και σβήνοντας, κυρίως σβήνοντας, έγραψα αυτό το κείμενο πριν λίγο καιρό. Είναι όσο καλύτερο γίνεται, as good as it gets που λένε και στο τροπικό Huddersfield. "Πριν λίγο καιρό ανέβασα στο προφίλ μου στο fb αυτή τη φωτογραφία: Αν κοιτάξετε καλά, θα δείτε πως δεν κρατάω απλώς τα παιδιά μου αγκαλιά. Ναι, ο μικρός μου, (5,5 μηνών τότε), θηλάζει. Αν κοιτάξετε λίγο καλύτερα, θα δείτε πως και η μεγάλη μου (3 ετών κ

Να λοιπόν που ήρθε ο καιρός για τη φετινή ανταλλαγή χειροποίητων χριστουγεννιάτικων καρτών, την Handmade Xmas Card Swap 2016. Η ιδέα φυσικά ανήκει στην αγαπημένη μας Ασπασία του My Lovable Baby  η οποία όμως φέτος τρέχει και δε φτάνει. Έτσι, επειδή ας το παραδεχτούμε, λατρεύουμε να φτιάχνουμε και να λαμβάνουμε χριστουγεννιάτικες κάρτες, τη διοργάνωση την ανέλαβε η Μάρθα κι εγώ. Φέτος μάλιστα, αποφασίσαμε να βάλουμε και τη δική μας, μικρή πινελιά: εάν κάποιος δε μπορεί (ή δε θέλει) να φτιάξει τη δική του κάρτα, μπορεί να επιλέξει να αγοράσει μία, την οποία θα γεμίσει ευχές και θα τη στείλει με όλη του την αγάπη. Ας δούμε λοιπόν μερικούς βασικούς κανόνες: 1. Για να δηλώσετε συμμετοχή, θα πρέπει να συμπληρώσετε τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα. Τα προσωπικά σας στοιχεία, εννοείται πως θα παραμείνουν εμπιστευτικά και μόνο ο μυστικός αποστολέας θα γνωρίζει τη διεύθυνση του παραλήπτη που θα του ανατεθεί τυχαία. Η φόρμα συμμετοχής θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 14/11 τα μεσάνυχτα .

Όσοι έχετε pinterest θα ξέρετε ότι είναι μεγάλο κόλλημα. Για εμένα τουλάχιστον είναι. Μαζεύω όλων των ειδών τις ιδέες, τις περισσότερες τις έχω να βρίσκονται, όμως κάποιες λίγες προσπαθώ να τις πραγματοποιήσω. Μια από αυτές ήταν να φτιάξω " Μαλακά πρέτσελ με δεντρολίβανο, γεμιστά με μοτσαρέλλα και παρμεζάνα ". Τη συνταγή δε θα την αντιγράψω στο blog, μπορείτε να τη δείτε με αναλυτικές οδηγίες πατώντας τον παραπάνω σύνδεσμο. Θα γράψω όμως μερικές παρατηρήσεις... Παρότι έχουμε εδώ και χρόνια κουζινομηχανή με γάντζο, που φτιάχνει δηλαδή ζυμάρι για ψωμί, ως τώρα ζύμωνα με το χέρι. Με δύο παιδιά όμως πλέον, εκ των οποίων το ένα 10 μηνών (πότε κιόλας;) και κρεμασμένο επάνω μου ως μαϊμουδάκι, δεν είχα το κουράγιο να ζυμώσω. Αναρωτιέμαι γιατί δεν το είχα κάνει και πιο παλιά! Το ζυμάρι έγινε απίστευτα αφράτο και φούσκωσε όσο ποτέ άλλοτε! Επειδή ξέχασα πως στον κήπο έχουμε δεντρολίβανο, έβαλα δύο κουταλιές της σούπας ξερό, αντί φρέσκο. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικότατο.

“Υποστηρίξτε τις μητέρες να θηλάσουν, οποτεδήποτε, οπουδήποτε” Στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού*, το    ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ διοργανώνει τον 7ο Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό σε περισσότερες από 50 πόλεις σε όλη την Ελλάδα! Για την Αττική την διοργάνωση έχει αναλάβει και φέτος η  “ Ομάδα Εθελοντών και Υποστηρικτών Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας Αττικής ” https://www.facebook.com/groups/Attiki.Thilasmos/ και σας προσκαλεί την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 11:00 π.μ. (προσέλευση) σε μια εκδήλωση γιορτή για τον μητρικό θηλασμό! Καθώς ο θηλασμός είναι ελεύθερος και δεν υπακούει σε ωράρια, τα μωράκια που θα θέλουν να θηλάσουν γύρω στις 12.00 μ. θα καταμετρηθούν την ίδια ώρα στις συμμετέχουσες πόλεις της χώρας! Σε αυτή τη γιορτή μας δίνεται η αφορμή μητέρες - μέλη των ομάδων του Δικτύου μας να ευαισθητοποιήσουν, να αφυπνίσουν και να υποστηρίξουν τις νέες

Τα παιδιά είναι χαρά, ευτυχία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τα παιδικά γέλια και τίποτα πιο τρυφερό από δυο μικρά χεράκια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό σου. Το ξέρω αυτό, το νιώθω κάθε μέρα. Μη με παρεξηγήσετε. Τα αγαπώ τα παιδιά μου. Περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό προφανώς. Η καρδιά μου χτυπάει γι αυτά, χαμογελώ οταν χαμογελούν, δακρύζω όταν δακρύζουν. Τα έκανα απολύτως συνειδητά με έναν άνθρωπο υπέροχο, που αγαπώ πολύ και με τον οποίο θελω να γεράσω αγκαλιά. Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο να περάσει η μέρα; γιατί με ρουφάει η γκρίνια; γιατί νιώθω να πνίγομαι στις φωνές, τα κλάματα, τις υστερίες; ξέρω πως έχω δυο ήλιους αστραφτερούς μέσα στο σπίτι μου αλλά συχνά δε βλέπω το φως τους. Γιατί μια στιγμή χαράς είναι ακριβώς αυτό, μια στιγμή, ενώ μια στιγμή γκρίνιας δεν τελειώνει ποτέ; Ίσως φταίω εγώ, δεν ξέρω. Ίσως το δικό μου μυαλό είναι έτσι φτιαγμένο, να διογκώνει τα δύσκολα, να χάνει το φως οταν εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα. Δεν ξέρω...

Για το postcrossing σας είχα μιλήσει πριν από δύο περίπου χρόνια. Αυτό που δε σας έχω πει, είναι πόσο πολύ αρέσει στη μικρή μας να λαμβάνουμε κάρτες από όλο τον κόσμο, να κοιτάμε τις φωτογραφίες, να διαβάζουμε τα μηνύματα και να μιλάμε για τις χώρες προέλευσης, Μια μέρα λοιπόν, έλαβα μια κάρτα με ένα υποβρύχιο, από τη Σλοβενία. Αφού διαβάσαμε το μήνυμα του αποστολέα και ακούσαμε το yellow submarine των beatles αρκετές φορές και διαβάσαμε και για τη χώρα και τη βρήκαμε στο βιβλίο της με τους χάρτες και βρήκαμε και τη σημαία της, μου γεννήθηκε μια ιδέα. Να κρεμάσουμε στο σαλόνι μας έναν παγκόσμιο άτλαντα, να κολλάμε τις κάρτες που λαμβάνουμε και μέσω διάφορων παιχνιδιών να μαθαίνουμε για τις χώρες από τις οποίες προέρχονται.  Για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η δραστηριότητα, έφτιαξα στο κορίτσι μας ένα δικό της λογαριασμό στο postcrossing, να στέλνει και να λαμβάνει τις δικές της κάρτες. Η πρώτη κάρτα που έλαβε, ήρθε από την πολύ μακρινή Νέα Ζηλανδία και έφερε μαζί τη

Τις τελευταίες μερες, οι αγαπητές μου φίλες / φίλες της συντρόφου μου   Μαρίνα , Τέσση και Γιάννα , μοιράζονται μαζί μας 59+1 "μυστικά" για τον εαυτό τους. Μετα από τόσο καιρό / τόσα χρόνια που εχω να ανεβάσω ανάρτηση, αποφάσισα οτι αυτή η ιδέα είναι ότι πρέπει για την επιστροφή μου. Ορίστε λοιπόν 59+1 πράγματα που (μάλλον/ σίγουρα ) δε γνωρίζετε για εμένα. 1. Γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου όταν ήμουν 17 ετών και γίναμε ζευγάρι ενα χρόνο αργότερα. Τότε θεωρούσα πως το πολύ σε 6 μήνες θα τον εχω παρατήσει. Παρόλα αυτά σε λίγους μήνες κλείνουμε 15 χρόνια. / Κοιτα να δεις! Κι εγώ... Αλλά της έδινα μερικά χρόνια παραπάνω. Να τελειώσουμε το πανεπιστήμιο τουλάχιστον... 2.  Δε μου αρέσουν οι φούστες, δε βάφομαι και δε φοράω τακούνια. Δε μου αρέσουν τα γυναικεία περιοδικά ούτε να φτιάχνω τα μαλλιά μου. / Ουτε εμένα! Από γυναικεία περιοδικά, μόνο COSMO pocket στην ξαπλώστρα... 3. Μου αρέσει πολύ να με λούζουν και να μου φτιάχνουν τα νύχια / Μπα, με παίρνει ο ύπνος! 4. Όταν κά

"Ένας σκατζόχοιρος έφτιαξε τη φωλιά του για το χειμώνα κάτω από τη μηλιά, όταν... Άουτς! ...ένα ζουμερό κόκκινο μήλο έπεσε πάνω του. Πώς θα χωρέσει τώρα στη φωλιά του;" Ένα μικρό, αστείο βιβλιαράκι των εκδόσεων Παπαδόπουλος το οποίο παρότι απευθύνεται σε ηλικίες 3+, εμείς αγοράσαμε τρεις μήνες πριν τα δευτερα γενέθλια της μικρής μας και το έχουμε καταευχαριστηθεί! Ιδίως οταν το διαβάζουμε με αστείες φωνές το κορίτσι μας ξεκαρδίζεται! Αντίστοιχα όμορφη με την ιστορία είναι και η εικονογράφηση! Του αξίζει οπωσδήποτε μία θέση στη βιβλιοθήκη σας!

Μην αφήνετε τον τίτλο της ανάρτησης να σας παραπλανά... Πέρασαν κιόλας πέντε μήνες (και τέσσερις μέρες) από τη γέννηση του μικρούλη μας. Το μικρό μας αγόρι, που αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή, που δεν ήταν παρά μια γραμμή σε ένα τεστ εγκυμοσύνης, έφερε τα πάνω κάτω στην οικογένειά μας. Έριξε μια δυνατή κλωτσιά και γκρέμισε όλες τις ισορροπίες. Ή μάλλον όχι κλωτσιά, ένα δυνατό κλάμα... Αν είστε ακόμα εδώ και περιμένετε να σας πω πόσο τυχερή νιώθω που αυτό το αγόρι είναι στη ζωή μας και πώς δε θα άλλαζα ούτε στιγμή των τελευταίων πέντε μηνών, καλύτερα να διαβάσετε κάτι άλλο. Γιατί, παρότι είμαι στα αλήθεια απίστευτα τυχερή που αυτο το πλάσμα με έκανε μητέρα για δεύτερη φορά και δε μπορώ να βρω τις λέξεις να περιγράψω πόσο το αγαπώ, θα άλλαζα πολλές στιγμές των τελευταίων πέντε μηνών. Θα άλλαζα πολλές στιγμές... Θα άλλαζα τα ουρλιαχτά του μικρού που πονούσε λόγω παλινδρόμησης και μέχρι να καθαρίσει ο οργανισμός μας από γαλακτοκομικά και σόγια (κάνω αποχή 4 μήνες σχεδόν) υπέφερε. Θα άλ

Τη θυμάστε τη Φωτογραφική μου ιδέα ; Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι δεν ήμουν ιδιαιτέρως συνεπής! Ω ναι, δεν ήμουν συνεπής στη δική μου ιδέα! Αντιμετώπισα "προβλήματα", γι αυτό! Τι προβλήματα; Σοβαρά και ανυπέρβλητα! Είχα πει πως μια φορά την εβδομάδα, θα φωτογράφιζα τη θέα του σαλονιού μας! Ξεκίνησα, γεμάτη ενθουσιασμό και κατάφερα να βγάλω μόλις τέσσερις φωτογραφίες! Ένα από τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, είναι πως άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να συνεχίσω την πρόκληση με άλλες φωτογραφίες. Έτσι φωτογράφισα τη θέα από το παιδικό δωμάτιο άλλες τέσσερις φορές... ...και τελικά η θέα που με κέρδισε ήταν αυτή του υπνοδωματίου μας. Έβγαλα έντεκα φωτογραφίες, μία για κάθε εβδομάδα! Και τότε ήταν που παρουσιάστηκε το πραγματικό πρόβλημα! Μια ακόμη αλλαγή είναι επιβεβλημένη! Κι αυτό όχι επειδή άλλαξα πάλι γνώμη, αλλά επειδή αλλάξαμε σπίτι! Και πόλη! Να λοιπόν, η πρώτη, από τη νέα σειρά φωτογραφιών! Ο κήπος μας!!

Ακόμα μία ανάρτηση για το βιβλιοφάγο! Βιβλία που διαβάστηκαν μέσα στο 2015, έτσι, χωρίς σχόλια! " Το παράξενο βιβλιοπωλείο του κυρίου Πενάμπρα " ( Robin Sloan , Εκδόσεις Κλειδάριθμος ): "...Τέντωσα το λαιμό μου προς τα πίσω (γιατί στα βιβλιοπωλεία αναγκάζεσαι πάντα να κάνεις άβολες κινήσεις με τον λαιμό σου;) και τα ράφια έσβηναν απαλά μες στις σκιές, έτσι που σκεφτόσουν ότι μπορεί και να μην είχαν τελειωμό..." " Το ζουμί του πετεινού " ( Γιάννης Μακριδάκης , Εκδόσεις Εστία ): "...Τα τελευταία είκοσι χρόνια και βάλε ο Παναγής τα 'χε ζήσει καταγής. Μες στο μούρκι του παππού του στον Λειμώνα, μια κοιλάδα εύφορη, στο ξεψύχισμα του ποταμού, δίπλα στη θάλασσα, μακριά απ' τον κόσμο..." " Πλάσματα μιας μέρας και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας " ( Irvin Yalom , Εκδόσεις Άγρα ): "...Δε θα έδιωχνα ποτέ μου έναν συγγραφέα. Όσο για την αδυναμία του να γράψει, επειδή νιώθω πολύ τυχερός που εμένα ποτέ δε μ' έχει επισκεφτεί ένα

Από την τελευταία φορά που σας έδειξα την πρώτη, όχι και τόσο επιτυχημένη απόπειρά μου να πλέξω ενα κασκόλ για τη μικρή μου , έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι (ούτε κατά διάνοια, χαχα) και έπλεξα διάφορα πράγματα, πολύ μικρά, μικρά και μεγαλύτερα τα οποία ενώ ανέβαζα στο instagram  και στο ravelry , διαπίστωσα ότι δεν τα είχα βάλει εδώ! Έπλεξα λοιπόν διάφορα πράγματα: κασκόλ για τις ανιψιές μου, σκουφάκια για τα τρελοτουριστάκια μου και το κοριτσάκι αγαπημένων μας φίλων που θα βαφτίσουμε το καλοκαίρι δυο σκουφάκια για για το  BigKnit  και ένα μικρό σκουφάκι Άι Βασίλη για το μαϊμουδάκι ενός μικρού μαϊμουδιού καλτσάκια και δεντράκια για διάφορες χριστουγεννιάτικες ανταλλαγές αλλά και για το δέντρο μας και το πρώτο advent calendar μας! Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες δεν έχω καταφέρει να πλέξω τίποτα, αφού κουτουλούσα από τη νύστα κυριολεκτικά! Καθώς όμως έχουμε ήδη μπει σε ένα ρυθμό και η καθημερινότητά μας έχει πια ισορροπήσει, ευελπίστώ ότι σύντομα θα ξαναπιάσω τις βελόνες μου

Τώρα που αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός, τι θα λέγατε για μια επίσκεψη στη λίμνη της Αθήνας; Μόλις 35 χιλιόμετρα από το κέντρο, στο βουνό της Πάρνηθας, προσφέρεται για μια βόλτα στην εξοχή, με ή χωρίς παιδιά και γιατί όχι και για ένα πικ νικ! Αν θέλετε κι άλλα για να πειστείτε μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο στο BlogTravels .

Οφείλω να ομολογήσω πως οι αναρτήσεις της Ασπασίας , της Μάρθας , της Γιάννας και παλαιότερα της Άσπας με όλα αυτά τα χαριτωμένα που λένε κατά καιρούς τα μαναρια τους, με βάζουν αρκετά συχνά στον πειρασμό να βάζω κι εγω αντίστοιχες αναρτήσεις (η κόρη μου άλλωστε ειναι αστείρευτη πηγή), όμως πάντα διστάζω και δεν το αποφασίζω. Αυτή τη φορά ομως, αυτό που είπε μου έφερε δάκρυα στα μάτια και μετά από μια προσωπική συνομιλία που είχα με την εγκυμονούσα Μάρθα, αποφάσισα να ετοιμάσω αυτή την ανάρτηση. Κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου της λέω πόσο πολύ την αγαπώ, όσο πιο συχνά μπορώ. Και το ίδιο κάνω πλέον με το γιο μου. Της λέω επίσης πολύ συχνά οτι είμαι πολύ τυχερή που είναι το παιδάκι μου. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, είχαμε μια υπέροχη στιχομυθία Εγώ: "Είμαι πολύ τυχερή μανούλα που έχω εσένα για παιδάκι μου!" Κ. : "Και το Δ.!" (αναφερόμενη στο μωρό μας). "Και ο μπαμπάς είναι τυχερός!" Εγώ: "Έχεις δίκιο αγάπη μου!" Κ. : "

"Σήμερα συμπληρώνεται ένας ολόκληρος χρόνος από τη μέρα που ήρθαμε στο Λονδίνο. Μια απόφαση που πάρθηκε πολύ γρήγορα, μέσα σε λίγες μέρες και για την οποία δε μετανιώσαμε... Θεωρώ, και νομίζω πως το έχω ξαναγράψει, πως μας έφερε πιο κοντά. Όχι ότι πριν είχαμε προβλήματα, αλλα όταν η καθημερινότητα ειναι πιο εύκολη, γίνονται και πιο εύκολες οι μεταξύ μας σχέσεις." Την ανάρτηση αυτή την ξεκίνησα κάτι λιγότερο από ένα μήνα πριν, στις 26 Γεναρη, οπότε και συμπληρώσαμε ενα χρόνο στο Λονδίνο. Μ' αυτά και μ' αυτά ομως έμεινε ημιτελής. Δε θυμάμαι πια τι ήθελα να γράψω, γι αυτο θα γράψω άλλα! Αυτο το χρόνο που μας πέρασε κατάλαβα πόσο σημαντικοί ειναι κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας και πόσο ανακουφιστική η σκέψη οτι μπορεις οποιαδήποτε στιγμή να τους συναντήσεις. Αυτό μου λείπει πιο πολύ από όλα, το να στέλνω ενα μήνυμα σε φίλους το πρωί και το απόγευμα να πίνουμε καφέ... Αυτό, ο ήλιος και ένα πλυντήριο πιάτων.  

"Deep in the forest lived a big, hairy, scary Yeti... GROOOOOOOOOOOO! No one was brave enough to get close to Yeti, so they all left him alone. Until one day, THUNK ! something landed on his head... What - or who - could it be?" Το " Yeti and the Bird " είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο με υπέροχη εικονογράφηση. Τι μας μαθαίνει αυτό το βιβλίο; Ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνισή του ή τη διαφορετικότητά του και την αξία της φιλίας. Εννοείται ότι είναι από τα βιβλία που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Και αν σας προβληματίζει το ότι είναι στα αγγλικά, μπορείτε να το μεταφράζεται εσείς (είτε διαβάζοντας και το αγγλικό κείμενο όπως εμείς είτε όχι)

Για το βιβλίο " The day the crayons quit " θα ξεκινήσω πρώτα από την ιδιαίτερη εικονογράφηση του Oliver Jeffers (δείτε και το " How to catch a star "). Ξεφυλίζοντας τις σελίδες, έχεις την αίσθηση ότι τις εικόνες τις έχει ζωγραφίσει κάποιο παιδί, με αστείρευτη φαντασία... Είναι απλά υπέροχη! Η ιστορία τώρα... Πολύ έξυπνη και πρωτότυπη: οι μπογιές του Duncan κάνουν απεργία! Γιατί όμως; τι ζητάνε; και τι θα κάνει ο Duncan; Αν θέλετε να μάθετε, δεν έχετε παρά να αγοράσετε το βιβλίο! (Το βιβλίο το αγοράσαμε λίγο μετά τα δεύτερα γενέθλια της μικρής μας)

" Ο ραφτάκος των λέξεων " (Εκδόσεις Μεταίχμιο) του Αντώνη Παπαθεοδούλου  είναι ένα υπέροχο βιβλίο (η εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή, είναι καταπληκτική)! Απλά υπέροχο! Το ξέρω ότι ως τώρα, δεν έχω γράψει καμία αρνητική κριτική βιβλίου, αλλά αυτό το βιβλίο το αγάπησα (αγαπήσαμε) από την πρώτη ανάγνωση. Εντάξει, ομολογώ ότι εγώ το αγάπησα περισσότερο από το τρελοτουριστάκι, αλλά αν λάβουμε υπόψιν ότι της το πήραμε στην ηλικία των 2,5 ετών ενώ απευθύνεται σε ηλικίες μάλλον μετά τα 4 (λόγω της έκτασης του κειμένου) και κάθεται και το διαβάζουμε ολόκληρο, σημαίνει μάλλον πως της αρέσει! "Κάποια ρούχα είναι ραμμένα με μεταξωτή κλωστή, άλλα είναι μάλλινα βαριά και άλλα σαν πέπλα ανάλαφρα. Υπάρχουν όμως και κάποια ρούχα βολικά πολύ, που είναι έτσι φτιαγμένα, ώστε να μας ζεσταίνουν το χειμώνα και να μας δροσίζουν το καλοκαίρι. Ποιος ράφτης ξέρει να τα ράβει και πού θα τον βρούμε;"