CrazyTourists blogging...

Κι επειδή στην προηγούμενη ανταλλαγή η ομάδα των 5 ατόμων μου φάνηκε μικρή, αυτή τη φορά, αποφάσισα να φτιάξω 10 φακέλους! 10+1 για την ακρίβεια, αφού με την   Eva Sal  σκεφτήκαμε να στείλουμε η μία στην άλλη εκτός ομάδας. Στην προηγούμενη ανάρτηση σας έδειξα την κάρτα που της έφτιαξα (αυτή με τις μπάλες) αλλά ούτε το φάκελο ούτε τα υπόλοιπα!! Ας τα πάρω με τη σειρά όμως. Η αλήθεια είναι ότι παρά τον αρχικό ενθουσιασμό, δυσκολεύτηκα αρκετά. Η έμπνευση άργησε να έρθει και την πρόλαβε η γκρίνια της μικρής που έβγαζε δόντια (βγάλαμε δύο, εμφανίστηκαν πριν λίγες μέρες). Τρελά ξενύχτια και τη μέρα κουτούλαγα, αλλά τελικά τα κατάφερα να φτιάξω αρκετά πραγματάκια γι αυτό το happy mail  και διαφορετικό φάκελο για τον καθένα!! Η ιδέα ήταν αρκετά απλή. Τύπωσα σε χαρτί σχέδια από αυτά που ενώνουμε τις τελίτσες (connect the dot), έβαλα και λίγο χρώμα με μαρκαδόρους και άφησα τους παραλήπτες να τελειώσουν το σχέδιό τους!! Και επειδή γιορτές είναι, δε μπορούσα να περιοριστώ σε έ...

Μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα, και επειδή ως μωρομάνα έχω άφθονο ελεύθερο χρόνο (τι, όχι;) εκτός από το χριστουγεννιάτικο happy mail για το οποίο σας έχω πει σε προηγούμενες αναρτήσεις  δήλωσα συμμετοχή και στο Handmade Xmas Cards swap που σκαρφίστηκε και οργάνωσε η Ασπασία . Έπρεπε λοιπόν να φτιάξω μία χριστουγεννιάτικη κάρτα και ως άλλος secret santa να τη στείλω στον παραλήπτη που μου έλαχε (ή του έλαχα!). Και επειδή είπαμε, ο ελεύθερός μου χρόνος είναι άφθονος (πόσα ψέματα πια;) αποφάσισα να φτιάξω τρεις κάρτες!! Ναι, ναι!! Η πρώτη, θα πήγαινε στην Ελένη, παραλήπτρια του swap, η δεύτερη στην αγαπημένη  Luz-de-Luna  η οποία μας έχει παντοτινά σκλαβώσει με το  υπέροχο δώρο  που έστειλε στο νεογέννητο τρελοτουριστάκι μας και η τρίτη στη φίλη Eva Sal  (extra συμμετοχή στο happy mail, οπότε είχε και extra χειροποίητο φάκελο). Τρεις κάρτες λοιπόν, έφυγαν σήμερα με τις καλύτερες ευχές μου για τις γιορτές και τη νέα χρονιά!! Κορίτσια, σας εύχομαι ...

Αυτό το υπέροχο πλάσμα που ήρθε στη ζωή μας οχτώ μήνες και κάτι μέρες πριν (250 ακριβώς για την ακρίβεια) και αυτή τη στιγμή έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά μου κοιμισμένο, μας χάρισε εκτός από την ύπαρξή της, το γέλιο της και τα χάδια της άλλο ένα πολύτιμο δώρο. Τον απόλυτο και ειλικρινή ενθουσιασμό για κάθε τι μικρό και ασήμαντο. Το να γυρίσει από ανάσκελα μπρούμυτα, το να δείξει κάτι, να χτυπήσει παλαμάκια (το χτεσινό της μεγάλο κατόρθωμα!) είναι όλη η ευτυχία συμπυκνωμένη σε μια στιγμή... Αλήθεια τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας γονιός; Τρελοτουρίστρια

Αυτόν τον καιρό, απ'ό,τι φαίνεται, η μπλογκόσφαιρα έχει όρεξη για παιχνίδια! Κρύο κάνει, βρέχει, η μικρή κυλιέται στο χαλί, ήσυχη προσωρινά, οπότε ας παίξω κι εγώ!! Η Ασπασία, η μαμά της γλυκιάς Δάειρας του " My Lovable Baby " θέλει να της πω δέκα τύπους ανδρών που θα με έκαναν να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση! Όπως όλα τα παιχνίδια, έχει κι αυτό κάποιους κανόνες: 1. Να γράψουμε δέκα πράγματα που αν έκανε κάποιος άντρας δε θα θέλαμε να τον δούμε στα μάτια μας (αλλά αυτό το είπα ήδη!) 2. Να καλέσουμε 10 φίλες να φτιάξουν το δικό τους Top 10 Down (Δύσκολο!! Πολύ δύσκολο!!) 3. Να μεταφέρουμε το παιχνίδι με την εικόνα του (Ασπασία, τη βρήκα την εικόνα :P) 4. Να αναφέρουμε ποιος μας έδωσε πάσα (Η Ασπασία ντε!!) by Λιακάδα   Λοιπόν, να τι δεν είναι ο τρελοτουρίστας που με κατάφερε!!!! 1. Μίζερος... Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια...Δεν παλεύεται, όχι άλλο κάρβουνο! 2. Ζηλιάρης... Όχι γλυκέ μου, θα βάλω ότι θέλω, θα μιλάω με όποιον θέλω και λογαριασμό δε θα (σο...

Στην προηγούμενη ανάρτηση σας έδειξα τους φακέλους που έφτιαξα εγώ για την συμμετοχή μου στο happy mail . Σε αυτή την ανάρτηση λέω να σας δείξω τους φακέλους που παρέλαβα με μεγάλο ενθουσιασμό!! Πρώτα έφτασαν τα γράμματα της Τέσσης και της Δέσποινας! Η Τέσση έραψε πάνω στο φάκελο το περίγραμμα μιας χαρακτηριστικής φωτογραφίας της Kuala Lumpur και με άφησε άφωνη! Μέσα στο φάκελο υπήρχε μια φωτογραφία της πόλης σαν καρτ-ποστάλ και ένα περίγραμμα όμοιο με το εξωτερικό στο οποίο υπήρχαν μερικά λόγια για τον εαυτό της. Η  Δέσποινα με πήγε ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν! Ο φάκελος ήταν κλεισμένος με βουλοκέρι (ουάου!) και στο εσωτερικό μια δαντέλα και μια λεβάντα! Το επόμενο γράμμα ήταν αυτό της Μαίρης . Το θέμα; Το φθινόπωρο και τα γλυκά!!! Ένας υπέροχος φάκελος, σαν ανεμόμυλος στο πίσω μέρος που μου θύμισε αυτούς που μου έπαιρναν οι γονείς μου όταν ήμουν παιδί και ένα πολύ γλυκό γράμμα! Περιμένοντας τον τέταρτο φάκελο (εάν έρθει τελικά θα σας τον δείξω και αυ...

Η γλυκιά μαμά κουκουβάγια Βέρα του owlmommy , μου έδωσε το  Unpaixtable Award και ταυτόχρονα με κάλεσε σε μπλογκοπαίχνιδο! Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που παίξαμε και εννοείται πως δεν πρόκειται να αρνηθώ!  Η ιδέα για το παιχνίδι ξεκίνησε εδώ Όπως όλα τα παιχνίδια έχει κάποιους κανόνες: Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του! Επ! Μη βαριέσαι! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ... Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγιά τους. Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις! Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση ( http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award ) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότ...

Πριν από μερικούς μήνες η mirelen από το blog " Το μικρό σπίτι στο λιβάδι " είχε γράψει μια ανάρτηση σχετικά με μια "περίεργη" ανταλλαγή φακέλων. Η ιδέα, " The elevated envelop e " ήταν της Αμερικανίδας Tara Bliven και δυστυχώς δεν πρόλαβα να συμμετέχω. Η mirelen όμως είχε την εξαιρετική ιδέα να οργανώσει την ελληνική εκδοχή του elevated envelope, το happy mail !! Παρότι δεν είμαι από αυτούς που κάνουν χειροτεχνία και πιάνουν τα χέρια τους και έχω να ζωγραφίσω από το σχολείο, δήλωσα αμέσως συμμετοχή! Οι συμμετέχοντες είχαμε να διαλέξουμε ένα από μια λίστα δέκα θεμάτων και να διακοσμήσουμε με αυτό τους φακέλους μας! Εννοείται ότι διάλεξα τα "ταξίδια". Η πρώτη δυσκολία ήταν να φτιάξω πέντε φακέλους, όχι πολύ μεγάλους (είχα τον περιορισμό της κόλλας Α4 αλλά και το πώς θα τους διακοσμούσα) αλλά ούτε και πολύ μικρούς! Μετά έπρεπε να σκεφτώ τι θα ζωγραφίσω, ήθελα να φτιάξω πέντε διαφορετικά σχέδια!! Αφού κατέληξα στα σχέδια, έπρεπε να τα...

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της παιδικής μου ηλικίας που θυμάμαι ακόμα και σήμερα είναι να διαβάζω τα βιβλία της σειράς "Ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους". Τα αγαπούσα πολύ αυτά τα βιβλία, έτσι όταν έμεινα έγκυος έψαξα στην αποθήκη του πατρικού μου να τα βρω, δεν τα βρήκα όμως και τα ξέχασα ξανά μέχρι που γέννησα την κόρη μας. Τότε τα ξαναθυμήθηκα και τα θύμισα και στον  χαζοπαππού, πιο πολύ ως γλυκιά ανάμνηση χωρίς να πιστεύω ότι θα τα έβρισκε. Τα βρήκε όμως και έτσι μπορώ πλέον να δημιουργήσω και μια καινούρια ανάμνηση με αυτά και το κορίτσι μας! Της έχω διαβάσει ήδη τα τρία πρώτα (είναι για μεγαλύτερα παιδάκια, θα τα ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο σε κανά-δυο χρόνια και ακόμα πιο πολύ όταν θα διαβάζει μόνη της) και πριν λίγες μέρες ξεκινήσαμε και το τέταρτο (το πιο μελαγχολικό από όλα)! Πρόκειται για έξι βιβλία ("Οι κάτοικοι του δάσους", "Στη χώρα των Νάνων", (Έρχονται οι Γίγαντες", "Οι Νεράιδες του δάσους", "Τα μεγά...

Καιρό έχω να γράψω για βιβλία, καιρό έχω να γράψω γενικώς βέβαια!! Βιβλιο-ανάρτηση λοιπόν και για πρώτη φορά όλα τα βιβλία μου άρεσαν, άλλο λιγότερο άλλο περισσότερο! Και για να δείτε πόσο υπέροχο και υπέροχο και υπέροχο είναι το υπέροχο μωρό μου, τα τρία τελευταία τα διάβασα στις διακοπές!! (Εντάξει βοήθησε και λίγο ο τρελοτουρίστας μου, με ξεκούρασε πολύ!) Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά ( Αύγουστος Κορτώ ): "...Και τότε μου 'ρχεται η κατραπακιά. Διότι τόσα χρόνια στο πατρικό μου, το χαρτί υγείας το αγόραζε ο μπαμπάς και το έβαζε στη θέση του η μαμά - οπότε για μένα, όπως τα ράφια του ψυγείου γέμιζαν ως δια μαγείας κάθε μέρα, έτσι και το κωλόχαρτο ήταν μαγικό, κι όταν τελείωνε, έβγαινε άλλο μέσα απ' τον τοίχο..." Η λέσχη "Δουμάς" ή Η σκιά του Ρισελιέ ( Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε ): "...Φύλαξε το μπλοκ στην τσέπη του παλτού του καθώς σηκωνόταν και κρεμούσε στον ώμο την τσάντα από καραβόπανο. Δεν μπόρεσα να αποφύγω να παρατηρήσω την απατηλά ευγενική του ...

Χτες το μωράκι μας έκλεισε τέσσερις μήνες στην αγκαλιά μας! Και ναι, μας κάνει πολύ πολύ ευτυχισμένους! Είναι ένα υπέροχο μωράκι, υπέροχο!!! Γενικά έχω δείξει τεράστια αυτοσυγκράτηση και δεν της έχω αγοράσει τα πάντα, τα περισσότερα, είτε ρούχα είτε παιχνίδια είναι δώρα (παρεμπιπτόντως, το πιο "άχρηστο" δώρα για ένα μωρό είναι τα ρούχα, πονεμένη ιστορία, η ταχύτητα με την οποία μεγαλώνουν είναι ασύλληπτη!). Έχω κάνει όμως τρεις εξαιρετικά πετυχημένες αγορές! 1. Μάρσιπος αγκαλιάς meitai, Αστεράκι slings , μας έχει σώσει κυριολεκτικά! Είτε πρόκειται για κολικούς, είτε για δημόσιο (και μη) θηλασμό, είτε για ύπνο, είτε για βόλτα...Για τα πάντα! Έχω το ζουζούνι αγκαλιά και ταυτόχρονα τα χέρια μου ελεύθερα (και ξεκούραστα, είναι και αφράτο το τρελοτουριστάκι)!! 2. Ποντικάκι αγκαλίτσας από το Σπίτι της Χαράς . Είναι σχεδόν επίπεδο και πανάλαφρο, ό,τι πρέπει για μικροσκοπικά χεράκια και μικροσκοπικά στοματάκια! Περιττό να σας πω ότι είναι από τα αγαπημένα της παιχνίδια, πάντα...

Γράφω και σβήνω, γράφω και σβήνω... δεν ξέρω ούτε πώς να αρχίσω αυτή την ανάρτηση... Από τότε που ήμουν μικρή, ήμουν πάντα αγοροκόριτσο, δε θυμάμαι να ονειρεύτηκα ποτέ (εκτός από πολύ πολύ πρόσφατα) να φορέσω νυφικό και να κάνω παιδιά. Και πάντα έλεγα, ότι θα σπουδάσω και θα βρω μια δουλειά να είμαι ανεξάρτητη, καλός ο έρωτας αλλά δεν ξέρεις τι γίνεται... Γύρω στο 2010, άρχισα να ακούω αυτό το γνωστό καμπανάκι της μητρότητας (ευτυχώς και ο τρελοτουρίστας είχε ακούσει το αντίστοιχο δικό του), τότε αρχίσαμε σιγά σιγά να ονειρευόμαστε να κάνουμε οικογένεια. Πάντα όμως θεωρούσα δεδομένο ότι θα δουλεύω... Τον Οκτώβριο και έχοντας κλείσει τον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, υποστήριξα (επιτέλους) το διδακτορικό μου και διαπίστωσα ότι δεν έχει και πολύ νόημα να ψάξω για δουλειά σε αυτή τη φάση. Έκατσα λοιπόν σπίτι! Απόλαυσα την εγκυμοσύνη μου, αλλά βαριόμουν και λίγο! Πριν λίγο καιρό παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δουλέψω σε ένα καινούριο ερευνητικό πρόγραμμα, από Οκτώβρη! Αρχικά ενθουσιάστη...

Ναι, ο καιρός τελικά περνάει τόσο, μα τόσο γρήγορα...Πότε ήταν που μάθαμε ότι θα γίνουμε γονείς, πότε (παρα)μεγάλωσε η κοιλιά μου, πότε γέννησα ένα (όχι και τόσο) μικροσκοπικό ανθρωπάκι και πότε πέρασαν 3 μήνες που το έχω στην αγκαλιά μου, ούτε που το κατάλαβα... Αυτούς τους τρεις μήνες έμαθα πολλά και αποφάσισα τι είδους μαμά θέλω να γίνω. Έμαθα πως ένα φαφούτικο χαμόγελο μπορεί να φωτίσει τον κόσμο όλο και πόσο απίστευτα μεγάλες αντοχές έχει το ανθρώπινο σώμα! Έμαθα πως λίγα (ή πολλά) κακάκια μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο ενθουσιασμό σε δύο σοβαρούς (λέμε τώρα) ενήλικες και πώς το σπαρακτικό κλάμα των κολικών μπορεί να φέρει απελπισία. Έμαθα πως ένα μικροσκοπικό χεράκι μπορεί να σε χαϊδέψει τόσο γλυκά που να ξεχάσεις ότι είσαι ξύπνιος θηλάζοντας ένα μωρό που θέλει στην πραγματικότητα να παίξει στις 4 το πρωί! Πολύ πριν γίνω μητέρα, πριν καν μείνω έγκυος αλλά και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης  μου, θεωρούσα ότι δεν είναι σωστό κάθε φορά που κλαίει ένα μωρό να το παίρνεις αγ...

"...Έρχονταν νύχτες που τίποτα δεν ακουγόταν, τίποτα δε γινόταν έξω στο Κιμιντένια. Ήταν οι νεκρές νύχτες. Σε βουβά κύματα κατέβαινε απ'τα σύννεφα κι απ' τα βουνά η δροσιά, κατέβαιναν και κάθονταν πάνω στα φύλλα οι στάλες. Το ταξίδι τους ήταν αδιατάραχτο, στην καθαρή ατμόσφαιρα που πλέανε κανένα κακό συναπάντημα δεν είχαν, μονάχο οδηγό τους και σύντροφο είχαν τα άστρα. Όμως δεν είχαν ανάγκη μήτε από οδηγό μήτε από σύντροφο. Γιατί από τότε που γεννηθήκανε ψηλά οι στάλες της δροσιάς, η γη ήταν η μαγική χώρα οπού προορίζονταν. Ξέραν πως τελικά εκεί ήταν η μοίρα τους, κι έτσι η γη τις τραβούσε να πέσουν να χαθούν, τις έσερνε η γοητεία του τέλους..." Ένα μυθιστόρημα σαν παραμύθι. Ένα "παραμύθι" που δε μπορεί παρά να αγγίξει τον αναγνώστη, γεμάτο μνήμες παιδικές, ξέγνοιαστες και μνήμες ξεριζωμού. Για τον Ηλία Βενέζη τι να πει κανείς; Χαρισματικός αναμφίβολα συγγραφέας, ο πρώτος που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έκανε γνωστή την ελληνική λογοτεχνία στο εξ...

12 χρόνια μετά, η σημερινή μέρα με βρίσκει με αγκαλιά με ένα μωρό 52 ημερών... Ένα κοριτσάκι που κάθε του γκριμάτσα μου θυμίζει εσένα... 12 χρόνια μετά και μου λείπεις περισσότερο από ποτέ... Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ, να τη γνωρίσεις και να μου πεις ότι θα γίνω σαν εσένα... Μια καλή μαμά...Η καλύτερη μαμά... Αν με βλέπεις, να ξέρεις ότι της δίνω φιλιά κι από σένα...Από την καλύτερη γιαγιά... Για πάντα...

Και όμως! Σήμερα κλείνω 32 μέρες ως μαμά! Ακόμα υπάρχουν στιγμές που δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το υπέροχο πλάσμα που κρατάω στην αγκαλιά μου και θέλω να το πνίξω στα φιλιά είναι δικό μας! Αναρωτιέμαι, πώς δημιουργήσαμε εμείς κάτι τόσο υπέροχο και αμέσως σκέφτομαι ότι δημιουργήθηκε με τόση αγάπη που δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς!  Είναι ένα μικρό ανθρωπάκι 32 ημερών σήμερα, που κλαίει, λερώνει πάνες και απαιτεί να το ταΐζω όποτε έχει όρεξη έστω και για 3 λεπτά...Ένα μικρό ανθρωπάκι που όταν το θηλάζω με κοιτάζει στα μάτια και με χαϊδεύει με τα μικροσκοπικά χεράκια του, κλείνει τα ματάκια και σουφρώνει τα χειλάκια όταν χορταίνει και με κάνει να θέλω να την κρατήσω για πάντα αγκαλιά (και εννοείται να την πνίξω στα φιλιά!)! Τη μέρα του τοκετού δε θα την ξεχάσω ποτέ, ήταν άλλωστε ότι πιο δύσκολο αλλά και ότι πιο συγκλονιστικό έχω κάνει ποτέ, τη στιγμή που μου την ακούμπησαν πρώτη φορά στην αγκαλιά μου δε θα την ξεχάσω ποτέ... Ούτε τον πρώτο θηλασμό κατά τον οποίο κοίταγα ...

18 μέρες μαμά σήμερα και ανάμεσα σε αλλαγές πάνας, θηλασμούς, πονάκια κολικών, απέραντης κούρασης και απέραντης ευτυχίας, σκέφτηκα να γράψω μια μικρούτσικη ανάρτηση... Πριν γεννήσω, σκεφτόμουν ότι ήθελα να διαβάζω στη μικρούλα μου παραμυθάκια από πολύ νωρίς, ακόμα και αν ήταν γραμμένα για μεγαλύτερα παιδιά! Ένα από τα πρώτα βιβλία λοιπόν που της πήρα, εκεί στην αρχή της 39ης εβδομάδας και λίγες μέρες πριν την κρατήσω στην αγκαλιά μου, ήταν το βιβλίο " Ψαροσουπίτσα " του Γιώργου Λεμπέση. "...Τους το 'πε κι άλλη μια φορά, και δυο και τρεις και δέκα, μήπως δεν καταλάβουνε και φτιάξουν ομελέτα..." "...Σέλινα κυνηγούσανε την έρμη τη μαρίδα, ενώ καρότα ζόρικα τρόμαζαν τη γαρίδα..." Το βιβλίο, το οποίο περιέχει μια συνταγή για ψαρόσουπα του σεφ Λεφτέρη Λαζάρου αλλά και δυο παιχνιδάκια (αντιστοίχισης και λαβύρινθο), απευθύνεται σε παιδάκια 5-6 χρονών. Σήμερα το διάβασα στη μικρούλα μου και παρότι εκείνη σίγουρα δεν κατάλαβε πολλά (είμαι όμως βέβαιη ότ...

«…Στο κρύο γυμνός χωρίς ζέσταμα να μπω  να παίξω μπάλα μια φορά στο γήπεδο μου  να κλείσω τα μάτια, τον εφιάλτη μου να δω  κι όταν ξυπνήσω να κρατάω αγκαλιά το γιό μου…» Κάπως έτσι έκλεινα την τελευταία μου ανάρτηση πριν από 8 μήνες περίπου, ένα αντίστοιχο μελαγχολικό βράδυ, του Αυγούστου τότε. Μετά από δυο μέρες, όταν μίλησα με Ισπανία, μου είπε «Το πέταξες και το υπονοούμενο στην τελευταία γραμμή!». Η αλήθεια είναι πως ήμουνα τόσο χαρούμενος και αγχωμένος που ήθελα να το φωνάξω αλλά κρατήθηκα.. Επίσης, τότε δεν ήξερα το φύλο ακόμα, οπότε το παραπάνω μπορεί να θεωρηθεί ανακριβές. «…Γιατί έχω μάλλον χαζέψει έχω μάλλον χαθεί  λίγο πιο πάνω απ τη γη πατάω κι έχω βουβαθεί.  Μονάχα ψίθυροι φτάνουν στ αυτιά μου από τον κόσμο  Εδώ και μήνες σκάβω μ όλο το κορμί μου δρόμο ξεσυντονίζομαι και κάνω στα όνειρα χώρο  να φέρει τούμπα τα πάντα το ανοιξιάτικο δώρο….» Από τότε βέβαια το νερό μπήκε στο αυλάκι, ο υπέρηχος μίλησε, και όπως θα έχ...

39 εβδομάδες σήμερα! Έχει μπει και επίσημα πια η άνοιξη και το τρελοτουριστάκι μάλλον μας κάνει νάζια και δε λέει να βγει, παρότι έχει πάρει θέση εξόδου και καιρό! Νομίζω ότι έχει βολευτεί στην τεραστίων, πια, διαστάσεων κοιλιά μου!!  Ίσως βέβαια να την έχουν μπερδέψει και οι διαφορετικές επιθυμίες του μπαμπά της και των φίλων μας για το πότε πρέπει να κάνει την εμφάνισή της και περιμένει μια ομόφωνη απόφαση, μάλλον την έχουμε ήδη τρελάνει!!!  Στα highlights των τελευταίων εβδομάδων είναι τα σχέδια που ζωγραφίζει ο τρελοτουρίστας στους τοίχους του παιδικού δωματίου και στα οποία θα βάλουμε σιγά σιγά χρώματα! Η μικρή μάλλον θα αργήσει λίγο να ενθουσιαστεί με την καλλιτεχνική φύση του μπαμπά της, αλλά εγώ, η μαμά (τι λέω;;;;; εγώ μαμά;;;;;), τα έχω ήδη ερωτευτεί!!  Επίσης άνθισε και η πρώτη τουλίπα μας! Τους βολβούς μας τους είχε κάνει δώρο μια καλή μας φίλη στο γάμο μας, τις φυτέψαμε το χειμώνα, και πριν δυο-τρεις μέρες άνοιξε και το πρώτο λουλούδι!!  Ελπί...

Πριν λίγο καιρό, έλαβα ένα μήνυμα από τη Luz-de-Luna ( @LuzDLuna ) ή όπως είναι γνωστή στους παλιότερους bloggers Saigon του Saigon & Baygon Inc. , ότι θέλει κάτι να μας στείλει, δώρο για το μωράκι που περιμένουμε!! Πρέπει να πω ότι δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ από κοντά, η μόνη επαφή που είχαμε ήταν μέσω των blogs μας και του twitter. Η αλήθεια είναι ότι η επιθυμία της αυτή μας συγκίνησε ιδιαίτερα, δεν είναι μικρό πράγμα να θες να στείλεις κάτι, που μάλιστα σκοπεύεις να φτιάξεις ο ίδιος, σε κάποιον που δε γνωρίζεις! Της δώσαμε λοιπόν τη διεύθυνσή μας και περιμέναμε την έκπληξη! Την τελευταία μέρα του Φλεβάρη έφτασε αυτή η έκπληξη και ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι περιμέναμε παρ'ότι είχαμε δει ένα preview στο Ravelry λίγες μέρες πριν!! Δεν ήταν μόνο η υπέροχη κουβερτούλα που έφτιαξε με τα χεράκια της, αλλά και ένα από αυτά τα πλαστικά πισινάκια που τα γεμίζεις νερό και πλατσουρίζουν τα μωρά (στην περίπτωσή μας υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι για πλατσούρισμα) και μια πολύ πο...

Σκέφτομαι συχνά, πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα σε αυτή τη χώρα, με τα χιλιάδες στραβά που κάνουν τη ζωή μας από δύσκολη έως αδύνατη... Τυχερή γιατί δεν αντιμετώπισα ποτέ την απανθρωπιά που δείχνουν σε κάποια μέρη του κόσμου (πάρα πολλά δυστυχώς) στις γυναίκες. Το 2009 και το 2011 οι αναρτήσεις αυτής της μέρας ήταν με πολύ λίγα λόγια, με τα λόγια του OHE ... Φέτος θα χρησιμοποιήσω τα λόγια της Actionaid Hellas :  "140 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων για μη ιατρικούς λόγους. Τα 92 εκατομμύρια ζουν στην Αφρική." Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα κάντε κλικ εδώ . Τρελοτουρίστρια

Παρατήρησα τις προάλλες ότι έχουμε πολύ καιρό να γράψουμε για το λαχανόκηπό μας! Και ενώ πιο παλιά ο καθένας είχε τη δικιά του παραγωγή, με τον τρελοτουρίστα να κερδίζει πάντα (είχε κήπο ο τυχερούλης), τώρα πια η σοδειά είναι κοινή! Τέλη Αυγούστου λοιπόν, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας σπέρνοντας σπόρους για ραπανάκια! Αγοράσαμε τους σπόρους, ένα σπορείο και ένα μικρό θερμοκήπιο, μαζέψαμε και μερικά χαρτόνια από χαρτί υγείας (και αυτά  για να γίνουν σπορεία ) και ξεκινήσαμε. Στα χαρτόνια βάλαμε κανονικό χώμα ενώ τα σπορεία που αγοράσαμε είχαν κατάλληλο υπόστρωμα. Σε κάθε σπορείο βάλαμε από ένα σπόρο και τα αφήσαμε στο θερμοκήπιο να βλαστήσουν. Κάθε τόσο ρίχναμε λίγο νεράκι! Τα πρώτα βλαστάρια δεν άργησαν να βγουν, απεναντίας, μέσα σε μια-δυο μέρες είχαμε τα πρώτα φυτάκια, τα οποία μεγάλωναν πολύ πολύ γρήγορα! Μέσα σε καμιά 20αριά μέρες ήταν έτοιμα για φύτεμα. Τα φυτέψαμε λοιπόν σε μια βαθιά ζαρντινιέρα στον κήπο μας, τα αγορασμένα σπορεία έτσι όπως ήταν, ενώ από α...

Χτες διαπίστωσα ξαφνικά ότι σε δέκα περίπου μέρες κλείνω την 35η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου και άρα μπαίνω στον 9ο! Γεννάμε!! Και μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να αρχίσω σιγά σιγά να σκέφτομαι τα του τοκετού, να κάνω και κάποιες ερωτήσεις στην γυναικολόγο...Και μετά άρχισα να σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός τελικά. Σα νερό! Και ανάμεσα στις τόσο βαθυστόχαστες σκέψεις, μου ήρθε η ιδέα να γράψω μια ανάρτηση για τα υπέρ και τα κατά της (καθ'όλα ομαλής) εγκυμοσύνης μου, ως τώρα! Υπέρ: 1. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν. Έναν καλό λόγο, μια ευχή... 2. Σε περιποιούνται μέχρι αηδίας, τόσο που σχεδόν όλη σου τη μέρα την περνάς αραχτή στον καναπέ. 3. Οι κλωτσιές του μωρού είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχεις αισθανθεί! 4. Όλοι σου λένε να τρως όσο θες, είναι η μεγάλη σου ευκαιρία να ευχαριστηθείς τα πάντα χωρίς τύψεις... 5. Αγοράζεις ρούχα χωρίς τύψεις. Όλα είναι για το μωρό! 6. Σχεδόν όλοι οι περαστικοί σε χαζεύουν, πρωτίστως την κοιλιά σου... 7. Αναγκαστικά καταφέρνεις ν...

Και μη νομίζετε ότι η λίστα των βιβλίων που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν κατάφερα να σας παρουσιάσω ξεχωριστά τέλειωσε με την προηγούμενη ανάρτηση ... Τα βιβλία, δεν τελειώνουν ποτέ!!! Ορίστε λίγα ακόμα, έτσι, χωρίς πολλά λόγια κι αυτά! Μικρή ιστορία του κόσμου , του E. H. Gombrich : "...Έτσι φτάνουμε γρήγορα στα παλιά χρόνια, και μετά στα πολύ παλιά χρόνια. Όλο και πιο πίσω, όπως με τους καθρέφτες. Αλλά στην αρχή δε φτάνουμε ποτέ. Πίσω από κάθε αρχή υπάρχει πάντα ακόμα ένα "Ήταν κάποτε..."..." Νέμεσις , του Jo Nesbo : "...Από το πίσω μέρος του σπιτιού ακούγονταν τα άγρια γαβγίσματα ενός σκύλου. Ο Χάρι ανέβηκε τα φαρδιά σκαλοπάτια που περιστοιχίζονταν από αποικιακούς κίονες και χτύπησε το κουδούνι σχεδόν βέβαιος ότι θα του άνοιγε την πόρτα μια νέγρα μάμα με λευκή ποδιά..." Ταξίδια με τον Τσάρλυ, αναζητώντας την Αμερική , του John Steinbeck : "Παλιά είχα ένα μικρό ράντσο στα βουνά της Σάντα Κρουζ, στην Καλιφόρνια. Σ'ένα σημείο, οι γιγάντ...

Το νέο κόλλημα, μεγαλύτερο από το pinterest , είναι το Etsy . Το ήξερα εδώ και αρκετό καιρό, αλλά το γνώρισα μόλις πρόσφατα! Κάναμε μάλιστα και τις πρώτες μας αγορές, με μεγάλη επιτυχία! Ανάμεσα στα πραγματάκια που αγοράσαμε, ήταν και το δεύτερο "δωράκι" για το τρελοτουριστάκι μας, που σε λίγο καιρό θα είναι εδώ! Ένα πολύ όμορφο σκουφάκι! Για την ώρα περιμένει στη ντουλάπα, αλλά ανυπομονώ να το δω στο μικροσκοπικό κεφαλάκι του ζουζουνιού μας! Και επειδή ο διαθέσιμος χρόνος μου είναι απεριόριστος, έχω κάνει μια τεράστια λίστα από "αγαπημένα" αντικείμενα, τα περισσότερα, τι έκπληξη!, για το μωράκι μας! Για την ώρα αντιστέκομαι και δεν τα έχω αγοράσει όλα, αλλά πόσο ακόμα να κρατηθώ; Θέλετε να σας δείξω μερικά; Και να μη θέλετε, εγώ θα σας δείξω! Μαζί και το σκουφάκι μας! 1. Το σκουφάκι που πήραμε για τη ζουζούνα μας! Το έφτιαξε η Crystal Johnson του Beansknots 2. Κρεμάστρα για το παιδικό δωμάτιο από τη Wanda  του MapleShadeKids 3. Παιδικό καδράκι από ...

"Το τσίρκο φθάνει χωρίς προειδοποίηση. Δεν έχουν προηγηθεί αναγγελίες, ούτε αφισέτες στους στύλους και τους πίνακες ανακοινώσεων στο κέντρο της πόλης, ούτε αναφορές ή διαφημίσεις στις τοπικές εφημερίδες. Είναι απλά εκεί, ενώ χθες δεν ήταν." "Η μυρωδιά του πεύκου σε κατακλύζει όταν μπαίνεις στο επόμενο δωμάτιο και βρίσκεσαι σε ένα δάσος γεμάτο αειθαλή δέντρα. Μόνο που αυτά τα δέντρα δεν είναι πράσινα αλλά λαμπερά και λευκ, και φωτοβολούν στο σκοτάδι που τα τυλίγει. Εδώ είναι δύσκολο να βρεις κάποιο μονοπάτι. Μόλις αρχίζεις ν προχωράς, οι σκιές και τα κλαριά κρύβουν τους τοίχους." Το βιβλίο αυτό, της Erin Morgenstern , μου το έκαναν δώρο. Είναι ένα βιβλίο το οποίο μάλλον δε θα είχα διαλέξει ποτέ μόνη μου. Και πραγματικά η πρώτη μου σκέψη ήταν "ωωωχ! Πόσο βαρετό θα είναι...". Ε λοιπόν δεν ήταν! Ήταν το παραμύθι που περίμενα ότι θα είναι και όλα όσα δεν περίμενα ότι θα είναι!! Διαβάζοντας το βιβλίο, είναι σα να βυθίζεσαι σε ένα όνειρο, με υπέροχες παρασ...

Επειδή τίποτα δε συγκρίνεται με το σπιτικό ψωμί, μια φορά τη βδομάδα περίπου, προσπαθούμε να ζυμώνουμε το δικό μας ψωμάκι. Αγοράσαμε και δύο ωραιότατα βιβλία από το amazon κι έτσι έχουμε άφθονες ιδέες προς πειραματισμό! Η συνταγή αυτής της ανάρτησης είναι από το βιβλίο " Bread Revolution " των Duncan Glendinning και Patrick Ryan. Τα υλικά που θα χρειαστήκαμε, για δύο καρβελάκια, το ένα με τυρί και το άλλο χωρίς ήταν: 500gr σκληρό άσπρο αλεύρι 10gr αλάτι 10gr άχνη ζάχαρη 50gr τυρί τριμμένο (σκληρό κατά προτίμηση, εμείς βάλαμε γραβιέρα και πεκορίνο) 7gr ξηρή μαγιά (ή 10gr φρέσκια) 300ml νερό Όλα τα υλικά, εκτός από το τυρί, τα χωρίζουμε στα δύο. Αν θέλουμε και τα δύο καρβελάκια να έχουν τυρί, διπλασιάζουμε την ποσότητα του τυριού. Ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι τη ζάχαρη (και το τυρί) σε ένα μπολ και κάνουμε μια τρύπα στο κέντρο, όπου προσθέτουμε τη μαγιά διαλυμένη σε λίγο (χλιαρό) νερό. Προσθέτουμε σιγά σιγά το νερό και ζυμώνουμε (το ζύμωμα μπορεί φυσικά να γίν...

...και αναρωτιέμαι Πόσο πιο μεγάλη μπορεί να γίνει η κοιλιά μου; Οκ, η λογική μου λέει ότι αφού το μωρό θα μεγαλωσει πολύ ακόμα, το ίδιο θα συμβεί και με την κοιλιά μου...Αλλά, σοβαρά τώρα! Πόσο μεγάλη!! Ήδη τη νιώθω έτοιμη να εκραγεί! Επίσης δε βλέπω πια τις πατούσες μου!! Πότε θα ξανακοιμηθώ; Έχω να κοιμηθώ καλά (ξυπνώντας φυσικά το βράδυ για το κάλεσμα της φύσης) περίπου από τον τέταρτο μήνα, οπότε και έκοψα το μπρούμυτα αφού η κοιλιά άρχιζε να φουσκώνει και δε μπορούσα να βολευτώ...Από τότε, με εξαίρεση τον σημερινό ύπνο (τρία μαξιλάρια επιστρατεύτηκαν και απόψε το βράδυ ψήνω κι ένα τέταρτο),  ο ύπνος είναι μεγάλη ταλαιπωρία...Πάντως πριν καιρό κάπου είχα διαβάσει ότι όταν γίνεις γονιός δεν ξανακοιμάσαι ποτέ... Το πορτ μπεμπέ είναι κάτι χρήσιμο; Τι καρότσι να πάρουμε; Θα χωράει στο αυτοκίνητο (ας είναι καλά η πωλήτρια που μας θύμησε κι αυτή την παράμετρο, γιατί σίγουρα θα πέρναμε καρότσι που να μην χωράει πουθενά!); Γιατί το 90% των ρούχων είναι ή ροζ ή γαλάζια; Να αγορ...

Σήμερα κόψαμε την πρώτη μας βασιλόπιτα! Βρήκα και το φλουρί! Δε χρειαζόταν φλουρί βέβαια, έτσι κι αλλιώς φέτος θα είναι η χρονιά μας! Έρχεται το τρελοτουριστάκι! :D Καλή Χρονιά σε όλους!!Υγεία και χαμόγελα! Πολλά φιλιά!